Του Γιάννη Ντεντόπουλου
Ενας διαφορετικός Ολυμπιακός, καθαρά Ευρωπαίος και εντελώς διαφορετικός από αυτόν που εμφανίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα, ξόρκισε τα φαντάσματα του Τορίνο και του ΟΑΚΑ, πήρε το «σκαλπ» της Γιουβέντους κι έκανε ένα σημαντικό βήμα για την πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Με «δύο στα δύο» στο απόρθητο «Καραϊσκάκης» και με ορατή πλέον την προοπτική να μαζέψει στην έδρα του και τους εννέα βαθμούς που μπορεί να διεκδικήσει, βλέπει το μέλλον του στη διοργάνωση με άλλο μάτι.
Αρκεί να κάνει μια ζημιά, στη Μαδρίτη ή στο Τορίνο. Ο μίνιμουμ στόχος της συνέχειας στο «Γιουρόπα Λιγκ» μοιάζει να είναι στο τσεπάκι του.
Οι μεγάλες νίκες απέναντι σε τόσο βαριά ονόματα, όπως αυτό της φιλόδοξης πρωταθλήτριας Ιταλίας, έχει αποδειχτεί ότι ξεκινάνε από πίσω προς τα μπρος. Από την άμυνα, ειδικά σε περιπτώσεις που είναι υποχρεωμένη να αναχαιτίσει ποιοτικότερους αντιπάλους, προς την επίθεση, η οποία με τη σειρά της οφείλει να εκμεταλλεύεται ακόμη και τη μισή ευκαιρία που της παρουσιάζεται για να την κάνει γκολ.
Ο ήρωας
Η χθεσινή νίκη ξεκίνησε από πολύ πίσω. Κάτω από τα γκολπόστ. Εκεί που στάθηκε σαν κέρβερος ο Ρομπέρτο. Ο Ισπανός, σαν αγριόγατα, έκανε τουλάχιστον έξι φανταστικές αποκρούσεις που κράτησαν ανέπαφη την εστία του στις δύσκολες στιγμές και υποχρέωσε τον Μίτσελ να υποκλιθεί μπροστά του. Οπως ακριβώς είχε κάνει και στο περσινό ματς με την Μπενφίκα. Ο τεχνικός των «ερυθρολεύκων», με το που άκουσε το λυτρωτικό σφύριγμα της λήξης, σιγουρεύτηκε ότι το φωτεινό ταμπλό έγραφε 1-0 και διέσχισε όλη τη διαδρομή μέχρι να σφίξει στην αγκαλιά του τον συμπατριώτη του προπονητή. Ο ύμνος του «Τσάμπιονς Λιγκ» αίφνης απέκτησε και στίχους: «Ρομπέρτο αλάνι, για πάντα στο λιμάνι».
Το «κλειδί»
Ωστόσο, το βασικότερο «όπλο» του χθεσινού Ολυμπιακού ήταν η επίγνωση. Σε όλες του τις κινήσεις ήταν «τόσο, όσο…». Προφανώς ο Μίτσελ έλαβε υπ’ όψιν του όλες τις φυσικές και μεταφυσικές παραμέτρους και προτίμησε να τηρήσει μια πιο συντηρητική τακτική. Η δυσμενής παράδοση με αποκορύφωμα τον εφιάλτη του 7-0, από το 2003 στο Τορίνο, οι ξεγυρισμένες προχθεσινές επτάρες, ο μασίφ σχηματισμός της Γιουβέντους, το επικείμενο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, η πίεση που έπεφτε στο δίδυμο Μποτία – Αμπιντάλ μετά την αστάθεια που έδειξαν στη χαμένη μάχη από τη Μάλμε.
