Με την ανεργία στο 17% και την ανάπτυξη… άφαντη, η κεντροδεξιά κυβέρνησης της Πορτογαλίας ζητάει για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια «διευκολύνσεις» από τους πιστωτές της

Διανύοντας τον τρίτο χρόνο της χειρότερης ύφεσης από τη δεκαετία του 1970, με την ανεργία στο 17% και την ανάπτυξη… άφαντη, η κεντροδεξιά κυβέρνησης της Πορτογαλίας ζητάει για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια «διευκολύνσεις» από τους πιστωτές της. Οι συνεχείς προσπάθειες «νοικοκυρέματος» των δημοσιονομικών κατ' επιταγήν της τρόικας κάνουν σχεδόν αδύνατη τη συμμόρφωση της χώρας στους όρους του δανεισμού της, σύμφωνα με τους οποίους θα πρέπει να μειώσει το έλλειμμα στο 4,5% φέτος από 5% που ήταν το 2012, ενώ καθιστούν σχεδόν ανέφικτο τον αρχικό στόχο εξόδου από το Μνημόνιο το 2014.

Ο υπουργός Οικονομικών Βιτόρ Γκασπάρ έστειλε σαφές μήνυμα αδυναμίας στις Βρυξέλλες, εν όψει και του Eurogroup στις 4 Μαρτίου: «Είναι λογικό να οραματιζόμαστε ότι η Ερωπαϊκή Επιτροπή θα προτείνει να μας δοθεί παράταση ενός χρόνου προκειμένου να μειώσουμε το έλλειμμα μας» είπε ο Γκασπάρ και σκιαγραφώντας μια επιδεινούμενη εικόνα για την οικονομία παραδέχθηκε ότι η ύφεση φέτος δεν θα είναι 1% όπως προέβλεπε, αλλά 2%!

Η Πορτογαλία θα μπορούσε να εξοικονομήσει συνολικά 14,9 δισ. ευρώ εάν οι Ευρωπαίοι της προσέφεραν τους ίδιους όρους που προσέφεραν και στην Ελλάδα, αναφέρει μελέτη της τράπεζας BPΙ, εκτιμώντας ότι μόνο από τη μείωση των επιτοκίων το κέρδος για τη χώρα θα είναι περίπου 12 δισ. ευρώ.

«Σιγά σιγά η Πορτογαλία γονατίζει, ηττημένη» σχολιάζει ο Φρανσουά Μουσό στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Για να αποφύγει τη χρεοκοπία έχει δεσμευτεί στις ιδιωτικοποιήσεις και υπό την ηγεσία του Πάσος Κοέλιο -ενός παραδειγματικού μαθητή της λιτότητας που ζητάει η τρόικα- το ξεπούλημα των “ασημικών” έχει επιταχυνθεί». Παράδειγμα, τα κρατικά ναυπηγεία στην πόλη Viana do Castelo, στη βόρεια Πορτογαλία. Από το 2012, Νορβηγοί, Βραζιλιάνοι και Κινέζοι προσπάθησαν να τα αποκτήσουν, αλλά οι διαπραγματεύσεις με το κράτος «σέρνονταν». Τελικά, έπεσαν στα χέρια του ρωσικού ομίλου RSI Trading και του μεγιστάνα Αντρέι Κισίλοφ, ο οποίος χωρίς καμία πείρα στον τομέα πέτυχε μια εξαιρετική συμφωνία με την πορτογαλική κυβέρνηση: θα τα αποκτήσει δίνοντας μόνο 10 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το κράτος θα φορτωθεί τα χρέη των ναυπηγείων ύψους 280 εκατομμυρίων!.

«Είναι θλιβερή η εξέλιξη για τα ιστορικά ναυπηγεία» σχολιάζει ο Μουσό, μια επιχείρηση που κρατικοποιήθηκε μετά την Επανάσταση των Γαριφάλων και την πτώση της δικτατορίας του Αντόνιο Σαλαζάρ, το 1974, και η οποία μέχρι τη δεκαετία του 1990 είχε πολλές παραγγελίες κι απασχολούσε 2.800 εργαζόμενους. Σήμερα μόνο 526 άτομα εργάζονται εκεί, πιάνουν δουλειά στις 8 το πρωί και δεν κάνουν απολύτως τίποτε μέχρι τη λήξη της βάρδιας τους. Από το 2007 και μετά, τα ναυπηγεία βρίσκονται σε παρακμή και τους τελευταίους μήνες δεν έχουν λάβει καμία παραγγελία. Ενα «καλό» συμβόλαιο 128 εκατομμυρίων, που είχε υπογραφεί με τη Βενεζουέλα για την κατασκευή δύο τάνκερ, έχει παγώσει. Γιατί; Κανείς δεν ξέρει.

«Αυτό που ζούμε εδώ είναι ψυχολογική τρομοκρατία» λέει ο Αντόνιο Κόστα, πρόεδρος των εργαζομένων στην επιχείρηση, ο οποίος δουλεύει στα ναυπηγεία από τα 14 του χρόνια. «Τα νεύρα όλων είναι τεντωμένα.Το γεγονός ότι δεν κάνουμε τίποτε και δεν ξέρουμε τίποτε μας έχει καταρρακώσει το ηθικό».

«Μερικές από αυτές τις επιχειρήσεις είναι διαμάντια, άλλες είναι σκουπίδια, αλλά είναι όλες στρατηγικές για τη χώρα. Και τις χάνουμε για πάντα» σχολιάζει ο τοπικός Τύπος. Οσο για τον σοσιαλιστή δήμαρχο της πόλης Viana, η αίσθηση είναι ότι η χώρα χάνει την κυριαρχία της «προς όφελος ξένων εταιρειών και ιδιωτικών συμφερόντων», ενώ «αντί να πουλήσει τα ναυπηγεία, το κράτος πρέπει να διατηρήσει τον έλεγχο και να συνεταιριστεί με άλλες χώρες που χρειάζονται πλοία, όπως η Βραζιλία, το Μεξικό και η Χιλή».

Ε.Π.