ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Προτείνει το 30% των υποψηφιοτήτων για τα αιρετά αξιώματα να καλύπτεται από ανεξάρτητους πολίτες 

Της Χριστίνας Πάντζου

Για κάποιους ήταν ο «φύλακας άγγελος» της βραζιλιάνικης ζούγκλας και για άλλους «τροχοπέδη» στην ανάπτυξη των υποδομών της χώρας. Εγινε διάσημη όταν, έπειτα από 30 χρόνια στράτευσης στο Εργατικό Κόμμα Βραζιλίας του Λούλα, τόλμησε να αντιπαρατεθεί με τον πρόεδρο καταγγέλλοντας κυβερνητικές πολιτικές οι οποίες υπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα συνέβαλαν στην αποψίλωση των παρθένων δασών της χώρας.

Η Μαρίνα Σίλβα παραιτήθηκε το 2008 από υπουργός Περιβάλλοντος και έκτοτε δεν έπαψε να αρθρώνει τη δική της ανεξάρτητη φωνή. Εχοντας ως «μετάλλιο τιμής» τα 20 εκατομμύρια ψήφων όσων της χάρισαν ένα ανέλπιστο 19,3% και την τρίτη θέση στις προεδρικές εκλογές του 2010, τώρα ανακοινώνει την ίδρυση ενός νέου κόμματος, που όπως λέει δεν θα είναι κόμμα αλλά Δίκτυο. Δίκτυο Βιωσιμότητας θα είναι και το όνομα της πρωτοβουλίας που αναλαμβάνει με στόχο την κινητοποίηση των κοινωνικών δικτύων του κυβερνοχώρου στον πραγματικό χώρο της πολιτικής με επίκεντρο την προστασία του περιβάλλοντος. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η κίνησή της στοχεύει να ισχυροποιήσει μια νέα υποψηφιότητά της το 2014 και δεν είναι λίγες οι δημοφιλείς προσωπικότητας που συντάσσονται μαζί της.

Από τους πρώτους που στρατεύονται στο εγχείρημα, ο διάσημος μουσικός Ζιλμπέρτο Ζιλ, ο οποίος το θεωρεί «εκσυγχρονισμό της πολιτικής ζωής». Οπως δήλωνε στην «Ελ Παΐς» η Σίλβα, η ιδέα είναι να έχουν οι ψηφοφόροι όχι μόνο μια εναλλακτική επιλογή έναντι των «κλασικών μονομάχων» που διεκδικούν την ψήφο τους αλλά και λόγο στα τεκταινόμενα. «Υπάρχει μια διαδικασία αποδόμησης της ιδέας ότι το κόμμα έχει το μονοπώλιο στην πολιτική. Αυτό κάνουμε κι εμείς: θέλουμε να αντιπαρατεθούμε στην πράξη σε αυτή τη λογική».

Γι' αυτό και μία από τις προτάσεις της είναι το 30% των υποψηφιοτήτων για τα αιρετά αξιώματα να προέρχεται από την κοινωνία, να καλύπτονται δηλαδή από ανεξάρτητους πολίτες που δραστηριοποιούνται σε διάφορους κοινωνικούς τομείς και δεν εκπροσωπούν κόμματα. Προς στιγμήν κρατά ουδέτερη στάση απέναντι στην κυβέρνηση Ρουσέφ, αλλά πολλά από όσα υπόσχεται για το κόμμα της αποτελούν μια άμεση υπενθύμιση των σκανδάλων του κυβερνώντος κόμματος: περιορισμός των ποσών των δωρεών επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων, απαγόρευση αποδοχής δωρεών από αγροτοβιομηχανίες και βιομηχανίες όπλων, καπνού, αλκοόλ, διαφάνεια στα οικονομικά του κόμματος και των εκστρατειών με δημοσιοποίηση στο Ιντερνετ, ποσοστώσεις για γυναίκες, Αφρικανοβραζιλιάνους και ιθαγενείς.

Το μόνο που απομένει, πέρα από τις 500.000 υπογραφές που δεν θα δυσκολευτεί να συγκεντρώσει προκειμένου να εγγραφεί το Δίκτυο ως κόμμα, είναι να μιλήσει για τις θέσεις και τις προτάσεις της για τα προβλήματα της χώρας. Κάτι που αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς δεν αρκεί να καταφέρεσαι συλλήβδην εναντίον των «άλλων κομμάτων» δημιουργώντας ακόμη ένα. Χρειάζεται και να ξεκαθαρίσεις τι είδους πολιτικές πρεσβεύεις και σε όφελος ποιων.

……………………………………………………………………………………………………………………………………….

