Της Ελλης Πάνου
REUTERS/ Bernadett Szabo
«Από τη Δευτέρα θα υπάρξει μια νέα κατάσταση στην Ουγγαρία. Δεν θα ξαναγίνουν εκλογές για τα επόμενα 3,5 χρόνια, η χώρα δεν θα ζει σε προεκλογικό πυρετό και όλοι θα είμαστε ήρεμοι», διακήρυξε δυο ημέρες πριν από τις δημοτικές εκλογές ο πρωθυπουργός της χώρας Βίκτορ Ορμπάν, εκτιμώντας ότι και το υπουργικό του συμβούλιο θα μπορέσει να δουλέψει «πιο γρήγορα» στο εξής και θα συνεχιστεί απρόσκοπτα «η πολιτική της ενότητας». Ολα, λοιπόν, βαίνουν καλώς στην Ουγγαρία και στη… «νέα» Ουγγαρία, θα είναι ακόμα καλύτερα. Για τον Βίκτορ Ορμπάν, σίγουρα. Το κόμμα του σάρωσε στις εκλογές, κερδίζοντας τις δημαρχίες σε 20 από τις 23 μεγάλες πόλεις της χώρας, συμπεριλαμβανομένης και της Βουδαπέστης, όπου τώρα πλέον ελέγχει 17 από τις 23 περιφέρειες, επανεκλέγοντας και τον δήμαρχο της πρωτεύουσας, Ιστβαν Ταρλός.
Στους νικητές των εκλογών συγκαταλέγεται και το νεοφασιστικό Jobbik, που αν και δεν κατάφερε να κερδίσει παρά ένα μεγάλο δήμο, αναδείχθηκε σε δεύτερη δύναμη στην επαρχία, φροντίζοντας να αποφύγει προεκλογικά τη συνήθη ακροδεξιά, ρατσιστική ρητορική και πρακτική του. Σε μια από τις περιφέρειες που επικράτησε, την πόλη Οζντ των 35.000 κατοίκων, ο νέος νεοφασίστας δήμαρχος είχε κάνει εξ αρχής σαφείς τις προθέσεις του.
«Πιστεύουμε ότι υπάρχουν δυο τρόποι για να λύσουμε το πρόβλημα των Τσιγγάνων», έγραφε το μανιφέστο του. «Ο πρώτος είναι με ειρηνική συναίνεση και ο δεύτερος με ριζοσπαστικό αποκλεισμό… Επιθυμούμε να προσφέρουμε μια τελευταία ευκαιρία στην καταστροφική μειονότητα… γι’ αυτό πρώτα θα σκεφτούμε την ειρηνική συναίνεση. Εάν αποτύχουμε, τότε θα… εκδιώξουμε όσους δεν συμμορφωθούν».
Συμμετοχή μόλις… 43,6%
Με τη συμμετοχή στην κάλπη εξαιρετικά χαμηλή, μόλις στο 43,6%, και τα αποτελέσματα για την κατακερματισμένη αριστερή αντιπολίτευση απογοητευτικά, είναι φυσικό ο Ορμπάν να πανηγυρίζει. Αυτή ήταν η τρίτη του νίκη μέσα σε ένα χρόνο και μπορεί πλέον να νιώθει κάτι παραπάνω από κυρίαρχος κι ελεύθερος να πράξει κατά το δοκούν, τουλάχιστον μέχρι το 2018, που θα ανοίξουν πάλι, άνευ απροόπτου, οι κάλπες. Ετσι, απέναντι στην έντονη κριτική από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ για παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη και στα μέσα ενημέρωσης, αυταρχισμό και τον πόλεμο που έχει κηρύξει σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, ο Ορμπάν μπορεί να υπερηφανεύεται ότι «οι πολιτικές του δικαιώθηκαν».
Εχοντας ήδη εκφράσει από το καλοκαίρι την άποψη ότι η Ουγγαρία πρέπει να εξελιχθεί σε μια «μη φιλελεύθερη δημοκρατία», φέρνοντας ως παράδειγμα Κίνα, Ρωσία, Σιγκαπούρη και Τουρκία, ο Ορμπάν, μιλώντας χθες στους βουλευτές του, υποσχέθηκε να κάνει τη χώρα του «μεγάλη δύναμη» την επόμενη τετραετία, αναφέροντας ως πηγές έμπνευσής του τους μεταπολεμικούς Ευρωπαίους ηγέτες Κόνραντ Αντενάουερ και Σαρλ ντε Γκολ!
