ΣΟΥΡΟΥΤΣ, σύνορα Τουρκίας – Συρίας Του Γιάννη Σεφεριάδη

Εμείς δεν είμαστε άγριοι», λέει ο Κεμάλ και υψώνοντας δυο πέτρες στον αέρα φωνάζει «Με αυτές τις πέτρες θα τους πολεμήσουμε»

Τέσσερα χιλιόμετρα από τα σύνορα Τουρκίας – Συρίας, στην πρώτη γραμμή της νεκρής ζώνης που έχει οριοθετήσει ο τουρκικός στρατός τις τελευταίες μέρες, ο 63χρονος Κεμάλ Γκιουνέρ μαζί με τον ανιψιό του βλέπουν τους σημερινούς βομβαρδισμούς στην πόλη Κομπάνι στη Συρία. Πριν 20 μέρες ταξίδεψαν από το Ντιγιάρμπακιρ, στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, με τις δημοκρατικές δυνάμεις των Κούρδων. «Το Κομπάνι είναι πλέον άγιος τόπος για εμάς. Είναι χρέος, είναι η τιμή των Κούρδων να βρίσκονται εδώ», λέει ο Κεμάλ.

Επειτα από εβδομάδες σκληρής πολιορκίας από τις δυνάμεις της οργάνωσης του «Ισλαμικού κράτους» οι πυκνοί μαύροι καπνοί που βγαίνουν από το Κομπάνι, συνοδεύονται με το άκουσμα πυροβολισμών εντός της πόλης. Από αέρος ακούγονται τα μη επανδρωμένα βομβαρδιστικά της δυτικής συμμαχίας (drones), και το συγκεντρωμένο πλήθος από χιλιάδες Κούρδους της Τουρκίας που καταφθάνει τις τελευταίες μέρες, κοιτάζει στον ουρανό χωρίς να τα βλέπει πουθενά.

«Επρεπε να ξεσηκωθεί ο κόσμος για να ξεκινήσουν να βομβαρδίζουν κι εδώ τις δυνάμεις του “Ισλαμικού κράτους” οι Δυτικοί. Αλλά δεν γίνεται τίποτε έτσι. Να τους δώσουν όπλα και τους έχουν καθαρίσει σε λίγες μέρες. Κάηκε η δική μας ζωή, κάηκε η δική μας ψυχή. Μην καεί και η δική τους… Εμείς δεν είμαστε άγριοι», λέει ο Κεμάλ και υψώνοντας δυο πέτρες στον αέρα φωνάζει «Με αυτές τις πέτρες θα τους πολεμήσουμε».

Η θρυαλλίδα για τα χθεσινά αιματηρά επεισόδια που ξέσπασαν σε δεκάδες πόλεις της Τουρκίας και στοίχισαν τη ζωή σε 21 πολίτες (σύμφωνα με πληροφορίες μέχρι το βράδυ της Τετάρτης) ήταν η έντονη φημολογία και η δήλωση του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρ.Τ. Ερντογάν ότι οι κουρδικές δυνάμεις υποχωρούν υπό τον στενό κλοιό των δυνάμεων του «Ισλαμικού κράτους» και ότι η επαρχία Κομπάνι στη Συρία πέφτει στα χέρια του Ι.Κ.

Η πόλη Σουρούτς, 10 χλμ. από την τουρκοσυριανή μεθόριο, έχει την εικόνα στρατιωτικής ζώνης με χιλιάδες πρόσφυγες στους δρόμους. Χθες το βράδυ, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων τραυματίστηκε ένα παιδί από δακρυγόνο. «Ή όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε ή όλοι μαζί θα πεθάνουμε», λέει με τρεμάμενη φωνή ένα μέλος αριστερής κουρδικής οργάνωσης, επισημαίνοντας τη συμβολική και ουσιαστική σημασία που έχει το Κομπάνι για την προοπτική του μοντέλου συνύπαρξης των Κούρδων της ευρύτερης περιοχής.

REUTERS/ UMIT BEKTAS

Καταγγέλλουν επίσης πως ο τουρκικός Στρατός σπάει την ανθρωπιστική αλυσίδα που είχε στηθεί για να μεταφερθούν τρόφιμα και φάρμακα προς το Κομπάνι. Οπως τονίζουν μάλιστα οι ίδιοι, οι περιπολίες της τουρκικής στρατοχωροφυλακής (Jandarma) που για μέρες προσπαθούν να σπάσουν το συγκεντρωμένο πλήθος στα σύνορα, έχουν ξεκάθαρο στόχο να βοηθήσουν τις δυνάμεις του Ι.Κ., αν και οι αρχές υποστηρίζουν πως διώχνουν το συγκεντρωμένο πλήθος όταν έχουν πληροφορίες για βομβαρδισμό της περιοχής από το Ι.Κ. «Δεν χρειάζεται να σας πω εγώ για την αντιμετώπιση των Σύρων Κούρδων από το τουρκικό κράτος. Πηγαίνετε να δείτε πού ζουν οι Σύροι πρόσφυγες και πού οι Σύροι Κούρδοι», τονίζει ο υπεύθυνος γραφείου Τύπου του Δήμου του Σουρούτς.

