Του Γιώργου Σταματόπουλου
Δυναμιτίζει την επικοινωνία (μας) φίλος από ένα ωραίο χωριό του Πάρνωνα. Μου γράφει: «Καλημέρα, τώρα θα σου βάλω τσιγκλιές… Μα είναι πράγματα αυτά που βγαίνει και λέει ο Τσίπρας… “Η Ευρώπη ακούει τον ΣΥΡΙΖΑ”, “Εμείς μόνο μπορούμε να διαπραγματευτούμε καλύτερα”, “Εμείς θα τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας” και άλλα πολλά τέτοια χιλιοακουσμένα και χιλιο- διαψευσμένα, που ο κόσμος, ακούγοντάς τα, στην καλύτερη, χαμογελάει συμβατικά κουνώντας το κεφάλι. Ο Σαμαράς τι έλεγε πριν από τις εκλογές του 2012; Copy paste. Δυστυχώς, αυτή η επικοινωνιακή πολιτική ξεπερνά το αντιληπτικό μου πεδίο και ελπίζω για καλό του ΣΥΡΙΖΑ να είμαι εγώ -και μία, έστω, μειοψηφία περιέργων- που αντιλαμβάνομαι έτσι τα πράγματα».
Προφανώς ο φίλος δεν «τσιγκλάει» εμένα. Θέλει να πει στη μείζονα αντιπολίτευση (είναι φανερό ότι την αγαπάει) να σταθεί στο ύψος της σοβαρότητας και να μην εκτραπεί σε πολιτικάντικες θεωρίες και ανέξοδες ρητορείες, απ’ αυτές που βομβαρδίζουν τους πολίτες την τελευταία τουλάχιστον τεσσαρακονταετία. Επιτέλους ένα αριστερό κόμμα δεν θα ’πρεπε να αναλίσκεται σε φτηνή εντυπωσιακή πολιτική, αλλά να εστιάζει στο πρόγραμμά του, ιδίως αυτό που αφορά τα δικαιώματα και την πρόνοια, αυτά δηλαδή που έχει αφαιρέσει βιαίως η μνημονιακή συγκυβέρνηση.
Συμφωνώ με τον φίλο. Δημοσιεύω το συμβατικό του χαμόγελο, αλλά θέλω να του πω ότι, δυστυχώς, δεν ανήκει σε μειοψηφία περιέργων που αντιλαμβάνονται έτσι τα πράγματα και νιώθουν κάποια θλίψη. Είναι πολλοί οι εχέφρονες που απαιτούν μιαν άλλη προσέγγιση της θήρας ψήφων, μια ουσιαστικότερη ανάγνωση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ του βιβλίου του προεκλογικού αγώνα, ότι έχουν κουραστεί και απαυδήσει από τη στωμυλία των πολιτικών, τη μεγαλοπρεπή μεγαληγορία τους. Είναι η κατάληξη στο γνωστό «τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα», που αποθαρρύνουν και σκορπίζουν την απογοήτευση και τη θλίψη.
Είναι πολλοί αυτοί που κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι. Ανθρωποι που θέλουν να αλλάξει η όντως ασφυκτική οικονομική κατάσταση την οποία δημιούργησαν τα δύο, κάποτε μεγάλα, κόμματα της χώρας. Πολίτες που βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη μόνη λύση να φύγει η ακροδεξιών πρακτικών κυβέρνηση, που θα τον ψηφίσουν, αλλά με βαριά καρδιά.
Δεν έχω κάτι να πω στον φίλο. Οι εφημερίδες δημοσιεύουν αυτά που συμβαίνουν, δεν μπορούν -και να θέλουν- να κρύψουν την οίηση όσων εκστομίζουν ευαγγελικές ρήσεις· αυτό οφείλουν να το δουν οι ίδιοι ή οι σύμβουλοί τους, κάποιοι τέλος πάντων που είναι σε άμεση επαφή με την κοινωνία και το λαϊκό αίσθημα· με τη σοβαρότητα, τη σεμνότητα, την ουσία και λοιπά.
