ΙΤΑΛΙΑ Μαρτυρίες Ιταλών για τη χώρα τους στην «Guardian», που αν ξεχαστείς νομίζεις πως ακούς Ελληνες να μιλούν για την Ελλάδα που μας πληγώνει

Από την οικονομία μέχρι τη διαφθορά, το οργανωμένο έγκλημα, το πολιτικό τέλμα, την ανεργία κυρίως της νεολαίας… η λίστα με τα προβλήματα της Ιταλίας θα είναι βαριά και ασήκωτη για τον νικητή των εκλογών:

- Η ύφεση είναι η πλέον μακροχρόνια της τελευταίας 20ετίας.

- Η οικονομία συρρικνώθηκε για έξι συνεχή τρίμηνα.

- Η επίσημη ανεργία ξεπερνά το 11%.

- Το κρατικό χρέος είναι το δεύτερο υψηλότερο στην Ε.Ε.

- Το δικαστικό σύστημα, ανησυχητικά πολιτικοποιημένο και διογκωμένο, κινείται με ταχύτητα χελώνας, έχοντας στα συρτάρια του περίπου 9 εκατομμύρια ανοιχτές υποθέσεις, αστικές και ποινικές.

- Το οργανωμένο έγκλημα -ο μοναδικός ίσως «τομέας» που ευημερεί εν μέσω κρίσης διακινώντας ποσά άνω των 10 δισ., σύμφωνα με τους μετριότερους υπολογισμούς- έχει προσαρμοστεί στους καιρούς και θεριεύει ξανά.

- Τα σκάνδαλα αποκαλύπτουν καθημερινά τα σάπια θεμέλια του συστήματος και τη διαπλοκή.

- Η ανισότητα βασιλεύει μεταξύ Βορρά και Νότου, όπου το 70% των παιδιών ζει στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας.

- Οι πολιτικοί έχουν απαξιωθεί παντελώς στα μάτια των Ιταλών, οι οποίοι φτάνουν στα εκλογικά κέντρα θυμωμένοι, απογοητευμένοι, με φόβο για το μέλλον, έχοντας χάσει την ελπίδα τους.

Οταν η εφημερίδα «Guardian» ζήτησε από τους Ιταλούς να πουν τι κατά τη γνώμη τους φταίει που η χώρα αρμενίζει στραβά, βρήκε τεράστια ανταπόκριση, λες και ο κόσμος έψαχνε απελπισμένα κάποιον να πει τον πόνο του για όλα και για όλους.

ΜΠΡΟΥΝΕΛΑ ΦΙΛΙ, ΜΙΛΑΝΟ

Μια ημέρα κοίταξε γύρω της και διαπίστωσε ότι τουλάχιστον οι μισοί φίλοι της είχαν φύγει από τη χώρα. Στα 30 της, εμπνεύστηκε, πήρε την κινηματογραφική της κάμερα και άρχισε να ρωτά γνωστούς και αγνώστους ανά την Ευρώπη, γιατί αποφάσισαν να μεταναστεύσουν. Ετσι, προέκυψε το ντοκιμαντέρ «Εξοδος κινδύνου» που θα προβληθεί σε λίγους μήνες, το οποίο αφηγείται τις ιστορίες νεαρών Ιταλών πτυχιούχων που άλλαξαν ζωή και έγιναν: κτηνίατρος στην Βιέννη, ακαδημαϊκός στο Παρίσι, ψαράς στην Νορβηγία, αρχαιολόγος στο Λονδίνο. Το πρόβλημα για την Ιταλία, λέει η Φίλι, «δεν είναι ότι οι νέοι φεύγουν, αλλά ότι κανείς δεν έρχεται για να καλύψει το κενό.

ΜΑΤΙΑ ΓΚΑΡΟΦΑΛΟ, ΤΟΡΙΝΟ

Κάτω από μια γέφυρα, στη συνοικία Σαν Σαλβάριο του Τορίνο, ο κόσμος μπορεί άλλες ημέρες να δει μια «έκθεση» επίπλων -κρεβάτια, καρέκλες, καναπέδες- και να πάρει ό,τι χρειάζεται κι άλλες να ζητήσει βοήθεια για την επισκευή των συνηθισμένων ζημιών στο σπίτι του ή να ζητήσει νομική συμβουλή. Είναι έργο της οργάνωσης Manamana, που παλεύει φέρνοντας έναν νέο αέρα πολιτισμού, να καλύψει την απουσία της πολιτικής ηγεσίας.

