Βραβεία Οσκαρ 2013, ένα ανούσιο τίποτα γεμάτο μουσική

Ο Ντέι-Λούις έγραψε ιστορία, ο Ανγκ Λι τούς βγήκε από τη γωνία, αλλά το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας πήγε στην «Επιχείρηση: Argo» διά στόματος Μισέλ Ομπάμα

Της Λήδας Γαλανού

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει χειρότερες, εκνευριστικότερες, πιο αποτυχημένες τελετές απονομής των Βραβείων Οσκαρ. Τόσο επίπεδη και άγευστη, όμως, όσο η 85η, είχαμε καιρό να δούμε.

Εν αρχή ην ο παρουσιαστής. Οποιος έχει δει συστηματικά το «Family Guy», τη σειρά κινουμένων σχεδίων για ενήλικες που είναι ολοκληρωτικά δικό του δημιούργημα, δεν θα πιστέψει πόσο ο Σεθ ΜακΦάρλαν δεν ήταν αστείος, ούτε καν λίγο, ούτε καν καυστικός. Λαμπερός και φιλόξενος εμφανισιακά, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός αποδείχτηκε ακατάλληλος για τον ρόλο του, μην μπορώντας να γράψει ούτε πέντε αστείες ατάκες για την αρχή του σόου. Μόνο από κάποιο σημείο και μετά γελούσε ηττημένος με τα δικά του (όχι) αστεία.

Η τελετή, που κράτησε γεμάτες τρεισήμισι ώρες, ήταν φέτος «θεματική»: το θέμα ήταν «κινηματογράφος και μουσική». Κι αν έχει πεδίο δράσης αυτό το θέμα, κι αν υπάρχουν μελωδίες και χορογραφίες στο Χόλιγουντ καθοριστικές και μεγαλειώδεις. Μόνο που η επιλογή των νούμερων ήταν τόσο προφανής κι ανέμπνευστη, που κατά στιγμές θύμισε τις κακές εποχές του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Λαμπερή εξαίρεση το ντουέτο Σαρλίζ Θερόν και Τσάνινγκ Τέιτουμ, που αποδείχτηκαν απρόσμενα χαριτωμένοι χορεύοντας το «The Way You Look Tonight». Κατά τα άλλα, τραγούδησαν η Αντέλ, η Νόρα Τζόουνς, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ, ολόκληρο το καστ των «Αθλιων», υπέροχες φωνές και ιστορικές φυσιογνωμίες, σ’ ένα πρόχειρο στήσιμο, σαν να ήταν το πιο τετριμμένο θέαμα του κόσμου.

Τα ίδια τα βραβεία δόθηκαν ως επί το πλείστον στα φαβορί, με μεγάλη εξαίρεση το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

-Τρία βραβεία πήρε το «Les Miserables», μαζί με το πιο προβλέψιμο, εκείνο του Β' Γυναικείου Ρόλου για την Αν Χάθαγουεϊ.

-Τέσσερα «Η Ζωή του Πι», με τον Ανγκ Λι να βραβεύεται απρόσμενα με το Οσκαρ Σκηνοθεσίας, δεύτερο μετά το «Brokeback Mountain».

-Οι πρώτοι ρόλοι δόθηκαν εκεί όπου αναμενόταν, δηλαδή στον αξεπέραστο Ντάνιελ Ντέι-Λούις για την ενσάρκωση του «Λίνκολν» του Στίβεν Σπίλμπεργκ και στην τωρινή αγαπημένη των Αμερικανών, Τζένιφερ Λόρενς, για τον ρόλο της στον «Οδηγό Αισιοδοξίας» του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ.

-Το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας ωστόσο, η σημαντικότερη αναγνώριση της βραδιάς, απονεμήθηκε στο «Επιχείρηση: Argo», όταν ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Μπεν Αφλεκ, δεν είχε κριθεί άξιος να είναι ούτε υποψήφιος στην κατηγορία Σκηνοθεσίας. Πόσο μπορεί ν’ απέχει ένας σκηνοθέτης από το αποτέλεσμα της ταινίας του, ώστε να θεωρηθεί το πόνημα εξαιρετικό κι ο ίδιος αμελητέος; Την απονομή του βραβείου, επιπλέον, την έκανε η ίδια η Πρώτη Κυρία, η Μισέλ Ομπάμα, σε απ’ ευθείας σύνδεση με τον Λευκό Οίκο, και τη συνόδευσε με μια κλισέ ομιλία για τις εκπαιδευτικές και ανθρωπιστικές αρετές του σινεμά, σε μια επιλογή μοναδικής σαχλαμάρας.

-Στην κατηγορία Ξενόγλωσσου Οσκαρ κέρδισε ο Μίκαελ Χάνεκε για το «Amour» (αλλά όχι και η Εμανουέλ Ριβά που γιόρτασε τα 87α γενέθλιά της μέσα στην αίθουσα).

