Καλά τα σόλο άλμπουμ του Ραούλ Μάλο, καλές οι συνεργασίες των υπολοίπων με γνωστούς μουσικούς, αλλά αυτή την πολυχρωμία στο παίξιμο και τον ήχο των Μάβερικς την είχαμε πεθυμήσει. Το νέο τους άλμπουμ έχει τίτλο «In time» και μοιάζει να γεμίζει σιγά σιγά το κενό των 10 -περίπου- ετών από τη διάλυσή τους.
Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του το συγκρότημα έπαιζε εναλλακτικό ροκ στα κλαμπ του Μαϊάμι. Το 1991 κυκλοφόρησαν το παρθενικό τους άλμπουμ. Επειτα από μια δεκαετία επιτυχιών άρχισαν οι πρώτοι τριγμοί κι έτσι το 2003 ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους. Ωστόσο, τον Οκτώβριο του 2011 σκέφτηκαν να επανακάμψουν και πέρυσι περιόδευσαν ξανά. Στο πρόσφατο «In time» υπάρχουν 14 τραγούδια. Ανάμεσά τους το «Dance In The Moonlight», που θυμίζει επιτυχίες του κάντρι τραγουδιστή Μπακ Οουενς. Το «Born To Be Blue» έχει κάτι από Ρόι Ορμπινσον. Το «Back In Your Arms Again» είναι ένα υπέροχο ρετρό τραγούδι. Το «All Over Again»” σηκώνει πολύ χορό.
Φαίνεται, πάντως, πως ο χρόνος που πέρασαν χώρια τα μέλη των «Μάβερικς» τους δυνάμωσε μουσικά. «Περίμενα πως μετά το διάστημα που αποχωριστήκαμε κανείς δεν θα είχε τη διάθεση να επιστρέψει», παραδέχεται ο Ραούλ Μάλο. «Πίστευα πως όλοι θα σκέφτονταν: “Πού να ξαναβρεθούμε τώρα όλοι μαζί;”» Γι' αυτό και ο τρόπος που ξαναέπιασαν το νήμα ήταν τελείως χαλαρός και χωρίς πολλές δεσμεύσεις. Ο Μάλο εκείνο το διάστημα περιόδευε στην Ευρώπη, οι άλλοι είχαν δεσμευτεί σε διάφορες μουσικές υποχρεώσεις. Προετοιμασία, λοιπόν, δεν υπήρξε. Κανόνισαν τη συνάντηση και άφησαν τον χρόνο να δουλέψει. «Νομίζω ότι χρειάστηκαν περίπου 30 δευτερόλεπτα», αποκαλύπτει ο Ραούλ Μάλο για τη χημεία και την αμηχανία (;) της πρώτης μέρας. «Απλώς αρχίσαμε να παίζουμε και αυτό ήταν όλο. Ηταν μια έκρηξη ρυθμών και ήχων. Ωστόσο, υπάρχει μια όμορφη απλότητα σε αυτό το δίσκο, η οποία σχετίζεται με το πόσο καλά γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον και την ερμηνευτική οικειότητα που έχουμε στο στούντιο ή τη σκηνή. Ηταν τελικά μια πλάνη απατηλή, ένας φόβος ότι μας χωρίζουν πολλά».
Ο ντράμερ τους, Πολ Ντίκιν, ήταν περισσότερο ανασφαλής: «Αισθανόμουν ανά πάσα στιγμή ότι κάτι θα πάει στραβά», παραδέχεται. «Μας έσωσε η αμεσότητα που κυριαρχεί μεταξύ μας. Ηταν σαν να ξαναβουτούσαμε στον εαυτό μας. Σκεφτείτε πως ο Ραούλ δεν μας άφηνε -επίτηδες- να ακούσουμε τα τραγούδια για να μην μας αποσπούν την προσοχή. Ηθελε να εστιάζουμε στο παίξιμο, να αφεθούμε χωρίς να ξέρουμε που θα μας βγάλει».
Γενναιόδωρες κιθάρες, ρυθμοί χορευτικοί που δεν σ' αφήνουν να κάτσεις λεπτό, μουσικές που «ζευγαρώνουν» τις Ηνωμένες Πολιτείες με τη Λατινική Αμερική, παλιομοδίτικο ροκ εν ρολ, επιρροές από Ντιν Μάρτιν, ZZ Top, τάνγκος και στίχοι γεμάτοι συναισθήματα, απογοητεύσεις, έρωτες, αλήθειες. «Είναι στ' αλήθεια πολλά τα μουσικά είδη που μπλέκονται στον δίσκο», λέει ο κιθαρίστας Εντι Πέρεζ. «Δεν μπορώ να τα απαριθμήσω. Είναι με μια λέξη πολυσυλλεκτικό». Και απολαυστικό!
