Του Σπύρου Τσάμη

Η επικοινωνία με τον Μάικλ Ο’ Νιλ ξεκίνησε μια μέρα πριν από το παιχνίδι-κόλαφο για την Εθνική.

Δεν θα σταθούμε πρώτα σε όσα μας είπε όταν έσβησαν τα φώτα στο «Καραϊσκάκης», αλλά σε εκείνα που μας είχε πει την προηγούμενη ημέρα. Γιατί έχουν ιδιαίτερη σημασία τα λόγια του…

«Ενώπιον της Εθνικής Ελλάδας, παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημά μας, ξέρουμε ποιοι είμαστε. Αυτό δεν είναι ηττοπάθεια. Το αντίθετο… Πρόκειται για ρεαλισμό που είναι ικανός να μας δίνει φτερά αν τον “ακούμε”. Δεν παριστάνουμε τη… μεγάλη ομάδα! Τουλάχιστον τώρα στην αρχή, κάθε παιχνίδι το βλέπουμε σαν το… πρώτο τού ομίλου! Γιατί αν ξεχάσουμε ποιοι ακριβώς είμαστε και παραστήσουμε κάτι ανώτερο, τότε είναι πολύ εύκολο να γκρεμιστούμε εκεί που ήμασταν πριν παίξουμε τόσο καλά τον τελευταίο καιρό! Κι όταν γκρεμίζεσαι από ψεύτικο ύψος που νόμισες ότι ανέβηκες, τότε είναι και πιο δύσκολο να σηκωθείς. Πόσο μάλλον να επιστρέψεις εκεί που σε έφερε η αγωνιστική συγκυρία».

Αν πρέπει να το διευκρινίσουμε, επί λέξει είχαμε ακούσει αυτά τα συνετά λόγια από τον τεχνικό υπεύθυνο των «πράσινων» που άλωσαν το «Καραϊσκάκης»… Δώσαμε ραντεβού μετά τη λήξη του παιχνιδιού. Και τότε άρχισε το σχόλιό του για το 0-2. Με όσα είχε πει πριν…

Μας τα θύμισε, δικαιωμένος πλέον, την ώρα που εμείς σκεφτόμασταν πόσο χρήσιμο θα ήταν τα ίδια λόγια να τα είχαμε ακούσει, λέξη προς λέξη, από δικό μας προπονητή ή άλλο στέλεχος της ομάδας, όχι μόνο τώρα, μετά τη συγκεκριμένη ήττα, αλλά σε τακτά χρονικά διαστήματα όλης αυτής της χρυσής δεκαετίας (2004-2014), που ναι μεν εξηγείται και από τη δουλειά που έγινε, αλλά χρήζει και… μεταφυσικής ερμηνείας!

Κάτι τέτοιο δεν συνιστά ηττοπάθεια… Ο ορισμός της επαφής με την πραγματικότητα είναι!

Πριν, λοιπόν, μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής, ο Μάικλ Ο’ Νιλ αρχικά υπενθύμισε τη συζήτηση που είχε γίνει σε φιλικό τόνο: «Ναι. Αναπάντεχα, με την κακή απόδοσή της η Ελλάδα μάς βοήθησε, αλλά εμείς, καλά διαβασμένοι και προετοιμασμένοι για τα πάντα, τουλάχιστον στην αρχή του παιχνιδιού, ήμασταν σίγουροι ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε σε κάθε ενδεχόμενη τροπή του αγώνα! Κι έτσι θα συνεχίσουμε… Δηλαδή με την ίδια φιλοσοφία στο παιχνίδι και με την ίδια στάση ζωής έξω από το γήπεδο. Γιατί αν αυτά τα δυο δεν πάνε μαζί, τότε αργά ή γρήγορα το ένα θα προδώσει το άλλο! Είμαστε χαρούμενοι λοιπόν με τη συνέπεια απέναντι στον εαυτό μας και για το αντρίκειο παιχνίδι μας! Αλλιώς τα υπολογίζαμε πριν αρχίσει η προκριματική φάση και αλλιώς τα καταφέρνουμε… Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αρχίσουμε να παριστάνουμε τη δύναμη του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ομως δεν θα πάψουμε και να ονειρευόμαστε! Μπορούμε. Το βλέπετε… Σας υποχρεώσαμε να το παραδεχτείτε όλοι οι Ευρωπαίοι! Ο όμιλός μας έχει δρόμο ακόμη όμως… Ελειπε το νεύρο από το παιχνίδι σας. Η Ελλάδα έχασε πολλά, αλλά δεν έχασε τα πάντα… Η ιστορία των ομίλων διδάσκει ότι ποτέ δεν πρέπει να πεις “τέλος” αν δεν έχει έρθει το…τέλος!».

- Δίκαια, όμως, η κριτική προς την ομοσπονδία, τον προπονητή και τους παίκτες είναι σκληρή…

«Οφείλετε να προσέξετε το μεσογειακό ταμπεραμέντο σας! Σας νικήσαμε αλλά δεν χρειάζεται με σύμβουλο την οργή σας να…γκρεμίσετε την Ακρόπολη! Εχετε προπονητή υψηλού επιπέδου και χρειάζεται σχέδιο. Οχι πανικός»!