ΘΑ ΦΕΡΕΙ η Αλαμουντίν

και το λυχνάρι του Αλαντίν,

 

παρέα με τα μάρμαρα

και θα στοιχίσει μπιρ παρά.

 

Είναι φίνα και τσαχπίνα

μόρτισσα δικηγορίνα.

 

Κοσμικιά, εστέτ, κοκέτα

γόησσα με ετικέτα.

 

 

Νυφούλα ολίγων ημερών

την τρέμει ήδη ο Κάμερον.

 

Του έκανε αντιληπτό

πως δεν θα μείνει ούτε γλυπτό,

 

κλεψιμαίικο του Ελγίνου

στο Μουσείο του Λονδίνου.

 

Και κρύβεται ο φουκαράς

όταν ακούει Σαμαράς.

 

Κατεβάσανε πλερέζες

οι Εγγλέζοι κι οι Εγγλέζες.

 

Γνωρίζουν με σαφήνεια

πως χάνουν τα Ελγίνεια.

Δεν είναι διόλου τρε μπανάλ

η σουσουράδα η Αμάλ.

 

Αμυαλη και ξεμυαλίστρα

πήρε την καρδιά του αρτίστα.

Του την έκλεψε με ντόρο

θεωρώντας τη Ζωφόρο.

 

Παντρεύτηκε με τα πολλά

στη Βενετιά σε γόνδολα.

 

Ξέρανε με το τακούνι

τον παχύ κάλο του Κλούνι.

 

Πριν του μέλιτος τον μήνα

ροβολάει προς την Αθήνα.

 

Του την κάνει άρον άρον

για χατίρι των μαρμάρων.

 

Και τον αφήνει σύξυλο

σαν άγαλμα από πηλό.

 

Κλείνει πονηρό στη ζούλα

ραντεβού με τον Τασούλα,

 

που από το τρακ αυτομολεί

στον τάφο στην Αμφίπολη.

 

Ο Αντουάν ο κυβερνήτης

κρέμεται απ' το βρακί της.

 

Μετέωρος [email protected]