Της Μαργαρίτας Βεργολιά
Θείο δώρο για τον «μισητό του Βερολίνου»; Από το πουθενά, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι μπορεί από χθες να ελπίζει σε περαιτέρω -ίσως καθοριστική για το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα- άνοδο των ποσοστών της Κεντροδεξιάς, μόλις τέσσερις ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες της πιο κρίσιμης αναμέτρησης στη σύγχρονη ιταλική ιστορία.
Για την ακρίβεια, η πιθανή εκλογική ενίσχυση του καβαλιέρε θα έλθει από… σπόντα, χάρη στην αναταραχή που ξέσπασε στους κόλπους του νεοσύστατου, συντηρητικού κόμματος «Δράση για να Σταματήσουμε την Κατρακύλα», που όλο αυτό τον καιρό τσιμπούσε από την Κεντροδεξιά ψήφους. Φευ, χθες ο ηγέτης του και δημοσιογράφος Οσκαρ Τζιανίνο εξαναγκάστηκε σε παραίτηση μετά την αποκάλυψη ότι είχε ψευδώς δηλώσει ότι έκανε μεταπτυχιακό στο μακρινό Σικάγο.
Κι έτσι, τα στελέχη της ιταλικής Κεντροδεξιάς (PDL και αυτονομιστική Λέγκα του Βορρά) τρίβουν τώρα τα χέρια τους προσμένοντας ότι θα καρπωθούν το 2% που το μικρό κόμμα συγκέντρωνε σε πανεθνικό επίπεδο και, κυρίως, το 4% που είχε στην κρίσιμη και πολυπληθή περιφέρεια του Μιλάνου, που εκλέγει τον μεγαλύτερο αριθμό γερουσιαστών.
Δεδομένου, λοιπόν, ότι το παιχνίδι εξουσίας θα κριθεί στη Γερουσία (στη Βουλή, ο νικητής της κάλπης παίρνει ούτως ή άλλως μπόνους την πλειοψηφία, ένεκα του υφιστάμενου εκλογικού νόμου), μία άνετη επικράτηση της Κεντροδεξιάς στον ιταλικό Βορρά θα ψαλιδίσει σημαντικά τις πιθανότητες σχηματισμού μιας βιώσιμης κυβερνητικής συμμαχίας μεταξύ του κέντρου (Μόντι) και της Κεντροαριστεράς του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι. Προοπτική που κάνει τώρα ακόμη πιο μακρινή η θεαματική δημοσκοπική επάνοδος (τρίτη δύναμη, με 20%) του αντισυστημικού Κινήματος των 5 Αστέρων (M5S) του Γενοβέζου Μπέπε Γκρίλο.
«Ακόμη κι εάν συμμαχήσουν, ο Μπερσάνι και ο Μόντι μπορεί να βρεθούν ξαφνικά με μία πλειοψηφία στη Γερουσία που δεν θα μπορεί να λειτουργήσει», αναφέρει σε ανάλυσή του το πρακτορείο Reuters, επισημαίνοντας τον ορατό κίνδυνο το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στην κλυδωνιζόμενη ιταλική οικονομία να παραπεμφθεί και πάλι στις «ελληνικές καλένδες»…
Οχι τυχαία, τα κάστανα από τη φωτιά ανέλαβε να βγάλει στο παρά πέντε, πριν από τις εκλογές, ο «εκλεκτός του Βερολίνου»! Σε ένα επικίνδυνο προεκλογικό σλάλομ, ο Μάριο Μόντι δήλωσε με… νόημα ότι «ο Μπερσάνι μπορεί να κυβερνήσει αρκετά καλά, αλλά πέρα από τα υπουργικά πόστα του στο παρελθόν, δεν το έχει αποδείξει και στην πρωθυπουργία, για την οποία θα πρέπει να δοκιμαστεί, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν έχει τα φόντα».
Κι αφού εξέφρασε την πεποίθηση ότι «η Μέρκελ δεν θα ήθελε να δει το Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερσάνι να ανεβαίνει στην εξουσία, καθώς φοβάται την άνοδο κομμάτων της Κεντροαριστεράς, μεσούσης μιας εκλογικής χρονιάς για την ίδια», προχώρησε με μία πολιτική πρόταση που άφησε πολλούς με εύλογες απορίες…
«Πάντα είχα την άποψη ότι για την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων στην Ιταλία απαιτείται ευρεία συναίνεση», είπε ο επικεφαλής της απερχόμενης κυβέρνησης τεχνοκρατών, κάνοντας άνοιγμα σχεδόν προς όλες τις κατευθύνσεις. «Για τον λόγο αυτόν, έχω επανειλημμένως ταχθεί υπέρ των μεγάλων συνασπισμών» είπε ο Μόντι. «Οποιος θέλει να συνεργαστεί με εμάς -εκτός των άκρων της Δεξιάς και της Αριστεράς- θα βρει ανοιχτές τις πόρτες»!
Πρόθυμος να «εργαστεί για την αλλαγή» δήλωσε πρώτος και καλύτερος ο Μπερλουσκόνι -λίγο αφότου είχε οδηγήσει τους πολιτικούς αντιπάλους του στα κάγκελα, ταχυδρομώντας επιστολές σε όλα τα ιταλικά νοικοκυριά για να εξηγήσει στους πολίτες πώς θα πάρουν πίσω τον φόρο ακίνητης περιουσίας που πλήρωσαν το 2012, εφόσον βέβαια τον ψηφίσουν!
Μοιραία, ο ιταλικός και ο διεθνής Τύπος αναφέρουν πλέον τρία ως πιθανά μετεκλογικά σενάρια. Το ένα αφορά το γνωστό περί συγκυβέρνησης Μπερσάνι – Μόντι, εφόσον εξασφαλίσουν ικανοποιητική πλειοψηφία. Το δεύτερο, προβλέπει επιστροφή των τεχνοκρατών, με τον σχηματισμό κυβέρνησης ευρείας κοινοβουλευτικής στήριξης, πιθανόν με τη συμμετοχή και της κεντροδεξιάς του Μπερλουσκόνι. Το τρίτο αφορά μια μεταβατική κυβέρνηση, που θα αναλάβει να φέρει σε πέρας τα απολύτως απαραίτητα: να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, να εκλέξει τον Μάιο νέο πρόεδρο της Δημοκρατίας και έπειτα να οδηγήσει ξανά τη χώρα ενώπιον της κάλπης…
