Της Βίκυς Καπετανοπούλου
Η ταραχώδης και επίπονη πορεία εκδημοκρατισμού σφραγίστηκε χθες με άλλη μια διαδικασία – ορόσημο στη σύγχρονη Ιστορία της Τυνησίας, γενέτειρας της (απομυθοποιημένης πια) «αραβικής άνοιξης», που μετεξελίχθηκε σε βαρυχειμωνιά για ορισμένα άλλα κράτη της βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Εφαρμόζοντας για πρώτη φορά το νέο -και αρκετά προοδευτικό για τα δεδομένα του αραβικού κόσμου- Σύνταγμα, που εγκρίθηκε έπειτα από επώδυνους συμβιβασμούς των πολιτικών δυνάμεων, πέντε εκατομμύρια Τυνήσιοι κλήθηκαν χθες να ψηφίσουν το νέο κοινοβούλιο της χώρας και στις 23 Νοέμβρη πρόκειται να εκλέξουν και τον νέο πρόεδρό τους.
Παρά τις απειλές ακραίων ισλαμιστών οι φόβοι για τρομοκρατικά χτυπήματα δεν επιβεβαιώθηκαν, με δεκάδες χιλιάδες αστυνομικούς και στρατιώτες να φρουρούν τα εκλογικά τμήματα σε όλη την επικράτεια. Τρεις οι βασικοί αντίπαλοι στις δεύτερες ελεύθερες βουλευτικές εκλογές μετά την πτώση του δικτάτορα Μπεν Αλι το 2011. Το «μετριοπαθές» ισλαμικό κόμμα Ενάχντα, με επικεφαλής τον (διωχθέντα και αυτοεξόριστο πριν από τη λαϊκή εξέγερση) Ρατσέντ Γκανούτσι, που είχε επικρατήσει τότε με ποσοστό γύρω στο 40%, είχε σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού με δύο μικρά κοσμικά κόμματα, κατηγορήθηκε όμως για αδυναμία τόσο στη διαχείριση της βαλτωμένης οικονομίας όσο και στην πάταξη εξτρεμιστικών μουσουλμανικών οργανώσεων, όπως η Ανσάρ αλ Σαρία. Ο Γκανούτσι εξαναγκάστηκε τελικά σε παραίτηση, παραδίδοντας την εξουσία στην -απερχόμενη πλέον- κυβέρνηση τεχνοκρατών. Απέναντι στο Ενάχντα κατεβαίνει η συμμαχία κοσμικών και φιλελεύθερων παρατάξεων Νιντάα Τούνες, με αρχηγό τον Μπέτζι Κάιντ Εσέμπσι, πρώην πρόεδρο της βουλής επί καθεστώτος Μπεν Αλι και υποψήφιους αρκετά άλλα στελέχη της παλιάς φρουράς του δικτάτορα, που συνεχίζουν να παίζουν ενεργό ρόλο στην πολιτική σκηνή.
Ετερος πόλος το Λαϊκό Μέτωπο, ένας συνασπισμός δεκάδων αριστερών αλλά και εθνικιστικών κομμάτων, που συμπορεύονται μαζί με ανεξάρτητους διανοούμενους έχοντας ως επικεφαλής τον Χάμα Χαμαμί, ηγετική μορφή της Αριστεράς στην Τυνησία και υποψήφιο στις ερχόμενες προεδρικές εκλογές. Οι εν ψυχρώ δολοφονίες το 2013 δύο εκ των πιο επιφανών βουλευτών του Λαϊκού Μετώπου και σφοδρών επικριτών του κυβερνώντος Ενάχντα αποτελούν μέχρι σήμερα μελανά σημεία στον δρόμο προς τη δημοκρατία. Η ευθύνη των εκτελέσεων αποδόθηκε μεν στην Ανσάρ αλ Σαρία χωρίς όμως να αποκαλυφθούν οι εγκέφαλοι και τα απώτερα κίνητρά τους, το Ενάχντα κατηγορήθηκε ότι τους καλύπτει και η χώρα βυθίστηκε ξανά σε βαθιά πολιτική κρίση, που -επισήμως τουλάχιστον- τελείωσε με την ψήφιση του νέου Συντάγματος τον περασμένο Ιανουάριο.
Τα ελπιδοφόρα βήματα έκτοτε δεν αναιρούν την απογοήτευση, που συνεχίζουν να αισθάνονται πολλοί Τυνήσιοι. Τα ποσοστά ανεργίας, ειδικά για τους νέους και τους κατοίκους της περιφέρειας, παραμένουν στα ύψη, ο τουρισμός -βασική πηγή εσόδων στη χώρα- δεν έχει ακόμα επανακάμψει για λόγους ασφαλείας, «σταγονίδια» του παλιού καθεστώτος συνυπάρχουν με τη νέα γενιά πολιτικών, ενώ ως λύσεις για την κλυδωνιζόμενη οικονομία παρουσιάζονται -μεταξύ άλλων- οι αυξήσεις φόρων και η δραστική μείωση των κρατικών επιδοτήσεων. Ελλείψει exit poll και με βάση τον εκλογικό νόμο, πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως κανένα κόμμα δεν θα συγκεντρώσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την εξουσία θα αναλάβει πιθανότατα μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ αντίπαλων παρατάξεων. Τα τελικά αποτελέσματα αναμένεται να ανακοινωθούν την Τετάρτη.