Η βασικότερη κίνηση που έκανε για να βοηθήσει τόσο τους δυο κεντρικούς αμυντικούς όσο και όλη την υπόλοιπη ομάδα ώστε να νιώσουν μεγαλύτερη ασφάλεια ήταν να προσθέσει έναν ακόμη αμυντικό χαφ στην ενδεκάδα, εκτός από τους Μιλιβόγεβιτς και Μανιάτη. Ο Εντινγκά στήθηκε μπροστά τους σαν μπάστακας και απορρόφησε τους περισσότερους κραδασμούς. Δίχως αμφιβολία, η δική του παρουσία αποδείχθηκε «κλειδί» για να κοπεί ο βήχας της «Μεγάλης Κυρίας». Με τη σιγουριά που απέπνεε, ο Μποτία άρχισε να κερδίζει μάχες κι ο Αμπιντάλ να κινείται σε μεγαλύτερη ακτίνα. Μάταια ο Πίρλο έψαχνε να βρει διαδρόμους για να βγάλει μια από τις σπεσιαλιτέ κάθετες πάσες του. Υπό αυτές τις συνθήκες στάθηκε αδύνατον. Μόνο με στημένες φάσεις κατάφερε να δημιουργήσει αναστάτωση στην «ερυθρόλευκη» περιοχή. Ο Αλέγκρι τον άφησε μέσα μέχρι το 57’. Δεν είδε προκοπή και τον απέσυρε. Η απέλπιδα προσπάθεια που έκανε να ανατρέψει τα δεδομένα και να επιστρέψει στην Ιταλία τουλάχιστον με την ισοπαλία βασίστηκε στην κινητικότητα του Μοράτα, που έπαιζε με πλάτη και προσπαθούσε να προκαλεί ταραχή. Από τη στιγμή που ο Ρομπέρτο δεν μάσησε στο ζόρι του τελευταίου 20λεπτου, το φινάλε έμοιαζε με ωδή προς τη νίκη.
Το αριστερό…
Το χρυσό γκολ ήρθε στο 36’ από το αριστερό πόδι του Κασάμι και θύμισε κάτι από τα τρία γκολ που έβαλε ο Ολυμπιακός στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο Τσόρι βγήκε στην πλάτη του σχηματισμού των φιλοξενουμένων που συμπυκνωνόταν σε απόσταση 40 μέτρων, έβγαλε την μπάλα πλάγια αριστερά στον Μήτρογλου, εκείνος πρώτα νίκησε το ένστικτο που συνήθως τον σπρώχνει να σουτάρει και μετά έστρωσε την μπάλα στον Κασάμι που ερχόταν με φόρα. Ο Ελβετός σημάδεψε στη γωνία, εκεί που ο πολύς Τζιανλουίτζι Μπουφόν ήταν αδύνατον να φτάσει. Ηταν η σφραγίδα και μαζί το κίνητρο για την υπερπροσπάθεια που ξεκίνησε για να διαφυλαχθεί αυτό το πολύτιμο τρίποντο.
……………………………………..
«Να νικήσουμε την Κυριακή»!
«Για μένα εκείνο που μετράει είναι να νικήσουμε την Κυριακή», είπε δύο φορές στις δηλώσεις του αμέσως μετά το ματς με τη Γιουβέντους ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης, δείχνοντας ξεκάθαρα σε παίκτες, προπονητή και οπαδούς ότι εκείνο που τον ενδιαφέρει περισσότερο κι από τον χθεσινό ευρωπαϊκό θρίαμβο είναι μια νίκη στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
Υπάρχει και το περσινό 0-3, που δεν αντέχεται και σημαδεύει αρνητικά την ομάδα. Αλλωστε και ο κόσμος φώναζε συνθήματα για νίκη κόντρα στον «αιώνιο αντίπαλο».
«Είναι και επαναλαμβανόμενη η επιτυχία. Είχαμε απέναντι μια πολύ μεγάλη ομάδα. Η “μεγάλη κυρία” του ιταλικού ποδοσφαίρου, με πάρα πολύ ποιοτικούς παίκτες, που κάνουν τη διαφορά. Σήμερα η ομάδα έπαιξε πάρα πολύ καλά. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι».
Και πρόσθεσε: «Είναι και οι 14 παίκτες που νίκησαν. Οχι μόνο ο Ρομπέρτο. Εχει δώσει πολλές απαντήσεις. Διαφημίσαμε την Ελλάδα στην Ευρώπη για ακόμα μία φορά. Η συνέχεια είναι δύσκολη, θα πρέπει να δουλέψουμε».
