Τραγούδι για την Ελλάδα στον νέο δίσκο του Νικ Κέιβ
Ο Νικ Κέιβ κάνει διάλογο με τον Δία και συνδέει την αρχαία Ελλάδα με την Αθήνα των δακρυγόνων. Πριν καλά καλά προλάβει να κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ, βρήκαμε ακόμη έναν λόγο να τον αγαπήσουμε κι άλλο. «Στην Αθήνα οι νέοι κλαίνε από τα δακρυγόνα, ενώ εγώ μαυρίζω στην πισίνα του ξενοδοχείου μου. Κάποιοι έρχονται και με ρωτούν ποιος είμαι. “Αν δεν ξέρετε μη ρωτάτε”, τους λέω. Ο Δίας γελά» είναι οι στίχοι του τραγουδιού «Lightning Bolts» («Κεραυνοί») που συμπεριλαμβάνεται στον νέο δίσκο «Push the sky away», που ηχογράφησε με τους «Bad Seeds».
Η στενή σχέση του με τη χώρα μας κρατά χρόνια πολλά, έχει δοκιμαστεί, έχει αποθεωθεί. Οι φίλοι του Κέιβ στην Αθήνα είναι πολλοί, τα ξενύχτια, οι σπουδαίες εμφανίσεις, τα νυχτοπερπατήματά του ακόμα περισσότερα.
Ο Αυστραλός ρόκερ, που αρέσκεται να απαγγέλλει ποιήματα, να διηγείται ιστορίες φίλων του και προσωπικές μαρτυρίες εμπνέεται από τις διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων και με τη χαρακτηριστική του υπόγεια διάθεση γράφει: «Στο λίκνο της Δημοκρατίας τα περιστέρια φοράνε αντιασφυξιογόνες μάσκες… Οι άνθρωποι δεν επιστρέφουν, τους βλέπω τα βράδια να κοιμούνται και να κλαίνε ακατάπαυστα, όχι από τα δακρυγόνα… αλλά γιατί είμαστε πλέον χαμένοι …». Ακούγοντας κανείς το «Lightning Bolts» και βλέποντας στο βντεοκλίπ τον ίδιο με το στιλ του δανδή, καταλαβαίνει από τις πρώτες νότες ότι πρόκειται για ένα σκοτεινό, δυνατό κομμάτι που χαρακτηρίζεται από τις γνώριμες συναισθηματικές εντάσεις του τραγουδοποιού.
Κι όμως, αυτός ο συγκλονιστικός τύπος που τριάντα χρόνια τώρα έχει περιπλανηθεί στα πιο δυσοίωνα μονοπάτια της ροκ, παραδέχεται πως ακόμα και σήμερα έχει την ίδια αγωνία πριν από την κυκλοφορία κάθε νέου δίσκου του. «Με τρομοκρατεί η ιδέα της έκθεσης. Μου προκαλεί ταραχή η πιθανότητα να συνειδητοποιήσει κανείς πως ποτέ δεν ήμουν κάτι φοβερό. Ή, ακόμα χειρότερα, να έρθει κάποιος και να μου πει: “Πίστευα πως είσαι κάτι διαφορετικό”», είπε πρόσφατα στην «Γκάρντιαν».
Σήμερα μένει κάπου ανάμεσα στο Λονδίνο, το Βερολίνο και το Σάο Πάολο. Στο δωμάτιο του σπιτιού του στο Μπράιτον φωτογραφήθηκε για το εξώφυλλο του άλμπουμ. Ωστόσο, τα τραγούδια ηχογραφήθηκαν σε ένα κάστρο στη Γαλλία, όπου αυτός και τα μέλη των Bad Seeds κλείστηκαν για κάνα μήνα. «Ηταν σαν να έμπαινα σε κέντρο αποτοξίνωσης. Οπου και να πήγαινες σ' αυτό το μέρος έπεφτες πάνω σε γνωστό».
Η πρωτόγνωρη διαδικασία ηχογράφησης είχε αποτέλεσμα: «Ηθελα αυτόν τον δίσκο πιο ταξιδιάρικο, πιο ατμοσφαιρικό. Να ξεφεύγει από τα γνώριμα κιθαριστικά ακούσματα και τις κλασικές πια μπαλάντες- σήμα κατατεθέν μου. Ηθελα να χωρέσει στα κομμάτια νέος αέρας, να μπει λίγο φως μέσα. Αυτό που φαίνεται ότι δεν αλλάζει με τον χρόνο είναι οι ανησυχίες στους στίχους». Κι εμείς εδώ, το μάθαμε πια από πρώτο χέρι…
Μ.Κ.