Αριστουργήματα με μώλωπες

Τα έργα της Ντεριά Κιλίτς περιλαμβάνουν γυναικείες φιγούρες με σημάδια κακοποίησης

Τα μάτια της ορθάνοιχτα σε κοιτούν με ένα μεγάλο ερωτηματικό κάτω από το μπλε τουρμπάνι που σκεπάζει το κεφάλι της όπου ξεχωρίζει το μαργαριταρένιο της σκουλαρίκι. Η φωτογραφία είναι σχεδόν πανομοιότυπη με τον διάσημο πίνακα του Βερμέερ «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι», εκτός από μια ουσιώδη διαφορά: τους μώλωπες, τις χαρακιές και τις ουλές στα μάτια, τα μάγουλα και το πιγούνι που στοιχειώνουν το πρόσωπό της. Αυτό είναι ένα από τα έργα της Τουρκάλας καλλιτέχνιδας Ντεριά Κιλίτς από την πρόσφατη φωτογραφική της έκθεση «Ξέροντας, Βλέποντας…», που παρουσιάζεται στην γκαλερί Macka Sanat της Κωνσταντινούπολης και περιλαμβάνει γυναικείες φιγούρες από πίνακες διάσημων ζωγράφων, όπως ο Σαλβαντόρ Νταλί, ο Εντβαρντ Μουνχ, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ή ο Γκούσταβ Κλιμτ, που φέρουν στα πρόσωπα και τα σώματά τους σημάδια κακοποίησης. «Σκέφτηκα πως χρησιμοποιώντας διάσημους πίνακες, ο κόσμος θα αναγνώριζε στις φωτογραφίες μου τη βία σαν κάτι που μπορεί να συμβεί σε κάποια γυναίκα που γνωρίζουν. Ηθελα να δείξω ότι η βία δεν είναι πρόβλημα των φτωχών γυναικών ούτε είναι σημερινό πρόβλημα. Αφορά όλες τις γυναίκες, σε όλους τους τόπους και σε κάθε εποχή», δήλωσε στους δημοσιογράφους η Κιλίτς. Ενα πρόβλημα μάλιστα που, αντί να εξαλείφεται, διογκώνεται, όπως αποκάλυψε περσινή έκθεση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της τουρκικής Βουλής που έδειξε ότι τα καταγραφέντα περιστατικά οικογενειακής βίας και κακοποίησης των γυναικών στη χώρα αυξήθηκαν κατά 66% την τελευταία τετραετία. Αλλες έρευνες καταδεικνύουν ότι περισσότερο από το 40% των γυναικών στην Τουρκία έχουν υπάρξει θύματα οικογενειακής βίας. Η βία κατά των γυναικών αποτελεί τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής στην Τουρκία, καταλήγει η Κιλίτς, ώστε ο κόσμος, συνηθισμένος να παρακολουθεί αυτές τις υποθέσεις στις ειδήσεις, συχνά διανθισμένες με νοσηρές λεπτομέρειες, έχει χάσει την ευαισθησία του απέναντι στο φαινόμενο.

 ………………………………………………………………………………………………………………………………….

Διεκδικώντας δικαιοσύνη για τα παιδιά

Ενα νέο επεισόδιο ανοίγει στις αρχές Μαρτίου στη δικαστική υπόθεση του Σαουδάραβα ιεροκήρυκα του Ισλάμ, που βασάνισε και κακοποίησε σεξουαλικά την πεντάχρονη κόρη του Λάμα, οδηγώντας την στον θάνατο. Το κοριτσάκι έσβησε μετά από μήνες νοσηλείας με το σώμα του γεμάτο εγκαύματα, σπασμένα χέρια, θρυμματισμένο κρανίο και «βιασμένο παντού», ακόμη και με τη χρήση αντικειμένων και ηλεκτροσόκ, σύμφωνα με τους ιατροδικαστές.

Ο Φαγάν Αλ Γκαντί, που μετά το διαζύγιο με τη σύζυγό του είχε κερδίσει την κηδεμονία του παιδιού, πρωτόδικα καταδικάστηκε στην απόδοση μιας «’diya», το «ματωμένο χρήμα» όπως αποκαλούν οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα χρήματα με τα οποία οι δολοφόνοι εξαγοράζουν την ατιμωρησία, και σε έντεκα μήνες φυλάκιση, όσο δηλαδή και η προφυλάκισή του. Αποφασισμένη να μην αφήσει την κτηνωδία να επικρατήσει, η μητέρα της 5χρονης Λάμα αρνήθηκε να αποδεχτεί το «ματωμένο χρήμα» απαιτώντας την παραδειγματική τιμωρία του.

Και με τη βοήθεια ενός ισχυρού κινήματος για την απόδοση δικαιοσύνης, κέρδισε το δικαίωμα διεξαγωγής νέας δίκης για να προσκομίσει νέα στοιχεία που να στοιχειοθετούν ενώπιον των συντηρητικών δικαστών την καταδίκη του σε ισόβια κάθειρξη. Η υπόθεση έχει φέρει ξανά στην επιφάνεια τη συζήτηση για τον τρόπο εφαρμογής της σαρίας, με μερίδα ιερωμένων να επισημαίνει ότι ο φόνος είναι το σοβαρότερο έγκλημα και κανένα χρήμα, ακόμη κι αν γίνει δεκτό από τους συγγενείς των θυμάτων, δεν απαλλάσσει τον δράστη από τις ποινικές του ευθύνες και θα πρέπει να καταδικαστεί σε κάθειρξη ανάλογη του εγκλήματος που έχει διαπράξει.

Εχοντας στο πλευρό της το Κίνημα για τα Δικαιώματα των Πολιτών αλλά και την Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Ουμ-Λάμα (μητέρα της Λάμα) έγινε σύμβολο ενός ολόκληρου κινήματος που διεκδικεί την αλλαγή της σαρίας και τη θέσπιση αυστηρής νομοθεσίας για την προστασία των ανηλίκων και την παραδειγματική τιμωρία όσων υποβάλλουν τα παιδιά σε κάθε είδους κακοποίηση.