Αχ αυτές οι ιδέες του Αδ-όνειδος· πάντα μεγαλεπήβολες και γι' αυτό ανεφάρμοστες και άστοχες. Καθώς παριστάνει τον αρχαιολάτρη, του χαρίζω μια μικρή ιστορία του Διογένη. Παρακολουθεί κάποτε ο Σινωπεύς μαζί με άλλους Αθηναίους την προπόνηση ενός τοξότη, τα βέλη του οποίου δεν καρφώνονται ποτέ στο ξύλο με τους παράλληλους κύκλους. Επειτα από λίγο ο μεγάλος κυνικός βαδίζει προς τον στόχο και τοποθετεί το κεφάλι ακριβώς στο κέντρο.
Γεμάτη ανησυχία η ομήγυρις ζητά να πληροφορηθεί την αιτία του παράλογου φερσίματος. «Ινα μη πληγώ» απαντά ο φιλόσοφος, μ' άλλα λόγια, «εδώ είναι το μοναδικό σημείο που δεν κινδυνεύω». Το σύνδρομο του αλμπάνη τοξοβόλου κατατρύχει εξ απαλών ονύχων τον μπουμπούκο. Δήλωνε τις προάλλες, επί λέξει, πως θεωρεί τον Στουρνάρα «τον πιο πετυχημένο υπουργό Οικονομικών των τελευταίων ετών, τον άνθρωπο που όταν σωθεί με το καλό η Ελλάδα θα έχει λεωφόρο στο όνομά του -γιατί μας κράτησε στο ευρώ- που θα καταλήγει στην πλατεία Αντώνη Σαμαρά. Ελπίζω να έχω μια πάροδο κι εγώ ή κανένα στενάκι» συμπλήρωνε.
Ανάρπαστη έγινε σε κανάλια και ραδιόφωνα η ρηξικέλευθη πρόταση και μοιραία συζητήθηκε, εκτός ημερήσιας διάταξης, στην επιτροπή μετονομασιών οδών και πλατειών του Δήμου Αθηναίων. Καμίνης, Σπηλιωτόπουλος και Κακλαμάνης σφύριξαν αδιάφορα ώσπου τη λύση έδωσε ο συριζαίος Γαβριήλ Σακελλαρίδης παρατηρώντας το αυτονόητο.
Λεωφόρους δεν πολυδιαθέτει η Αθήνα, είπε. Οι λίγες που υπάρχουν φέρουν ονόματα βασιλέων και βασιλισσών και αν τα άλλαζαν θα δυσαρεστούνταν πρώτος-πρώτος ο ίδιος ο αυτόματος πωλητής βιβλίων και εσχάτως ταμπλετών. Στο κέντρο υπάρχει ήδη η οδός Στουρνάρη συνέχισε ο Γαβριήλ. Βάζουμε υπάλληλο της τεχνικής υπηρεσίας να κάνει τα «ήτα» «άλφα» με άσπρη μπογιά και να γράψει αριστερά ένα «Γ.», οπότε γλιτώνουμε τα έξοδα των πινακίδων.
Μεμψιμοιρίες για την πλατεία ΘΑμαρά μάλλον θα αποφευχθούν καθώς η Στουρνάρα καταλήγει στη Βάθη που κολλάει γάντι στην πολιτική του εθνοσωτήρα, ήτις οδηγεί στην άβυσσο, αλλά και στα Εξάρχεια, μια απ' τις γνωστότερες πιάτσες σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Υπάρχει, βέβαια, το τεχνικό πρόβλημα ότι ο πρωθυπουργός δύσκολα θα μπορούσε να επισκεφθεί το μεϊντάνι του που κατακλύζεται από αιμοβόρους αναρχικούς.
Αριστοφανική χρυσή τομή θα ήταν να στηθούν ανδριάντες όλων των μελών του υπουργικού συμβουλίου στο Πεδίον του Αρεως, από μάρμαρο Θάσου που είναι πορώδες και θα απορροφούσε τις σάπιες ντομάτες και το ξινισμένο ζαρζαβάτι που θα προμηθεύονταν οι πολίτες από τις γειτονικές λαϊκές αγορές και θα εκτόξευαν νυχθημερόν εναντίον των ταγών του. Οσο για την αφεντομουτουνάρα του Αδ-όνειδος δεν του χαλαλίζουν, όχι σοκάκι, αλλά ούτε αδιέξοδο, μήτε φωταγωγό μετά βόθρου. Καρέκλες στα δυτικά προμηνύουν τα μετέωρα.
Μετέωρος [email protected]
