Παναγιώτης Γιαννάκης: «Σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη»

Του Γιάννη Ντεντόπουλου

Ολοι έχουμε μείνει με την εντύπωση πως η σχέση του Νίκου Γκάλη με τον Παναγιώτη Γιαννάκη ήταν σαν ένα νόμισμα με δύο όψεις.

Από τη μία «κορόνα», αυτή που φορούσαν κάθε φορά που κατακτούσαν έναν τίτλο. Μαζί μεγαλούργησαν στο παρκέ με τη φανέλα του Αρη και της εθνικής ομάδας, προσφέροντας στιγμές σπάνιας μπασκετικής ομορφιάς και συγκίνησης

Από την άλλη «γράμματα», σε αμέτρητους συνδυασμούς, να σχηματίζουν λέξεις που λίγα έλεγαν και περισσότερα εννοούσαν για να αποδώσουν τις ψυχρές σχέσεις που είχαν έξω από το γήπεδο.

Τελικά τι από τα δύο ήταν αυτό το δίδυμο; Αχτύπητο ή αταίριαστο; Ή μήπως και τα δύο μαζί;

Τελευταία φορά που συναντήθηκαν, τυχαία, ήταν στο παρκέ της «Madrid Arena» της Μαδρίτης λίγο μετά από μια εύκολη νίκη της Εθνικής με την Πορτογαλία στη β' φάση του Ευρωμπάσκετ του 2007. Για πέντε λεπτά μοιράστηκαν τον αέρα της κρατικής τηλεόρασης που πιστώθηκε τη μεγάλη επιτυχία. Ο Γκάλης ήταν εκεί για να γίνει με δόξα και τιμή μέλος τού FIBA Hall of Fame. O Γιαννάκης ως προπονητής της «γαλανόλευκης» που προερχόταν από το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου (2005) και το ασημένιο του Μουντομπάσκετ στη Σαϊτάμα (2006).

Τώρα, αν όλα πάνε καλά, θα ξανασυναντηθούν στις 7 Μαΐου, στο παρκέ του Αλεξάνδρειου της Θεσσαλονίκης στην εκδήλωση που ετοιμάζει ο Αρης για να τιμήσει τον Γκάλη. Η γαλλική Λιμόζ, που προπονεί φέτος ο «δράκος», προορίζεται να είναι η αντίπαλος της νυν ομάδας του Αρη. Τι συνδυασμός!!!

«Για τον Νικ θα ερχόμουν και τρέχοντας! Σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη» σχολίασε από την άλλη άκρη της γραμμής, λίγο πριν μπει στο «Μπομπλάν» για να κάνει τη χθεσινή προπόνηση ο Γιαννάκης. Τώρα εσείς που προσπαθείτε να βγάλετε άκρη, γιατί το μυαλό σας έχει μείνει στον πρόλογο, κάντε λίγο υπομονή. Υπάρχει και συνέχεια:

«Ευτυχώς ή δυστυχώς, κάθε παίκτης, όταν μπαίνει στο γήπεδο, νιώθει υποχρεωμένος να υπερασπιστεί τον εγωισμό του. Οταν κάποια στιγμή καταφέρεις αυτόν τον εγωισμό να τον κάνεις στην άκρη, τότε δεν χρειάζεται να πείσεις κανένα δύσπιστο ή κακοπροαίρετο για το γεγονός ότι σέβεσαι τον συμπαίκτη σου περισσότερο από τον καθένα» υπογραμμίζει ο 54χρονος πια «δράκος», με το γνωστό ύφος του που άλλοτε παραπέμπει σε συμβουλή και άλλοτε σε εξομολόγηση. Προφανώς θα εννοεί τον Γιαννάκη της Νίκαιας και των 73 πόντων, που έγινε δίπλα στον Γκάλη ο Γιαννάκης της άμυνας και της «πάσας που κάνει δύο ευτυχισμένους».

«Κάθε άνθρωπος έχει τον χαρακτήρα του. Οταν βρίσκονται μαζί, κρίνονται για τον τρόπο που συνεργάζονται ώστε να πετύχουν τον κοινό στόχο. Τώρα αν πιστεύει κανείς ότι μετά από μια τόσο έντονη συνύπαρξη, δύο συμπαίκτες βαθιά μέσα τους δεν ξέρουν πόσο σημαντικός υπήρξε ο ένας για τον άλλον, τότε ίσως δεν μπορέσουν ποτέ να αντιληφθούν την ουσία της έννοιας «ομάδα»».