ΕΠΙΠΛΕΟΝ

Τελικά η δισκογραφία, όσο κι αν βασανίζεται, δεν χάνει την έμπνευσή της. Στις εύστοχες ιδέες της συγκαταλέγεται -από προχθές- κι η πρόταση που δεχτήκαμε να επισκεφθούμε την Ελεωνόρα Ζουγανέλη στο σπίτι που μόλις εγκαταστάθηκε και να ακούσουμε παρέα τον νέο της δίσκο με τίτλο «Μετακόμιση τώρα»!

Είχε ήδη τελειώσει με τις κούτες, το συμμάζεμα, αλλά και με τα ολοκαίνουργια τραγούδια που της έγραψαν πολλοί και διάφοροι. Αυτό το νέο, γλυκό κι ευγενικό κορίτσι, με την χαρακτηριστική βραχνή φωνή, που με φόρα μπήκε στα ραδιόφωνα και τη δισκοθήκη μας πριν από μερικά χρόνια, δεν μπορεί να αποτύχει. Κι αυτή η τρίτη δισκογραφική της το αποδεικνύει περίτρανα.

Πρόκειται για ένα δίσκο με 14 κομμάτια (ίσως και να μην ήταν όλα απαραίτητα) που ανατρέχει στις επιτυχημένες συνταγές των Θ.Καραμουρατίδη- Γ.Ευαγγελάτου. Κλείνει το μάτι στον Ζαμπέτα και τον Χιώτη. Θυμίζει πρόσφατες στιγμές της Χαρούλας Αλεξίου. Εχει ένα κομμάτι καρμπόν -Πυξ Λαξ (λογικό, αφού το υπογράφει ο Φίλιππος Πλιάτσικας). Εχει τον Κώστα Λειβαδά σε μεγάλη φόρμα. Εχει ένα υπέροχο τρυφερό τραγούδι με τίτλο «Βαλς για ένα φιλί», που της χάρισε ο μπαμπάς της. Εν ολίγοις ετερόκλητα τραγούδια, που μιλούν για έρωτα, κοινές και χωριστές ζωές, αλήθειες και ιστορίες, που συχνά ακούγονται σαν εξομολογήσεις.

Πολλά κοινά τα τραγούδια δεν έχουν. Ενα μόνο στοιχείο τα συνδέει: η ερμηνευτική δεινότητα της Ελεωνόρας, που σιγά σιγά ωριμάζει και δίνει στα κομμάτια χαρακτήρα, τσαγανό και κοινή αισθητική. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά τραγουδά σαν να θέλει να μοιραστεί τα πάντα. Οπως λένε οι στίχοι του τραγουδιού «Μια ξεχασμένη αλήθεια»: «Εγώ έχω την πορεία μου/ γράφω την ιστορία μου/ μ’ έναν σταυρό στα στήθια. Και είσαι από εκείνα τα παιδιά/ που φέρνουν πίσω απ’ τα παλιά/ μια ξεχασμένη αλήθεια». Της ταιριάζει.

Μ.Κ.