Του Μ. Μορφονιού
Για την κατάκτηση του πιο εύκολου πρωταθλήματος στην ιστορία του, όπως συμφωνούν εχθροί και φίλοι του Ολυμπιακού, η σκέψη όλων μας καταλήγει στο αυτονόητο: Δεν είχε αντίπαλο και για τον λόγο αυτόν έφτασε σε τόσο άνετη επικράτηση.
Το συγκεκριμένο επιχείρημα δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί. Ομως ίσως να δείχνει τη μισή αλήθεια, καθώς υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος: Ναι μεν ο Ολυμπιακός δεν αισθάνθηκε ποτέ απειλή από τους αντιπάλους του, ωστόσο φρόντισε κι αυτός να τελειώσει όσο γίνεται πιο γρήγορα την υπόθεση του τίτλου, δείχνοντας ότι είχε διδαχθεί από το μάθημα της περσινής περιόδου και κλείνοντας σχετικά γρήγορα το κεφάλαιο της ανασφάλειας που θα μπορούσε να του δημιουργήσει η καινούργια του ομάδα, στη μετά Βαλβέρδε εποχή.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στην αφετηρία του πρωταθλήματος οι «ερυθρόλευκοι» παρατάχθηκαν με τον «πρωτάρη» προπονητή Λεονάρντο Ζαρντίμ αλλά και με πολλούς νέους παίκτες στο ρόστερ.
Ο Μέλμπεργκ, ο Ορμπάιθ, ο Μαρκάνο και ο Μιραλάς είχαν αποχωρήσει, ενώ εκτός μάχης ήταν και ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, που ουσιαστικά δεν είχε συμμετοχή σε αυτή την προσπάθεια. Με αυτά τα δεδομένα η επιτυχία ενός εγχειρήματος διατηρούσε ποσοστό αμφιβολίας, αφού πέρυσι με όλους αυτούς που προαναφέραμε οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονταν πέντε βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό μέχρι το τέλος του Γενάρη, πριν εξαπολύσουν την αντεπίθεση διαρκείας και φτάσουν σε άλλη μία κατάκτηση τίτλου!
Ποια ήταν τα άλλα δύο «μυστικά» που μετέτρεψαν σε περίπατο τη φετινή πορεία του Ολυμπιακού; Το εντυπωσιακό ξεκίνημα με τις επτά συνεχόμενες νίκες που του έδωσε αυτοπεποίθηση, αλλά και η «ψύχωση» για τις νίκες που εμφανίστηκε στο «Καραϊσκάκη», τόσο στις εξέδρες όσο και στην προεδρική σουίτα. Οι οπαδοί αποδοκίμαζαν τις επιτυχίες που δεν συνοδεύονταν από καλές εμφανίσεις και πολλά γκολ, ενώ και ο Μαρινάκης δεν το άφησε στην τύχη του. Σε τέτοιο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός άλλαξε προπονητή και δεν την έβγαλε μέχρι το τέλος της χρονιάς με τον υπηρεσιακό Νικοπολίδη, όπως θα μπορούσε να το πράξει. Αντίθετα, πλήρωσε το πιο ακριβό συμβόλαιο για να φέρει τον Μίτσελ και να δείξει στον κόσμο ότι προετοιμάζεται για την επόμενη χρονιά.
Ο Μαρινάκης αξιολόγησε με τέτοιο τρόπο το μήνυμα της εξέδρας, έστω κι αν αυτό έκρυβε κάποιον παραλογισμό. Ταυτόχρονα αποδείχθηκε άκρως προνοητικός καθώς κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι επιπτώσεις θα μπορούσε να προκαλέσει η μοναδική ήττα από τον Ατρόμητο. Από τη στιγμή όμως που σε αυτό το ματς ήταν ήδη ο Μίτσελ στη σουίτα και ετοιμαζόταν να αναλάβει, ο Ολυμπιακός μπόρεσε να συνεχίσει κανονικά την πορεία του, συναντώντας «αναταράξεις» μόνο στις πτήσεις του Γιουρόπα Λιγκ όπου έχασε τον προορισμό του στη «συννεφιά» της Λεβάντε.
Με τον νέο προπονητή στον πάγκο οι παίκτες ήταν αδύνατον να αδιαφορήσουν, καθώς ξεκινούσαν τις εξετάσεις από την αρχή και ας είχαν ανανεώσει οι περισσότεροι τα συμβόλαιά τους πριν από λίγο καιρό – πλην Τοροσίδη που έφυγε.
Κι όσο για τον Μίτσελ; Μας γνώρισε νέα πρόσωπα, όπως τον Φέισα και τον Βλαχοδήμο. Ομως τώρα τον περιμένει η διαδικασία των ντέρμπι όπου θα χρειαστεί να διατηρήσει την καλή του εικόνα ως παρακαταθήκη! Σε συνθήκες όπως αυτές του λιμανιού κανείς δεν μπορεί να νιώσει ποτέ σιγουριά!
