Του Φάνη Λυσιφάνη

 

Τίγκα στα ατυχήματα εκύλησ’ η βδομάδα!

 

Ας πάει στον αγύριστο η μαύρη η ρημάδα!

 

Ολμος πάει κι εκρήγνυται, νταλίκα δεν φρενάρει

 

κι ο Χάροντας τόσες ψυχές αδίκως έχει πάρει…

 

Σοκάρει το παράλογο ετούτων των θανάτων

 

Πώς χάθηκ’ έτσι η ζωή τόσων πολλών θυμάτων!

 

Εκ των υστέρων έρευνες θα γίνουν κι ανακρίσεις

 

Τι να το κάνεις; Γίνεται νεκρούς να αναστήσεις;

 

Και μες σ’ αυτό το πένθιμο των ημερών το κλίμα

 

ματαίως αγωνίζομαι να φτιάξω καμιά ρίμα…

 

Να ’γραφα για διαγραφές στο κόμμα του Καμμένου;

 

Ή δεν μιλάνε για σχοινί στο σπίτι κρεμασμένου;

 

Για τον Σταμπούλο που ’βγαζε τη γλώσσα του στους νόμους

 

κι όλο γκριμάτσες έκανε μπροστά στους αστυνόμους;

 

Να έγραφα για τη Βουλή και την εμπιστοσύνη

 

κι ο κάθε ανεξάρτητος την ψήφο του πού δίνει;

 

Ή για τον Ρέντσι και τον Βαλς που σήκωσαν κεφάλι

 

στη Μέρκελ για να δείξουνε πως δρόμοι υπάρχουν κι άλλοι;

 

Μ’ αυτή, που πλην λιτότητας δεν ξέρει άλλα τραγούδια

 

τους έστειλε για μάθημα σαν να ’ταν μαθητούδια…

 

Κανένα απ’ τα θέματα έμπνευση δεν μου δίνει

 

Σαν ρούχα χειμωνιάτικα μυρίζουν ναφθαλίνη…

 

Μια είδηση ξεχώρισα, δεν πρέπει να ’ναι αλήθεια

 

μάλλον κάποιων ανεύθυνων, ελπίζω, παραμύθια

 

Φοβήθηκα, κι ας βγήκανε ιθύνοντες καμπόσοι

 

να πουν την τρίχα πως τριχιά κάναν οι ξένοι τόση

 

Χωρίς ελπίδες και λεφτά, να κρατηθώ τι θα ’χω

 

άμα συντρίμμια δω κι αυτόν τον Ιερό τον Βράχο;

 

Με φρίκαρε, τ’ ομολογώ, τ’ άρθρο των Times που λέει

 

πως μέχρι κι η Ακρόπολη μπορεί να καταρρέει…