ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη
Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι θέλει να φέρει την Ιταλία «στην εποχή του iphone, ξεκινώντας από την κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων
REUTERS/ Alessandro Garofalo
Οι εικόνες της διαδήλωσης των εργατών του χαλυβουργείου Thyssen Kroupp, με ματωμένα κεφάλια, τα κλομπ των αστυνομικών πάνω τους, η απελπισία όσων δήλωναν αμέσως μετά ότι «δεν κατάλαβαν γιατί η αστυνομία τούς επιτέθηκε με τόση βία», έκαναν, πράγματι, όπως συνηθίζουμε να λέμε, «τον γύρο του κόσμου».
Το κλίμα φορτίστηκε πολύ περισσότερο απ’ ό,τι όλες τις άλλες φορές, και οι λόγοι είναι προφανείς: λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τη διαδήλωση αυτή των εργατών του Τέρνι, οι οποίοι ζητούσαν την ανάκληση 537 απολύσεων από την πολυεθνική με έδρα τη Γερμανία, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι είχε δηλώσει ότι « η κυβέρνηση ακούει τους πάντες -και τα συνδικάτα-, αλλά στο τέλος, σε ό,τι αφορά τον νέο κρατικό προϋπολογισμό, αποφασίζει μόνη της».
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, επίσης, στη Φλωρεντία, στο πολιτικό εργαστήρι της «Λεοπόλντα», όπου ο Ματέο Ρέντσι συνάντησε τους υποστηρικτές του, ο χρηματιστής Ντάβιντε Σέρα εξέφρασε την άποψη ότι «θα έπρεπε να περιοριστεί αυστηρά το δικαίωμα απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων». Ο Ρέντσι, ερωτηθείς σχετικά, δήλωσε ότι δεν συμφωνεί, αλλά η δήλωση αυτή και μόνο προκάλεσε αμέτρητες αντιδράσεις.
Τώρα, βλέπουμε την αστυνομία να προσφεύγει σε χρήση βίας, με τη δικαιολογία ότι «οι εργάτες ήθελαν να φτάσουν μέχρι τον σταθμό της Ρώμης και να κάνουν κατάληψη». Τιμωρούνται, δηλαδή, οι προθέσεις, τις οποίες, όμως, διαψεύδουν κατηγορηματικά και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.
Η επικεφαλής του συνδικάτου Cgil, Σουζάνα Καμούσο, ζήτησε από τον Ρέντσι «να κατεβάσει τα κλομπ της δημόσιας τάξης» και ο γραμματέας της Fiom-Cgil (του τομέα του συνδικάτου αρμόδιου για τη βαριά βιομηχανία) Μαουρίτσιο Λαντίνι, συνάντησε χθες τον Ιταλό πρωθυπουργό και του ζήτησε, χωρίς μισόλογα, «να είναι η τελευταία φορά που ασκείται τέτοια είδους βία πάνω σε διαδηλωτές».
H Fiom–Cgil προκήρυξε, παράλληλα, οκτώ ώρες απεργίας σε όλες τις βιομηχανίες της χώρας, τον επόμενο μήνα, «εν όψει της πανιταλικής απεργίας κατά των μέτρων του Ρέντσι για το εργασιακό».
Ερευνα για την επίθεση
Θα δούμε αν ο επικεφαλής της κυβέρνησης της Ρώμης κατάφερε να κατανοήσει τη σημασία του αιτήματος και την κρισιμότητα της όλης κατάστασης. Προς το παρόν, δηλώνει ότι θα γίνουν έρευνες και θα αποδοθούν τυχόν ευθύνες, ενώ ο υπουργός Εσωτερικών του, Αντζελίνο Αλφάνο, δεν αναγνωρίζει, προς το παρόν, κανένα σφάλμα. «Κανείς, στην κυβέρνηση, δεν θέλει να χτυπήσει τους διαδηλωτές. Χρειάζεται αίσθημα ευθύνης από μέρους όλων για να αποφευχθούν επικίνδυνες παρεκτροπές», τόνισε ο Αλφάνο, μιλώντας στη Γερουσία. Καμία αναφορά, προς το παρόν, στις ευθύνες της αστυνομίας.
Το θέμα, όπως είπαμε, είναι πολύ ευρύτερο, αφορά τη συνολικότερη στάση της ιταλικής κυβερνητικής συμμαχίας απέναντι στην εργασία, στα συνδικάτα, στη ριζοσπαστική Αριστερά αλλά και στους τόσους άνεργους και απελπισμένους που δημιούργησε η κρίση αυτή. Αν ο Ρέντσι νομίζει ότι μπορεί να συνεχίσει να παρουσιάζεται ως ο «σωτήρας» ο οποίος θα λύσει τα προβλήματα μόνο με τις δικές του συνταγές, χωρίς διάλογο και συμβιβασμούς, κάνει λάθος. Μεγάλη μερίδα πολιτών, με τον τρόπο αυτόν, κινδυνεύει να βρεθεί τελικά στο περιθώριο, σε μια φάση, μάλιστα, στην οποία η ανασυγκρότηση της ιταλικής ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.
Μέχρι τώρα, ο Ιταλός πρωθυπουργός θέλησε να πληροφορήσει τους συμπατριώτες του ότι «στην εποχή του iphone, δεν μπορούν να προσπαθούν να τηλεφωνήσουν χρησιμοποιώντας κέρματα» και ότι «δεν μπορείς να βάλεις φιλμάκι στην ψηφιακή μηχανή». Τώρα, όμως, χρειάζεται ένα άλμα ποιότητας: με μια συγκροτημένη σκέψη για το πού βαδίζει η κοινωνία, με έφεση στον διάλογο για να μειωθούν οι εντάσεις και με μεγαλύτερο σεβασμό στην αριστερή παράδοση του Δημοκρατικού Κόμματος, του οποίου κατάφερε να ηγηθεί ο Ματέο Ρέντσι.
