ΦΟΥΛ ΕΠΙΘΕΣΗ Του Ν. Ασημακόπουλου
Από την αρχή της χρονιάς το τελευταίο πράγμα που απασχολούσε τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ ήταν το αγωνιστικό αποτέλεσμα. Ξέροντας και οι δύο πως δεν πάνε ουσιαστικά για τίποτα, εκείνο που τους έμενε να κυνηγήσουν μέσα από τις όποιες επιτυχίες τους ήταν τα λεφτά.
Ο Αλαφούζος, για παράδειγμα, από την εποχή που ο Παναθηναϊκός κληρώθηκε με τη Μάδεργουελ, το πρώτο που πήγε και είπε στους παίκτες ήταν… «Κοιτάξτε να προκριθείτε, για να μπορέσω να σας πληρώσω». Το σκηνικό επαναλήφθηκε αρκετές φορές. Ακόμη και πριν από λίγες μέρες, όταν η απειλή της χρεοκοπίας έδειξε να απομακρύνεται, έπεσαν τα φακελάκια κι άρχισε να βγαίνει προς τα έξω η επιθυμία κάποιων επενδυτών (ή και του ίδιου του προέδρου) να βάλουν αυτά τα 8 εκατομμύρια ευρώ που λένε, η πρώτη προϋπόθεση ήταν να μπορεί η ομάδα να παίξει του χρόνου στην Ευρώπη κυνηγώντας τα εκατομμύρια που θα φέρει η παρουσία της εκεί.
Αντίθετα, η ΑΕΚ, με το που αποκλείστηκε επειδή δεν είχε να πληρώσει, περιορίστηκε να κυνηγάει με το τουφέκι κανένα πεντακοσάρικο από τον καθένα που είχε τη διάθεση να προσφέρει, για να μπορεί να δίνει ένα χαρτζιλικάκι στους ποδοσφαιριστές ή και στους υπαλλήλους της, να τους κρατάει ζεστούς, με την υπόσχεση ότι αργότερα θα μπορέσει να τους πληρώσει κανονικά. Αυτό το «αργότερα» μεταφράστηκε στις μέρες μας στο παραμύθι με τον Βιντιάδη, τον Χάρις και τους άλλους φανερούς, κρυφούς και μαϊμού υποψήφιους επενδυτές που ακόμη ταλαιπωρούν την ομάδα δημιουργώντας απλά ψευδαισθήσεις.
Εκεί βρίσκεται η διαφορά Παναθηναϊκού – ΑΕΚ που εκφράστηκε αγωνιστικά στο κυριακάτικο 2-0…
Γιατί όσο και να έδιωξε παίκτες για να γλιτώσει (λέμε τώρα…) λεφτά ο Παναθηναϊκός, κι όσο κι αν πήγε πίσω τις υποχρεώσεις του προς τους ποδοσφαιριστές, κατάφερε να κρατήσει έναν κορμό, με βάση τον οποίο μπορεί να σταθεί γύρω στην 5η-6η θέση της βαθμολογίας με την ελπίδα ότι θα γίνει το θαύμα και θα ξαναπαίξει στο Europa.
Αντίθετα, η ΑΕΚ, με τις τζαμπέ μεταγραφές του Μητρόπουλου, του Πετρόπουλου, άντε και του Ανάκογλου, το μόνο που κατόρθωσε ήταν να προχωρήσει μισό βηματάκι μπροστά, και από ομάδα Β΄ Εθνικής που ήταν (κάτι μεταξύ Ολυμπιακού Βόλου και Ηρακλή Ψαχνών…) έγινε μια μικρομεσαία της Α΄ κατηγορίας, ικανή να νικάει την Κέρκυρα, την Ξάνθη, ή τον ΟΦΗ, χωρίς τη δυνατότητα να διεκδικεί θέση στην Ευρώπη όπως είχαν αρχίσει μερικοί να ονειρεύονται.
Φάνηκε άλλωστε και την Κυριακή ότι η απόσταση από τον Παναθηναϊκό είναι πολύ μεγάλη, άρα μάταια η όποια απόπειρα συγκρίσεων όπως πήγε να γίνει πριν από το παιχνίδι.
Από την άλλη, όλα αυτά δεν σημαίνουν πως υπάρχει κάτι που να κάνει περισσότερο αισιόδοξους τους Παναθηναϊκούς ή να απογοητεύει παραπάνω τους ΑΕΚτζήδες. Και οι δύο έβγαλαν τη συνηθισμένη τους εικόνα. Τα ίδια πολλά ελαττώματα και τα ίδια ελάχιστα προτερήματα.
Αλλωστε, μόνο η όποια οικονομική αλλαγή προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο θα αλλάξει την κατάσταση και στο ποδοσφαιρικό κομμάτι της κάθε ομάδας.
