Την Παρασκευή από τα ειδικά κελιά του Κορυδαλλού και από κοινού Κουφοντίνας και Γουρνάς έβαλαν κατά της συγκυβέρνησης, ενώ την επομένη από τα Διαβατά και μέσω Indymedia ο Μαζιώτης περιγράφει τη σύλληψή του
Κοινό κείμενο του Δ. Κουφοντίνα και του Κ. Γουρνά εστάλη από τα ειδικά κελιά του Κορυδαλλού την Παρασκευή. Κατηγορούν τη συγκυβέρνηση που το καλοκαίρι αποδοκίμαζε την Αργεντινή στη διαμάχη της με τα βορειοαμερικανικά οικονομικά κερδοσκοπικά funds και τώρα η ίδια υπέστη αντίστοιχο εκβιασμό μόλις εκδήλωσε την πρόθεση να απεμπλακεί από την τρόικα και το ΔΝΤ.
«Κι ενώ η ακροδεξιά συμμορία ποζάρει αδιάντροπα την εθελοδουλεία της στις ευρωπαϊκές συνόδους, καταδικάζοντας τον ελληνικό λαό σε νέα φτώχεια και εξαθλίωση, στο εσωτερικό ετοιμάζονται για εκλογές μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας. Ξαναγυρίζουν στο αγαπημένο τους δόγμα “νόμος και τάξη” με στόχο να ψαρέψουν από τη μόνη δεξαμενή που τους απέμεινε τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Επιδιώκουν να σβήσουν κάθε δυναμική κοινωνικής αντίστασης, να φιμώσουν και να εκδικηθούν τους αντικαθεστωτικούς πολιτικούς αντιπάλους τους». Τέλος, αναφέρονται στην εκδικητικότητα των θεσμών απέναντι στους κρατούμενους πολιτικούς αντιπάλους με τις κατασκευές Γκουαντάναμο στην Ελλάδα.
Την επόμενη ημέρα αναρτήθηκε στο Indymedia νέο κείμενο του Μαζιώτη από τις φυλακές Διαβατών.
Περιγράφει τις συνθήκες σύλληψής του, λέγοντας ότι διέφυγε τυχαία τον θάνατο τη στιγμή που, παλεύοντας και προσπαθώντας να ξεφύγει από τον αστυνομικό που πυροβόλησε στον μηρό, πυροβολήθηκε από άλλον αστυνομικό που είχε στόχο την πλάτη του. Συνεχίζει λέγοντας: «Ξεκαθαρίζω εδώ ότι ως μέλος της ένοπλης αναρχικής οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, ως αντάρτης που αγωνίζεται για την επανάσταση και την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, ως παράνομος κυκλοφορώντας ένοπλος, αφού ήμουν φυγόποινος καταδικασμένος σε 50 χρόνια κάθειρξη, καταζητούμενος και επικηρυγμένος, γνώριζα ότι το ενδεχόμενο να τραυματιστώ ή να σκοτωθώ σε μια ένοπλη συμπλοκή με τα σκυλιά του κράτους ήταν πιθανό. Σε έναν πόλεμο οι αντιμαχόμενοι θεωρούν δικαίωμά τους να πυροβολούν τον αντίπαλό τους, έτσι κι εγώ θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμά μου να πυροβολήσω τους διώκτες μου, τους αστυνομικούς που είναι υπηρέτες των πλουσίων, προασπίζοντας έτσι την ελευθερία μου». Στη συνέχεια περιγράφει τον τρόπο που παραβιάστηκαν και συνεχίζουν να παραβιάζονται για τον ίδιο και για τους άλλους κρατούμενους τα στοιχειώδη δικαιώματα, όπως αυτό της υγείας μέσα στις φυλακές, με αποτέλεσμα ακόμα και τους θανάτους κρατουμένων. Τέλος, δηλώνει ότι τίποτα δεν θα τον λυγίσει και θα συνεχίσει να εκφέρει τον λόγο του Ε.Α.
Μ.Ι.Τ.
