Τη συνέχιση των κινητοποιήσεων με 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων τους αποφάσισαν χθες ομόφωνα οι εργαζόμενοι στην εταιρεία χημικών SKOT A.E. στη Μάνδρα Αττικής. Διεκδικούν υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης, αυξήσεις μισθών 4%, που θα αντισταθμίζουν σταδιακά τις μειώσεις ύψους 22% που επιβλήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, διάλειμμα 15 λεπτών, γάλα και καλύτερες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.
Στη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου δουλεύουν σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες. Εργάζονται σε κυλιόμενες βάρδιες όλο το 24ωρο, για να καλύψουν τη ζήτηση για καθαριστικά τουαλέτας, απορρυπαντικά, αποφρακτικά σιφωνιών με καυστική σόδα. Οι πρώτες ύλες -όπως δηλώνουν στην «Εφ.Συν.»- «έχουν όλες πάνω τους τη νεκροκεφαλή». Η δουλειά τους σκληρή και επικίνδυνη, όμως ποτέ δεν τους κόλλησαν βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, ενώ δεν τους δίνουν καν το γάλα που δικαιούνται ως εργαζόμενες σε χημική βιομηχανία.
Διάλειμμα δεν υπάρχει, αντίθετα τους ζητάνε να δουλεύουν παραπάνω ώρες απλήρωτες. Τα ατυχήματα συχνά και τα προβλήματα υγείας πάμπολλα -με πρώτο απ’ όλα τη ζαλάδα από τις αναθυμιάσεις των χημικών και τα χρόνια μυοσκελετικά προβλήματα από τα βάρη. Επιτροπή υγιεινής και ασφάλειας δεν υπήρχε μέχρι τον Μάρτιο του 2013, που δημιουργήθηκε το σωματείο τους.
Το 2012 οι εργαζόμενοι υποχρεώθηκαν σε μειώσεις 22% στις γυναίκες και 10% στους άντρες -που είναι και οι λιγότεροι. Η δικαιολογία για την πρωτοφανή διάκριση λόγω φύλου, ότι «οι άντρες κρατάνε σπίτι». «Λες κι εμείς δουλεύουμε για τη δόξα», λέει με πικρό χιούμορ μία από τις 37 εργάτριες, σε σύνολο 45 εργαζομένων στο εργοστάσιο, ενώ άλλοι 15 εργάζονται στα γραφεία.
«Ο εργοδότης υπέκλεψε τις υπογραφές μας σε λευκό χαρτί και παράνομα συνέστησε ένωση προσώπων, επιβάλλοντας ακραίες περικοπές», μας λέει η πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων, Γιάννα Ψαρρού. «Μόνο μετά τη σύσταση σωματείου αρχίσαμε να ενημερωνόμαστε και να παλεύουμε για τα δικαιώματά μας. Εχουμε βάλει πλάτη στην επιχείρηση, αλλά οι θυσίες μας δεν αναγνωρίζονται. Διεκδικούμε ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και να πάρουμε κάτι λίγο πίσω από όσα μας έκοψαν».
Οι εργάτριες περιφρουρούν την πύλη του εργοστασίου σε 24ωρη βάση, έχοντας στο πλευρό τους τα σωματεία του Θριάσιου, το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας-Δυτικής Αττικής, την Ομοσπονδία Εργατοτεχνιτών στη Χημική Βιομηχανία Ελλάδας, αλλά και κόσμο της περιοχής που συμπαραστέκεται στον αγώνα τους.
Αφροδίτη Τζιαντζή
