ΜΕΓΑΣ ΜΥΣΤΗΣ της Ιστορίας και τέκνο της παρακμής ο σοφός Αλεξανδρινός, δεν εντρύφησε τυχαία στις περιόδους του ξεπεσμού και της κατάπτωσης, ήγουν στους ελληνιστικούς χρόνους. Ισως γι' αυτό τα πονήματά του διατηρούν μια αφοπλιστική επικαιρότητα. Εστω και ελαφρά παραφρασμένο με περισσή αναίδεια, το Περιμένοντας τους Βαρβάρους που παρουσιάσαμε χθες κολλάει γάντι στη φενάκη του πολιτικού μας βίου. Σ' ένα άλλο ποίημα, ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Καβάφης περιγράφει λες με θαυμαστή ακρίβεια την ελληνική τραγωδία των τελευταίων ετών:
ΕΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ, 200 π.X. Οτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία/ δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,/ και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,/ ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός/ να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή./ Ομως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία/ είναι που κάμνουνε μια ιστορία/ μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί/ αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ/ δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,/ για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,/ κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,/ με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής./ Εχουνε και μια κλίσι στες θυσίες./ Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·/ η κατοχή σας είν’ επισφαλής:/ η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες./ Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,/ κι από την άλληνα την συναφή,/ κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·/ είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;/ σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη. Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,/ βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·/ πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς./ Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,/ κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,/ απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,/ να δούμε τι απομένει πια, μετά/ τόση δεινότητα χειρουργική.–/ Ισως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός./ Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία./ Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια./ Εχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία./ Ομως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;/ Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.
ΟΙ ΤΑΓΟΙ της σύγχρονης Αποικίας εξυπηρετούσαν επί δεκαετίες τα συμφέροντα που προωθούσαν το δικό τους συμφέρον. Εκμαύλιζαν με ψιχία το αφελές πόπολο για να μπορούν να του καταλογίζουν το «μαζί τα φάγαμε». Εκαναν τα πάντα για να φέρουν ξένους τοποτηρητές κι όλο ανέβαλαν, σαν τους αρχαίους υποτελείς, την έλευσή τους. Ωσπου οδήγησαν στη χρεοκοπία την Ψωροκώσταινα και τότε κατέφθασαν οι τρόικες και τα συναφή· Αναμορφωταί αυτόκλητοι και συνάμα προσκεκλημένοι. Με ευλυγισία πρωταθλητή της γυμναστικής το πολιτικό προσωπικό της μπανανίας ασκείται σε τεμενάδες, παρατηρώντας απαθώς τους μουσαφίρηδες να πίνουν το αίμα των νοικοκυραίων.
ΠΟΛΛΑ ΝΕΡΑ προοιωνίζονται τα μετέωρα στις ανατολικές και νότιες περιοχές της Αποικίας, τραμουντάνες έως έξι Μποφόρ στο Αιγαίο και μικρή πτώση του υδράργυρου κυρίως στα ανατολικά.
Μετέωρος [email protected]
