ΙΤΑΛΙΑ Νίκη «με δόντια» ήταν τελικά αυτή που κατήγαγε ο Μπερσάνι. Φαίνεται ότι το πάθημα του Πρόντι και της «Ελιάς» το 2006 δεν έγινε μάθημα και το Δημοκρατικό Κόμμα έκανε τα ίδια λάθη το 2013
Της Μαργαρίτας Βεργολιά
Ναι, ο στρυφνός εκλογικός νόμος στην Ιταλία αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά «συνταγή» πολιτικής αστάθειας (παρότι Βουλή και Γερουσία έχουν αντίστοιχες νομοθετικές αρμοδιότητες, τα μέλη τους εκλέγονται με δύο διαφορετικά εκλογικά συστήματα, που συνδυαστικά οδηγούν -και στο παρελθόν και τώρα- σε ουσιαστική ακυβερνησία).
Και, ναι, εάν καθίσει κανείς να μετρήσει τους μεγάλους κερδισμένους και χαμένους των χθεσινών εκλογών, θα βρει σίγουρα μία θέση για τα ονόματα του Μπέπε Γκρίλο ή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην πρώτη κατηγορία, στη δε δεύτερη αυτό του απερχόμενου -ουδέποτε εκλεγμένου, πλην μονίμως στηριζόμενου από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο- πρωθυπουργού, Μάριο Μόντι.
Ομως, ο… χαμένος νικητής της ιταλικής κάλπης -από πλευράς πολιτικών αρχηγών τουλάχιστον- είναι ο ηγέτης της Κεντροαριστεράς, Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι. Η επόμενη ημέρα της κρισιμότερης αναμέτρησης στη σύγχρονη ιστορία της Ιταλίας βρίσκει τον εδώ και μήνες εν αναμονή πρωθυπουργό πολιτικά «όμηρο» των πιθανών συμμάχων…
Παρά τα σκληρά μέτρα λιτότητας της απερχόμενης κυβέρνησης τεχνοκρατών, την καταρράκωση της αξιοπιστίας της Κεντροδεξιάς μέσα από τον καταστροφικό χειρισμό της οικονομίας και μια χιονοστιβάδα σκανδάλων, αλλά και το συγκεχυμένο προεκλογικό πρόγραμμα του αντισυστημικού Γκρίλο, η Κεντροαριστερά υπό τον Μπερσάνι τελικά δεν κατάφερε να πείσει όσο έπρεπε και όσους χρειαζόταν.
«Εδώ κι επτά χρόνια, το Δημοκρατικό Κόμμα δεν έδινε στους ψηφοφόρους την εντύπωση ότι ήταν μια κυβέρνηση σε αναμονή. Η ευθύνη για την καθημερινή αντιπολίτευση στον Μπερλουσκόνι είχε ανατεθεί σε επίπεδο δημάρχων, ενώ το κόμμα απέφευγε κάθε προσπάθεια να συγκροτήσει μία πολιτική πρόταση που θα ανταποκρινόταν στις σημερινές προκλήσεις», σχολίαζε προ εβδομάδων, σε ένα μάλλον… προφητικό άρθρο του στο «EuropeanVoice», ο δημοσιογράφος Τζέιμς Πανίκι.
Και ξαφνικά, τον περασμένο Δεκέμβριο, «ο πυρήνας του κόμματος πυροδότησε μια πυρηνική βόμβα ύβρεως», συνεχίζει. «Στις προκριματικές για την εκλογή ηγέτη, επέλεξε ένα πρώην κομμουνιστή απαράτσικ, τον Πιέρ Λουίτζι Μπερσάνι, έναντι του μεταρρυθμιστή, νεαρού δημάρχου της Φλωρεντίας, Ματέο Ρέντζι».
Στο μεσοδιάστημα, σχολιάζει, το κόμμα άφησε ανέγγιχτο τον βρόχο από ομάδες συμφερόντων -δικηγόρους, φαρμακοποιούς, γιατρούς, δημοσιογράφους κ.ά. «που εναντιώθηκαν σε κάθε προσπάθεια τερματισμού των προνομίων τους», τα οποία αποτελούσαν πρόκληση για ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος σε καιρούς σκληρής λιτότητας.
Στην πορεία, το Δημοκρατικό Κόμμα διεύρυνε την εκλογική του βάση. Ομως, όπως τώρα προκύπτει, δεν κατάφερε να πείσει το ευρύτερο εκλογικό σώμα, με αποτέλεσμα η Κεντροαριστερά να βιώνει και πάλι το «πάθημα» -κι όχι τελικά «μάθημα»- του 2006. Οταν, δηλαδή, η κεντροαριστερή συμμαχία, υπό την «Ελιά» του Ρομάνο Πρόντι, σάρωνε στις δημοσκοπήσεις, αλλά όταν πήγε στην «πηγή» γεύτηκε μια γλυκόπικρη νίκη, που κράτησε μόλις δύο χρόνια…
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Τα αποτελέσματα σε Βουλή και Γερουσία
Με τη συμμετοχή να είναι στο 75% -η χαμηλότερη στη μεταπολεμική ιστορία της Ιταλίας και σαφής ένδειξη για τη δυσαρέσκεια και αποξένωση των ψηφοφόρων από τους πολιτικούς- τα εκλογικά αποτελέσματα μέχρι τις 11 χθες βράδυ έδειχναν μια χώρα διχασμένη, οργισμένη, σ' ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι.
Στη Βουλή η κεντροαριστερά του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, αν και κατάφερε να εξανεμίσει μέσα σε δυο μήνες το μεγάλο προβάδισμα του έναντι της κεντροδεξιάς, πήρε την πρωτιά με ποσοστό περίπου 29,6% και 340 έδρες. «Ο Λαός της Ελευθερίας» του Σίλβιο Μπερλουσκόνι έρχεται δεύτερος με 28,7% και 121 έδρες. Τρίτος, πανηγυρικά, αναδεικνύεται ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο και το Κίνημα το 5 Αστέρων με 25,9% των ψήφων και 110 έδρες και τελευταίος είναι ο Μάριο Μόντι με 10,8% των ψήφων και μόλις 46 έδρες.
Αντίθετα στη Γερουσία -ένα σώμα με τις ίδιες εξουσίες που έχει η Βουλή- επικράτησε χάος, σύμφωνα με το 89,3% των αποτελεσμάτων. Ο συνασπισμός της κεντροαριστεράς έρχεται μεν πρώτος σε ποσοστά αλλά δεύτερος σε έδρες, λόγω του εκλογικού νόμου που μοιράζει «μπόνους» σε όποιον επικρατήσει στις περιφέρειες. Ετσι ο Μπερσάνι μπορεί να απέσπασε το 31%, η κεντροδεξιά του Μπερλουσκόνι το 30,4%, το Κίνημα των 5 Αστέρων το 24,4% και η κεντρώα συμμαχία του Μάριο Μόντι το 9,5%, αλλά η κατανομή των εδρών δείχνει την πραγματική εικόνα:
-H κεντροαριστερά καταλαμβάνει 105 έδρες και δεν μπορεί να κατακτήσει την πλειοψηφία ούτε με την υποθετική σύμπραξη του Μάριο Μόντι, που καταλαμβάνει μόνο 20 έδρες. Οσο για την κεντροδεξιά του Μπερλουσκόνι, κερδίζει 113 συνολικά έδρες, ενώ το Κίνημα των 5 Αστέρων κάνει θριαμβευτική είσοδο στη Γερουσία με 63 έδρες!
Ελλη Πάνου