«Με τις τσέπες γεμάτες μετρητά από τα ευρωπαϊκά κονδύλια κι έχοντας την υποστήριξη μιας φάλαγγας εξαιρετικά πιστών βουλευτών, ο Ορμπάν δείχνει ασταμάτητος», σχολίαζε ο Economist. Και υπογράμμιζε ότι, παρά τις ανησυχίες της για πιθανή υπονόμευση των δημοκρατικών αξιών στην Ουγγαρία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέγραψε τον Αύγουστο συμφωνία συνεργασίας περίπου 30 δισ. με τη Βουδαπέστη, χρήματα που θα καταβληθούν μέχρι το 2020 για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, ενώ η Ουγγαρία έχει λαμβάνειν άλλα 3,45 δισ. για την αγροτική ανάπτυξη και 39 εκατομμύρια για την αλιεία.
……………………………………………………………………………….
Η Βοσνία «βράζει», αλλά απέχει από τις κάλπες
Η διχαστική σκιά της αμερικανόπνευστης συμφωνίας του Ντέιτον, βάσει της οποίας δημιουργήθηκε το κατ’ όνομα ομοσπονδιακό, αλλά στην πραγματικότητα εκ κατασκευής κατακερματισμένο σε αντιμαχόμενες εθνοθρησκευτικές κοινότητες «κράτος»-προτεκτοράτο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, συνεχίζει να πέφτει βαριά στο Σαράγεβο, είκοσι σχεδόν χρόνια μετά τον τερματισμό του πολέμου. Κάτι που φάνηκε καθαρά και στις προχτεσινές ταυτόχρονες τριπλές -βουλευτικές, περιφερειακές και δημοτικές- εκλογές, όπου τα εθνικ(ιστικ)ά κόμματα των τριών ισότιμων, στα χαρτιά, κοινοτήτων πήραν ξανά τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, διαιωνίζοντας ένα άκρως δυσλειτουργικό πολιτικό σκηνικό που δηλητηριάζει κάθε προσπάθεια προόδου.
Οπως έδειξαν και οι παλλαϊκές εργατικές διαδηλώσεις του Φλεβάρη, ο πληθυσμός «βράζει» για την παρατεταμένη φτώχεια, την υψηλή ανεργία και τα πολιτικά αδιέξοδα, που πλήττουν εξίσου Σέρβους, μουσουλμάνους και Κροάτες. Ομως το εαρινό «τσουνάμι» διαμαρτυρίας δεν εκφράστηκε στις κάλπες, παρά μόνο στα ποσοστά της αποχής, που άγγιξε το 46%, και των άκυρων ψηφοδελτίων, που ξεπέρασαν το 10%! Οσο για τα έγκυρα ψηφοδέλτια, η μαζική «εθνική ψήφος» και οι εκτεταμένες πελατειακές σχέσεις εξασφάλισαν πως τίποτε δεν θα αλλάξει στη χειμαζόμενη χώρα – ούτε καν τα… επώνυμα! Ο Μπακίρ Ιζετμπέκοβιτς (γιος του ηγέτη των μουσουλμάνων στον πόλεμο, Αλίγια Ιζετμπέκοβιτς) θα είναι εκπρόσωπος των μουσουλμάνων στην τριμερή προεδρία της Βοσνίας–Ερζεγοβίνης και ο Ντράγκαν Τσόβιτς από την Κροατική Δημοκρατική Ενωση (HDZ BiH) εκπρόσωπος των Κροατών.
Αντίθετα, ασαφές παραμένει ποιος θα εκπροσωπεί τους Σέρβους στην τριμερή προεδρία της χώρας, καθώς η μάχη μαίνεται: η ψηφοφορία στη Σερβική Δημοκρατία έδειξε ότι το εκλογικό σώμα είναι διχασμένο σε δύο μέτωπα – ένα με επικεφαλής τη Συμμαχία Ανεξάρτητων Σοσιαλδημοκρατών (SNSD) του Μίλοραντ Ντόντικ, που θέλει τη διάλυση της ομοσπονδίας, και την ενωμένη αντιπολίτευση με επικεφαλής το Σερβικό Δημοκρατικό Κόμμα (SDS).
Γ.Τσ.
