Η θεραπεία είναι ζήτημα χρόνου, αλλά μερικές φορές είναι και ζήτημα ευκαιρίας… Μήπως μένεις στην Ικαρία;
Γράφει η Μυρσίνη Δογάνη
Στο πλαίσιο της διοικητικής μεταρρύθμισης, το υπουργείο Υγείας αποφασίζει να προχωρήσει στη συγχώνευση του Νοσοκομείου της Ικαρίας με εκείνο της Σάμου. Η Ικαρία θα μείνει χωρίς νοσοκομείο.
- Θα έχει όμως Κέντρο Υγείας!
- Ευχαριστούμε…
Οι ασθενείς πρέπει να μεταβαίνουν ή να διακομίζονται στο διπλανό νησί, στη Σάμο. Οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν πάντα τον απόπλου των πλοίων, μια και το Ικάριο Πέλαγος είναι γνωστό για τον άστατο καιρό του.
- Υπάρχουν καράβια. Εχει δρομολόγια 2-3 φορές τη βδομάδα για Σάμο! Οταν «πέσει» ο καιρός, θα έρθει το πλοίο. Πού και πού έχει και για Αθήνα…
- Ευχαριστούμε…
Ακόμα και σε περιόδους που το Νοσοκομείο της Ικαρίας λειτουργούσε κανονικά, προέκυπταν δύσκολα περιστατικά και ο ασθενής έπρεπε να διακομιστεί άμεσα σε μεγαλύτερο νοσοκομείο. Συνήθως η διακομιδή γίνεται με ελικόπτερο. Οσο λιγότερα περιστατικά μπορεί να διαχειριστεί το τοπικό νοσοκομείο, τόσο θα μεγαλώνει η ανάγκη για έκτακτες διακομιδές.
- Πριν από 10 χρόνια (10/2/2003), ελικόπτερο του ΕΚΑΒ με προορισμό την Ικαρία για αεροδιακομιδή ασθενούς πέφτει στη θάλασσα και παρασύρει στον θάνατο τον κυβερνήτη Ευστράτιο Φωτιάδη, τον συγκυβερνήτη Ηλία Λέντη, τον γιατρό Μακέντ Σαφάντι και τον νοσηλευτή Ιωάννη Κουρόλη.
Η θεραπεία είναι ζήτημα χρόνου, αλλά μερικές φορές είναι και ζήτημα ευκαιρίας, είχε πει ο Ιπποκράτης: Θεραπεία, χρόνος, ευκαιρία… χμ…
Το τρίπτυχο δεν είναι πολύπλοκο, αλλά η σημερινή τριπ-(α)τυχη κυβέρνηση δεν φαίνεται να το κατανοεί. Ή, μάλλον, ίσως να το κατανοεί και απλώς να πιστεύει ότι κάποιος της έχει δώσει το δικαίωμα να μοιράζει την ευκαιρία να ζήσουμε ανάλογα με το πλάνο της διοικητικής μεταρρύθμισης.
Θεραπεία, χρόνος, ευκαιρία: Με τον χρόνο δύσκολα τα βάζει κανείς. Ο Φάουστ έκανε μια απόπειρα, αλλά τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Αλλωστε, εμείς στην Ικαρία δεν θα τα βάζαμε ποτέ μαζί του. Δεν μας έχει φερθεί και άσχημα, και δεν χρειάστηκε ποτέ να πουλήσουμε την ψυχή μας στον διάολο για να τον κερδίσουμε. Ισα ίσα… Εχουμε μάθει να περιμένουμε να φτιάξει ο καιρός, έχουμε μάθει να περιμένουμε να έρθει ο καινούργιος γιατρός, έχουμε μάθει να περιμένουμε να ξεκινήσουν πάλι να γίνονται γέννες στο νησί. Τώρα βέβαια η διοικητική μεταρρύθμιση του υπουργείου Υγείας προτείνει να μάθουμε να περιμένουμε πως «Μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει…», δεν το είχαμε σκεφτεί έτσι…
Θεραπεία, χρόνος, ευκαιρία: Ολοι ξέρουμε πως, δυστυχώς, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ευκαιρίες. Είναι αλήθεια, είναι άδικο, είναι κλισέ, είναι δικαιολογία. Καμιά φορά η ευκαιρία είναι εκεί μπροστά μας και δεν έχουμε το θάρρος να την αρπάξουμε. Είναι μεγάλο λάθος να έχεις την ευκαιρία να ζήσεις τη ζωή σου σε έναν όμορφο τόπο σαν την Ικαρία και να μην το κάνεις. Γιατί εκεί θα έχεις την ευκαιρία να ζήσεις καλά, θα έχεις την ευκαιρία να κάνεις φίλους, θα έχεις την ευκαιρία να ερωτευτείς (πολύ). Αλλά την ευκαιρία να νιώθεις τη σχετική ασφάλεια που σου προσφέρει ένα νοσοκομείο σε ένα απομακρυσμένο νησί του ΒΑ Αιγαίου δεν θα την έχεις. Μα πώς καταφέραμε να τα «βρούμε» με τον χρόνο χωρίς να πουλήσουμε την ψυχή μας στον διάολο, και έρχεται ο διάολος να μας αρπάξει το δικαίωμα στην ευκαιρία;… Μεταφυσικό! Ο διάολος, μας είπαν, είναι το Μνημόνιο. Κοντεύουμε να το πιστέψουμε, μια και η πλούσια μυθολογία αυτού του τόπου δεν έχει ξαναγεννήσει τέτοια μεταφυσική φιγούρα μίσους στην οποία να μπορεί η κάθε ασύλληπτα ανίκανη κυβέρνηση να φορτώσει την υπέρμετρη ασκήμια της.
