Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, πρώην πρόεδρος Eurogroup, πρωθυπουργός Λουξεμβούργου
«Με ενοχλεί όταν κάποιος συμπεριφέρεται λες και ο τρόπος με τον οποίο επιχειρήθηκε να επιλυθεί το κυπριακό πρόβλημα ισχύει ως μοντέλο για μελλοντικά σχέδια διάσωσης», είπε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, εκφράζοντας τη δυσφορία του για τις δηλώσεις Ντάισελμπλουμ σε συνέντευξη στη γερμανική τηλεόραση ZDF.
«Δεν επιτρέπεται να δίνουμε την εντύπωση ότι μελλοντικά οι καταθέσεις δεν θα είναι ασφαλείς στην Ευρώπη και ότι οι επενδυτές δεν πρέπει να επενδύουν τα χρήματά τους στην Ευρώπη», είπε ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και απέρριψε κάθε παραλληλισμό της Κύπρου με τη χώρα του, η οποία διαθέτει επίσης μεγάλο τραπεζικό τομέα σε σχέση με την οικονομία της, τονίζοντας: «Δεν υπάρχουν παραλληλισμοί και δεν θα επιτρέψουμε να μας επιβάλουν τέτοιους παραλληλισμούς. Στο Λουξεμβούργο δραστηριοποιούνται κυρίως θυγατρικές ευρωπαϊκών τραπεζών. Δεν προσελκύουμε ρωσικό χρήμα με υψηλά επιτόκια».
……………………………………………………………….
Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Γερμανός υπουργός Οικονομικών
«Πάντα έτσι συμβαίνει όταν ένας πληθυσμός αγωνιά κι έχει προβλήματα. Ο λαός αναζητά κάποιον να ξεσπάσει τον θυμό του. Αυτό θα περάσει» είπε ο σκληρός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μιλώντας στο ραδιοσταθμό SWR2, για να συμπληρώσει με απόλυτη θρασύτητα και κυνισμό: «Είναι η φύση των πραγμάτων. Αυτοί που είναι πιο ισχυροί οικονομικά και πρέπει να βοηθήσουν περισσότερο επωμίζονται πιο εύκολα τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου. Προσπαθούμε να το καταπολεμήσουμε αυτό, να εξηγήσουμε. Αλλά δεν πρέπει και να εμφανιζόμαστε αλαζόνες»…
…………………………………………………………………….
Τζέρι Ράις, εκπρόσωπος ΔΝΤ
Η Κύπρος είναι μοναδική περίπτωση, υποστήριξε ο Τζέρι Ράις, αποφεύγοντας να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με το αν τα μέτρα της πρόσφατης απόφασης του Eurogroup για την Κύπρο θα εφαρμοστούν και σε άλλες χώρες.
«Δεν μετράει η πρώτη συμφωνία, αλλά η δεύτερη» απάντησε ερωτηθείς για τη θέση του Ταμείου σχετικά με την πρώτη συμφωνία στο Eurogroup, υπενθυμίζοντας ότι το ΔΝΤ προσφέρει «πλήρη υποστήριξη» στις κυπριακές αρχές και στον κυπριακό λαό, δεδομένου ότι τα μέλη της τρόικας βρίσκονται στη Λευκωσία για την «ολοκλήρωση των τεχνικών λεπτομερειών» της συμφωνίας και θα αναχωρήσουν αρχές Απριλίου. Στη συνέχεια, το διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ θα αποφασίσει για το χρηματικό ποσό της συμμετοχής του Ταμείου στη δανειακή συμφωνία με τη Λευκωσία, όπως είπε, εκτιμώντας ότι αυτό θα γίνει πριν από το τέλος Απριλίου.
Μισέλ Μπαρνιέ, επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς
«Αν πρέπει να υπάρξει λύση, δηλαδή αν πρέπει να οργανωθεί μια συντεταγμένη χρεοκοπία, θα ζητούσαμε όχι μόνο τη συμμετοχή των μετόχων, αλλά και των πιστωτών: των μικρών πιστωτών, στη συνέχεια των μεγάλων και, αν είναι αναγκαίο, των ανασφάλιστων καταθετών»…
Με τη δήλωση αυτή σε συνέντευξη στη βελγική εφημερίδα «L' Echo» ο κ. Μπαρνιέ τάσσεται εμφανώς υπέρ της θέσης Ντάισελμπλουμ, υπενθυμίζοντας την ευρωπαϊκή οδηγία περί προστασίας των μικρών καταθετών μέχρι 100.000 ευρώ και επισημαίνοντας πως «το πνεύμα και το γράμμα της πρέπει να γίνονται σεβαστά».
Οσο για το αν το κυπριακό μοντέλο μπορεί να επαναληφθεί αλλού, σημειώνει: «Θα ήταν εντελώς διαφορετικό γιατί θα έχουν προηγουμένως καθοριστεί οι κανόνες του παιχνιδιού (με τις προτάσεις του). Οι μεγάλοι καταθέτες θα γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι μπορεί να προκύψει ένα τέτοιο σενάριο. Οι μεγάλοι καταθέτες, που διαθέτουν περισσότερα από 100.000 ευρώ σε ένα λογαριασμό, δηλαδή λιγότερο από το 5% των καταθέσεων στην Ευρώπη, θα γνωρίζουν πως αν η τράπεζά τους διαχειρίζεται λάθος το χρήμα, θα μπορεί να καλέσει τους πιστωτές και τους μετόχους».
…………………………………………………………………
Χριστόφορος Πισσαρίδης, νομπελίστας οικονομολόγος
Παρωδία του οράματος των ιδρυτών της Νομισματικής Ενωσης καταλογίζει στους ηγέτες της ευρωζώνης ο Χριστόφορος Πισσαρίδης με άρθρο του στους «Financial Times» τονίζοντας ότι μέτρα τύπου κουρέματος προκαλούν σύγχυση.
Η ευρωζώνη είναι μια «ασύνδετη ομάδα χωρών, όπου τα εθνικά συμφέροντα των μεγάλων κρατών υπερτερούν των συμφερόντων του συνόλου» σημειώνει ο Κύπριος οικονομολόγος, για να προσθέσει ότι ανεξαρτήτως του αν η συμφωνία είναι καλή ή κακή, ο τρόπος με τον οποίο ελήφθησαν οι αποφάσεις, οι αντιφάσεις της ευρωζώνης και των αξιωματούχων της, εγείρει σοβαρές αμφιβολίες για την ικανότητα αυτής της ομάδας να αποφασίζει υπέρ της ώθησης της Ευρώπης προς τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη.
«Τι γίνεται όμως αν οι ξένες επιχειρήσεις φύγουν;» διερωτάται ο κ. Πισσαρίδης και καταλήγει: «Υπάρχουν ήδη ιστορίες για πλούσιους Ρώσους που δέχονται τηλεφωνήματα από τη Μάλτα, τη Λετονία και άλλα μέρη για να μεταφέρουν τις δουλειές τους εκεί. Το μέλλον είναι πράγματι ζοφερό. Δεν είναι ξεκάθαρο τι έπεται και από πού».
