Του Κ. Μανωλιουδάκη

Το βίαιο και ταυτόχρονα αναπόφευκτο, από πλευράς οικονομικής βιωσιμότητας, «ρεκτιφιέ» που πραγματοποιήθηκε τη φετινή αγωνιστική περίοδο στο έμψυχο δυναμικό του Παναθηναϊκού είναι σαφές ότι απέτυχε παταγωδώς.

Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που το «τριφύλλι» κινδυνεύει να μείνει εκτός Ευρώπης ύστερα από 16 ολόκληρα χρόνια. Λάθη (τι λάθη, «εγκλήματα»!) έγιναν σε όλους τους άλλους τομείς. Πλην όμως το αγωνιστικό πλάνο είναι αυτό που καθορίζει στο μεγαλύτερο ποσοστό την αποτυχία από την επιτυχία ή τη μετριότητα.

Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για αποτυχία και μάλιστα εκκωφαντική. Οι «πράσινοι» έκαναν τη φετινή αγωνιστική περίοδο συνολικά 13 μεταγραφές. Εξι τον Γενάρη και 7 το καλοκαίρι. Από εκείνους που ήρθαν, μόλις οι δύο μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ότι πέτυχαν να έχουν θέση στη βασική ενδεκάδα: ο Σισοκό και ο Σο. Από τους υπόλοιπους, ο Φιγκερόα διαθέτει την ποιότητα και την προοπτική να προσφέρει, ο Σπυρόπουλος δίνει την εντύπωση ότι έχει μέλλον, κι άντε με τις καλύτερες των προθέσεων να συμπεριλάβει κανείς και τον Ντίνα με τον Πίντο στους πιθανόν υποσχόμενους. Μετά, το… χάος!

Περισσότεροι από τους μισούς λοιπόν, επτά τον αριθμό, δεν προσέφεραν το παραμικρό και είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα μπορέσουν στο μέλλον (εάν βεβαίως παραμείνουν στην ομάδα) να δώσουν κάτι: Φορναρόλι, Βελάσκες, Μπαρμπαρούσης, Κάιπερ, Εσπάρθα, Καζιγιάμα, Κουίνσι, τη στιγμή που αποχώρησαν από τον Παναθηναϊκό οι Λέτο, Χριστοδουλόπουλος, Βύντρα, Σπυρόπουλος, Πετρόπουλος, Κατσουράνης τον Γενάρη και το καλοκαίρι οι Καραγκούνης, Σιμάο, Νίνης, Κλέιτον, Καντέ, Σαριέγκι, Μπιάρσμιρ, Μελίσσης, Ιωαννίδης, Λεοντίου και Πλεσί. Κι αν οι μισοί έπρεπε να αποχωρήσουν, οι υπόλοιποι είναι ξεκάθαρο ότι δεν αντικαταστάθηκαν ούτε κατά το ήμισυ…