Για τον εθελοντή Ματία Γκαροφάλο, με τη συμμετοχή της «η κοινωνία δείχνει ότι μπορεί να συσπειρωθεί, να χτίσει σχέσεις, να αποκτήσει ένα δικό της δίχτυ προστασίας, βλέποντας ότι όλα τα κόμματα την έχουν εγκαταλείψει». Οταν τον ρωτάνε τι ψηφίζει, αναστενάζει: «Δεν είμαι βέβαιος [...] Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αλλαγή γιατί όλοι νιώθουν ότι τα τελευταία 20-30 χρόνια τίποτε δεν έχει γίνει τίποτε»

ΑΝΩΝΥΜΟΣ

«Είναι σαν ένα τσίρκο με κλόουν που διασκεδάζουν τις μάζες. Μια όμορφη χώρα, η δική μου όμορφη χώρα, στα χέρια διεφθαρμένων ανθρώπων, να λένε ιστορίες που μοιάζουν με παραμύθια και ποτέ δεν γίνονται πραγματικότητα. [...] Μια οπισθοδρομική χώρα, με έναν λαό που παραπονιέται πολύ, γκρινιάζει, κλαίγεται, αλλά δεν κάνει τίποτε για να αλλάξει όσα τον ενοχλούν. Η Ιταλία έχει γεράσει, κυβερνάται από γέρους ανθρώπους, με γέρικα μυαλά και γερασμένη ψυχή. [...] Θέλω να φύγω χωρίς να κοιτάξω πίσω μου. Η Ιταλία μου δεν έχει τίποτε να προσφέρει. Ειδικά στους νέους. Δεν θα έχουν την ψήφο μου».

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΕΡΖΙ, ΓΕΝΟΒΑ

«Είμαστε μια χαμογελαστή χώρα, χωρίς ελπίδα. Οχι όσον αφορά τους ανθρώπους. [...] Εμείς είμαστε καλύτερα από άλλους λαούς, γιατί είναι στην κουλτούρα μας να παλεύουμε με τα τεράστια, βλακώδη, καθημερινά προβλήματά μας, όπως το παρκάρισμα, οι ουρές στις τράπεζες και τα ταχυδρομεία, τα νοσοκομεία που δεν δουλεύουν, οι δημόσιες υπηρεσίες που δεν δουλεύουν, τα δημόσια μέσα μεταφοράς που δεν δουλεύουν. [...] Εμείς είμαστε δημιουργικοί, εξαιρετικοί, πολύ καπάτσοι και πεισματάρηδες, ανοιχτόμυαλοι και έτοιμοι για ό,τι αναπάντεχο που θα βρεθεί στον δρόμο μας. Αλλά δεν έχουμε ελπίδα, διότι όταν είχαμε την ευκαιρία να αλλάξουμε το μέλλον μας, η πλειονότητα επέλεξε το παλιό καθεστώς. Ηταν μια κρίσιμη επιλογή, που μας άφησε στα χέρια μια άχρηστης κάστας παλιών πολιτικών, διεφθαρμένων, μάγων της απατεωνιάς».

ΑΝΤΡΕΑ ΕΡΚΟΛΙΝΟ, ΡΩΜΗ

«Με όλα τα σκάνδαλα διαφοράς που τρέχουν, οι πολιτικοί δεν μπορούν πλέον να εμφανίζονται ως τα “καλά παιδιά”. Είναι σαν “διαβολικοί θεοί”, που φροντίζουν μόνο το συμφέρον τους ξεχνώντας τελείως τον λαό. Εάν κερδίσει ο Μπερλουσκόνι, δεν βλέπω για ποιο λόγο να μείνουν άλλο στην Ιταλία οι Ιταλοί…»

ΛΟΡΕΝΤΖΟ ΣΑΡΤΙ, ΜΠΟΛΟΝΙΑ

Οταν άρχισα να δουλεύω στις κοινωνικές υπηρεσίες του Σαν Τζιοβάνι του Περσιτσέτο πριν από 20 χρόνια, η πόλη ήταν εύπορη και το σύστημα πρόνοιας μπορούσε άνετα να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του πληθυσμού. Τώρα, η ανεργία έχει αυξηθεί [...] έχουν μειωθεί τα κονδύλια για την τοπική αυτοδιοίκηση και αναγκαστικά έχουν γίνει μεγάλες περικοπές σε επιδόματα και υπηρεσίες και σε όλες τις πολιτιστικές δραστηριότητες, την ώρα που αυξάνονται οι “λεγεώνες” των φτωχών. [...] Τι άλλο έχει αυξηθεί; Ο αριθμός των νέων που αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα και προσφεύγουν στις κοινωνικές υπηρεσίες για βοήθεια…»