Της Νόρας Ράλλη
Αρχικά, ξεχωρίσαμε το ύψος του. «Είστε τόσο ψηλός όσο φαίνεστε και στις φωτογραφίες», του λέμε και γελάει τρανταχτά. «Μη νομίζεις, οι ηθοποιοί στο Χόλιγουντ είναι αρκετά κοντοί και ξεχωρίζω», απαντάει. Και τότε, ξεχωρίσαμε το γέλιο του. «Γελάτε σαν Ελληνας», αναφέρουμε. «Στα νιάτα μου ήμουν στην υποδοχή σε μπαράκια με stand up comedy και όλοι με θυμούνταν ως το παιδί που γελάει δυνατά, εκεί στο βάθος!».
Ο Ιρλανδοκαναδός σκηνοθέτης Μάικλ Ντάουζ ξεχωρίζει για πολλούς λόγους. Ηδη θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους νέους σκηνοθέτες στο Χόλιγουντ, έχει χαρακτηριστεί ο πλέον υποσχόμενος της Β. Αμερικής (καθώς έχει βάση του τον Καναδά) και έχει και τη φήμη του πιο αστείου συνεργάτη.
Εγινε γνωστός από την ταινία «It’ all gone Petre Tong» (2004), μια δυναμική ταινία πάνω στην αληθινή ιστορία του θρυλικού d.j. Φράνκι Γουάιλντ, ο οποίος είδε την προσωπική και επαγγελματική ζωή του να διαλύεται όταν έχασε σταδιακά την ακοή του. Η ταινία πήρε αρκετά βραβεία (Τορόντο, Κωμικών ΗΠΑ κ.ά.) και οι εταιρείες άρχισαν να ψάχνουν αυτόν τον «κωμικό από τον Βορρά», όπως τον αποκαλούσαν. Ηδη ο ίδιος είχε γυρίσει την εναλλακτική κωμωδία «FUBAR», κάτι ανάμεσα σε φιλμ και ντοκιμαντέρ, για δύο φίλους μεταλλάδες, με ελάχιστα χρήματα και μια ψηφιακή κάμερα στο χέρι, που ξεχώρισε στο Φεστιβάλ του Σάντανς και πήρε εξαιρετικές κριτικές.
«Μου αρέσει πολύ να βλέπω τις κωμωδίες του ’80. Τον Τομ Χανκς στο “Τhe Burbs”, το “Οταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι”. Είχαν κάτι αυτές οι ταινίες που έχει χαθεί στις κωμωδίες πλέον. Σήμερα ή υπάρχει πολλή δράση και λίγο γέλιο ή το αντίστροφο. Ηθελα να επιστρέψω στις ταινίες της νιότης μου, γιατί αν κάνεις μια καλή κωμωδία, το κοινό αυτομάτως σε εμπιστεύεται». Στο «Φίλοι ή κάτι παραπάνω;» ο Γουάλας (Ντάνιελ Ράντκλιφ) ερωτεύεται την Τσάντρι (Ζόι Καζάν, την εγγονή του διάσημου σκηνοθέτη), αλλά η σχέση θα περάσει από πολλά στάδια μέχρι να μετατραπεί από φιλική σε ερωτική. «Ως θεατής, τους ήθελα μαζί. Ολοι μπορούμε να βρούμε ένα σημείο ταύτισης με τη σχέση τους. Εγώ, πάντως, σίγουρα το έχω περάσει!», μας λέει.
Ωστόσο, το ιδιαίτερο στην ταινία αυτή, που ξεπερνά τα όρια της ρομαντικής κομεντί, είναι πως το σενάριο ταιριάζει πράγματι με το χιούμορ των κωμωδιών 30 χρόνια πριν, καθώς και με την κινηματογράφηση του Ντάουζ. «Εχουμε εξαιρετικούς καλλιτέχνες στον Καναδά. Ο Ζαν Μαρκ Βαλέ προέρχεται από τη “σκηνή” του Μόντρεαλ, είναι καλός μου φίλος και η ταινία του “Dallas buyers club” πήγε πολύ καλά και στα Οσκαρ. Η διαφορά είναι ότι στον Καναδά, όλοι κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να κάνουν πολλή “φασαρία” γύρω από αυτήν. Εχουμε πολύ ταλαντούχους καλλιτέχνες, που βάζουν το κεφάλι κάτω και δουλεύουν, χωρίς να το κάνουν θέμα».
Είναι άραγε ο ίδιος τόσο ρομαντικός όσο επέτρεψε στον ήρωά του; «Είμαι μάλλον περισσότερο κυνικός, γι’ αυτό και η συγκεκριμένη ταινία έχει δύο φινάλε. Και τα δύο καλά, βέβαια. Οι δυο τους καταλήγουν μαζί – δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Το θέμα είναι πώς στήνεις το σενάριο που έχεις στα χέρια σου. Δεν χρειάζεται να απογοητεύσεις τον θεατή που περιμένει το “happy end”, αλλά μπορείς να το κάνεις παίρνοντας ρίσκα, προχωρώντας πέρα από το αναμενόμενο».
Πράγματι, στην ταινία υπάρχουν εμβόλιμες σκηνές όπου έξυπνα animation βοηθούν τη ροή. Επίσης, η προσεγμένη και μοντέρνα φωτογραφία με αστικά τοπία, φαγητά, υπαίθριες αγορές και, κυρίως, η κατάλληλη επιλογή των ηθοποιών (συμμετέχει σε έναν μικρό ρόλο και η εγγονή του Τσάρλι Τσάπλιν, Ούνα), με την προφανή χημεία μεταξύ του πρωταγωνιστικού διδύμου Ράντκλιφ και Καζάν βοηθούν στο να γίνει μία από τις ταινίες που ευχαρίστως ξαναβλέπεις.
«Θέλω να κάνω διαφορετικά είδη ταινιών, όπως έχουν κάνει σκηνοθέτες που εκτιμώ, σαν τον Τζον Χιούστον. Το να έχεις ευρεία γκάμα δημιουργίας, μαζί με τις αποτυχίες σου, σε κάνει ολοκληρωμένο. Το ζήτημα είναι να συνεχίζεις να κάνεις καλό κινηματογράφο!», μας λέει κλείνοντας, υποσχόμενος πως θα θυμηθεί το όνομά μας στα Οσκαρ, που ποτέ δεν πιστεύει ότι θα πάρει.
*Info: Η ταινία προβλήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας, παίζεται ήδη στους κινηματογράφους και θα συνεχίσει και την επόμενη εβδομάδα (διανομή: Neo Films).