Θεραπεία, χρόνος, ευκαιρία: Δεν υπάρχει θεραπεία για όλα. Οι συνωμοσιολόγοι λένε πως έχουν βρεθεί θεραπείες για πολλές αρρώστιες αλλά οι φαρμακοβιομηχανίες δεν τις προωθούν λόγω οικονομικών συμφερόντων. Οι παλιοί λένε πως υπάρχουν κάτι βοτάνια που είναι καλύτερα από όλα τα φάρμακα του κόσμου. Κάπου στη μέση, εγώ λέω ότι ένα νοσοκομείο σε κάθε μικρό νησί μπορεί να σε θεραπεύσει από τα απλά. Από τις καθημερινές αρρώστιες, από τα καθημερινά ατυχήματα, από την αγωνία να κοιτάζεις τη θάλασσα και να τρέμεις μήπως πάθεις κάτι σήμερα που δεν έχει πλοίο, από τη σκέψη να σταματήσεις να μένεις μόνιμα στο νησί.
Αλλά, όπως είπαμε, δεν υπάρχει θεραπεία για όλα. Δεν υπάρχει θεραπεία για μια κυβέρνηση που δεν αντιλαμβάνεται ότι συνδιαλέγεται με ανθρώπους και όχι με αριθμούς. Δεν υπάρχει θεραπεία για μια κυβέρνηση που ξεχνάει την κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα «αρχή της νησιωτικότητας», η οποία αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες των νησιωτικών περιοχών και επομένως την ανάγκη ειδικών πολιτικών για την ισότιμη ανάπτυξή τους σε σχέση με την ηπειρωτική Ελλάδα. Δεν υπάρχει θεραπεία για μια κυβέρνηση νησιωτικής χώρας που εναποθέτει την ακτοπλοϊκή πολιτική στη δικαιοδοσία των ακτοπλοϊκών επιχειρήσεων.
Ισως, βέβαια, η θεραπεία για μια τέτοια κυβέρνηση είναι να διαχειρίζεται όλο και λιγότερους αριθμούς (βλ. ανθρώπους). Οπότε, αν μειωθούν δραστικά οι αριθμοί, τότε θα είναι ευκολότερα διαχειρίσιμοι.
………………………………………………………
Το Νοσοκομείο της Ικαρίας χτίστηκε εξ ολοκλήρου από την ικαριακή κοινωνία, κυρίως με χρήματα μεταναστών κατά τη δεκαετία του 1950. Οι κινητοποιήσεις και οι προσπάθειες για να αποφευχθούν η συγχώνευση με το Νοσοκομείο της Σάμου και η υποβάθμιση των μονάδων υγείας του νησιού είναι συνεχείς.
Την Παρασκευή 8/2/2013 έγινε εκδήλωση μνήμης για τα 10 χρόνια από την πτώση του ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ. Την ίδια μέρα, όλο το νησί κατέβηκε σε απεργία. Στις 31/1 είχε ξαναγίνει απεργία στο νησί αλλά και στην Αθήνα έγινε πανελλαδικό συλλαλητήριο για την Υγεία, στο οποίο συμμετείχε το Νοσοκομείο Ικαρίας.