Τόσες δυνατότητες, τέτοιο μπάτζετ, όλοι οι ικανοί δημιουργοί και τεχνίτες στα πόδια των παραγωγών του σόου της απονομής των Οσκαρ και το αποτέλεσμα τόσο ανούσιο, μια μακρόσυρτη εκδήλωση από την οποία δυσκολεύεσαι να θυμηθείς ένα σημαντικό συμβάν.

Αν συγκρατούμε δύο ομιλίες, αυτές είναι του Ζαν Ντιζαρντέν και του Ντάνιελ Ντέι-Λούις. Ο πρώτος, στη σκηνή για να απονείμει το Οσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, είπε χαμογελώντας: «Αν ήμουν γυναίκα ηθοποιός, θα ήμουν παθιασμένη, ευαίσθητη, γενναία, γεμάτη κουράγιο, σέξι, πολύπλοκη, ελεύθερη, δυνατή, αστεία, έντονη. Αν ήμουν γυναίκα ηθοποιός, θα ήμουν ακόμη καλύτερος ηθοποιός.» Και ο δεύτερος, παραλαμβάνοντας το Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου από τη Μέριλ Στριπ, αστειεύτηκε για την παροιμιώδη ικανότητα και των δυο τους να μεταμορφώνονται για κάθε τους ρόλο: «Πριν από λίγα χρόνια μού ζήτησαν να υποδυθώ τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Δεν το έκανα και τον ρόλο τον πήρε η Μέριλ, που ήταν και η πρώτη επιλογή του Στίβεν Σπίλμπεργκ για τον ρόλο του Λίνκολν»!

…………………………………………………………………………………………………………………………………..

Τα βραβεία

Καλύτερη Ταινία: «Επιχείρηση: Argo», παραγωγοί οι Γκραντ Χέσλοβ, Μπεν Αφλεκ, Τζορτζ Κλούνι

Σκηνοθεσία: Ανγκ Λι, «Η Ζωή του Πι»

Α' Ανδρικός Ρόλος: Ντάνιελ Ντέι-Λούις, «Λίνκολν»

Α' Γυναικείος Ρόλος: Τζένιφερ Λόρενς, «Οδηγός Αισιοδοξίας»

Β' Ανδρικός Ρόλος: Κριστόφ Βαλτς, «Django, ο τιμωρός»

Β' Γυναικείος Ρόλος: Αν Χάθαγουεϊ, «Οι Αθλιοι»

Διασκευασμένο Σενάριο: Κρις Τέριο, «Επιχείρηση: Argo»

Πρωτότυπο Σενάριο: Κουέντιν Ταραντίνο, «Django, ο τιμωρός»

Φωτογραφία: Κλαούντιο Μιράντα, «Η Ζωή του Πι»

Ξενόγλωσση Ταινία: «Αmour», του Μίκαελ Χάνεκε

Μοντάζ: Γουίλιαμ Γκόλντενμπεργκ, «Επιχείρηση: Argo»

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Ρικ Κάρτερ, Τζιμ Ερικσον, «Λίνκολν»

Μουσική: Μάικλ Ντάνα, «Η Ζωή του Πι»

Τραγούδι: «Skyfall», των Αντέλ Ατκινς και Πολ Επγουρθ

Κοστούμια: Τζάκλιν Ντουράν, «Αννα Καρένινα»

Μακιγιάζ και Κομμώσεις: Λίζα Γουέσκοτ, Τζούλι Ντάρτνελ, «Οι Αθλιοι»

Μιξάζ: Αντι Νέλσον, Μαρκ Πάτερσον, Σάιμον Χέις, «Οι Αθλιοι»

Μοντάζ Ηχου: Ισοψηφία: Πολ Ν. Τζ. Οτοσον, «Zero Dark Thirty», Πέαρ Χάλμπεργκ. Και Κάρεν Μπέικερ Λάντερς, «Skyfall»

Ειδικά Εφέ: Μπιλ Γουέστενχόφερ, Γκιγιόμ Ροσερόν, Ερίκ-Ζαν Ντιμποέ, Ντόναλντ Αρ Ελιοτ, «Η Ζωή του Πι»

Ντοκιμαντέρ: «Searching For Sugar Man», του Μαλίκ Μπεντγελούλ

Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους: «Ιnocente» των Σον Φάιν, Αντρια Νιξ Φάιν

Μεγάλου Μήκους Animation: «Brave» των Μαρκ Αντριους, Μπρέντα Τσάπμαν

Μικρού Μήκους Animation: «Paperman» του Τζον Καρς

Μικρού Μήκους Live Action: «Curfew» του Σον Κρίστενσεν