Στο κρατικό νοσοκομείο της πόλης σήμερα το μεσημέρι 9 Κούρδοι μαχητές που διακομίστηκαν από τις χθεσινές συγκρούσεις στο Κομπάνι, κατέληξαν στα τραύματά τους. Ο 62χρονος Ιμπραήμ, που έφυγε πριν από 12 μέρες από το χωριό του στην επαρχία του Κομπάνι, περιμένει μήπως βρει κάποιους από την οικογένειά του στους τραυματίες που φέρνουν συνέχεια από τα σύνορα. Από τους 1.700 κατοίκους του χωριού 1.000 ακόμη περιμένουν στα σύνορα για να περάσουν στην Τουρκία. Ο Χάμετ Χαλίλι περιμένει νέα από τον αδερφό του που αιχμαλωτίστηκε από την οργάνωση του «Ισλαμικού κράτους».

Τα ασθενοφόρα φτάνουν συνεχώς στο νοσοκομείο μεταφέροντας τραυματίες από τα σύνορα και οι τραυματιοφορείς καταγγέλλουν πως δύο τραυματίες πέθαναν πριν από λίγες μέρες, επειδή δεν τους επιτράπηκε να περάσουν τα σύνορα.

Στο τζαμί της πόλης, πάνω από 500 Κούρδοι της Συρίας είχαν βρει μέχρι πριν από λίγες μέρες καταφύγιο από τότε που ξεκίνησαν οι μάχες. Οι περισσότεροι πλέον κοιμούνται στον δρόμο. Η 70χρονη Σαχίντα περιγράφει ότι περίμενε μία εβδομάδα στα σύνορα μέχρι να της επιτραπεί να περάσει, ενώ μια γυναίκα κλαίει γιατί εδώ και τρεις ώρες δεν βρίσκει το δύο χρόνων παιδί της.

Στην κεντρική πλατεία της πόλης, γεμάτη από πρόσφυγες της επαρχίας Κομπάνι, παιδιά στη γωνία περιμένουν να ξεκινήσει το συσσίτιο. Οι περισσότεροι από τους μεσήλικες πρόσφυγες αναζητούν τρόπους να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους να πάρουν κάποια βασικά πράγματα για να μπορούν να κοιμηθούν. Στην παρουσία δημοσιογράφων καταφθάνουν πολλοί για να πουν την ιστορία τους. Ο Χασάν Ασμάν δηλώνει πως η τουρκική αστυνομία μπροστά στις κάμερες δείχνει πως προσφέρει βοήθεια, αλλά το βράδυ κατέσχε τα υπάρχοντά τους.

Θυμός και απόγνωση

Κάθε στιγμή που η σειρήνα της αστυνομίας πλησίαζε στο μέρος που κόσμος ήταν συγκεντρωμένος, οι πιο νέοι μάζευαν πέτρες, έτοιμοι να επιτεθούν στο όχημα της τουρκικής αστυνομίας που εκτόξευε δακρυγόνα. Κάθε φορά που ο κρότος της βόμβας στην πόλη του Κομπανί φτάνει στα αυτιά του συγκεντρωμένου πλήθους, ένα βλέμμα θυμού και απόγνωσης καταγράφεται στα πρόσωπά τους. «Πρώτος στόχος του τουρκικού κράτους είναι να εξαφανιστεί το PKK, ακόμη και αν αυτό είναι συνεργασία με το “Ι.Κ.”»

Ο έλεγχος στην είσοδο της πόλης είναι εξονυχιστικός. Εδώ και μέρες η εθνική οδός που οδηγεί στο Σουρούτς είναι γεμάτη από αυτοκίνητα και λεωφορεία, γεμάτη από Κούρδους από όλες τις περιοχές της Τουρκίας που καταφθάνουν. Το μεσημέρι της Τετάρτης βουλευτές του Ιρακινού Κουρδικού Κόμματος, μαζί με τοπικούς αξιωματούχους των Κούρδων της Τουρκίας πραγματοποίησαν ακόμη μια πορεία προς τα σύνορα εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο την αλληλεγγύη στον λαό του Κομπάνι και το αίτημά τους για ελευθερία.

………………………………………………………………..

«Η καρδιά μας χτυπάει στη Ροζάβα»

Χαρακτήρα διαμαρτυρίας ενάντια στην τουρκική κυβέρνηση και την αιματηρή καταστολή των φιλο-κουρδικών διαδηλώσεων στην Τουρκία πήρε η χθεσινή συγκέντρωση αλληλεγγύης, στα Προπύλαια, Τούρκων και Κούρδων πολιτικών προσφύγων. Τα ΜΑΤ άφησαν μόνο μια πενταμελή αντιπροσωπεία να προσεγγίσει τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα οποία όμως ήταν ερμητικά κλειστά. «Το αίμα του κουρδικού λαού δεν βάφει μόνο τα χέρια των ιμπεριαλιστών που υποστηρίζουν το “Ισλαμικό κράτος”, αλλά και τα χέρια των ηγετών της Ευρώπης, που αρνείται να μας βοηθήσει έμπρακτα», δήλωσε εκπρόσωπος της κουρδικής κοινότητας στους δημοσιογράφους.

Αφροδίτη Τζιαντζή