Του Νικόλα Ζηργάνου

Η χθεσινή λιτή ανακοίνωση του υπουργού Αμυνας, Εχούντ Μπαράκ, πως δεν θα είναι υποψήφιος στις εκλογές της 22ας Ιανουαρίου και πως τερματίζει την πολιτική του καριέρα, ξάφνιασε την κοινή γνώμη του Ισραήλ και τη διεθνή κοινότητα.

Πέντε ημέρες πριν, με τη συνομολόγηση της εκεχειρίας, είχε διακηρύξει ότι το Ισραήλ είχε κερδίσει τον πόλεμο στη Γάζα, μια παραδοχή που δεν ακούστηκε πειστική.

Οταν άρχιζε η επιχείρηση «Αμυντικός Πυλώνας», όπως ήταν η κωδική ονομασία του ανηλεούς βομβαρδισμού της Γάζας, πολλοί αναλυτές είχαν επισημάνει πως η τύχη και το πολιτικό μέλλον του Εχούντ Μπαράκ θα κριθούν από το αποτέλεσμα της επιχείρησης.

Η χθεσινή του παραίτηση από την πολιτική, όχι όμως και από το υπουργείο του, το χαρτοφυλάκιο του οποίου θα το κρατήσει μέχρι τις εκλογές, μάλλον δικαιώνει τους επικριτές του.

Η αναγγελία Μπαράκ έγινε δεκτή με πανηγυρισμούς από τη Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ, ενώ ο πολιτικός του αντίπαλος -και κυβερνητικός σύμμαχος, πρωθυπουργός και ηγέτης του κόμματος «Λικούντ»- Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε χωρίς σχόλια ότι είναι σεβαστή η απόφαση του υπουργού του.

Πάντως κανείς αναλυτής στο Τελ Αβίβ δεν δείχνει ικανοποιημένος από την απάντηση του 70χρονου πολιτικού, ότι παραιτείται για να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην οικογένειά του.

Ναι, πράγματι, τον Μπαράκ τον απασχολεί η υστεροφημία του και δεν θα ήθελε να δει το κόμμα του, «Ανεξαρτησία», να συντρίβεται στις επερχόμενες εκλογές και να μη συγκεντρώνει το απαραίτητο όριο του 2% για να εκπροσωπηθεί στην ισραηλινή Βουλή, την Κνεσέτ, η οποία αναδεικνύεται με το πιο αναλογικό σύστημα στον κόσμο.

Η νίκη του ακροδεξιού συνασπισμού των Νετανιάχου και Λίμπερμαν και η πλειοψηφία των δεξιών και ακροδεξιών κομμάτων στη νέα Κνεσέτ θεωρείται δεδομένη από τις δημοσκοπήσεις, όσο φυσικά μπορεί κάποιος να κάνει προβλέψεις στο ευμετάβλητο και ρευστό σκηνικό της Μέσης Ανατολής.

Η εφημερίδα Maariv δημοσίευσε το τελευταίο γκάλοπ, σύμφωνα με το οποίο η Κεντροδεξιά και τα προσκείμενα θρησκευτικά κόμματα συγκεντρώνουν περί τους 65 βουλευτές, η Κεντροαριστερα 44 και τα αραβικά κόμματα 11, σε σύνολο 120 εδρών της Κνεσέτ.

Δεν είναι πρώτη φορά που ο πιο παρασημοφορημένος στρατιωτικός του Ισραήλ, πρώην πρωθυπουργός, ηγέτης κόμματος και υπουργός δηλώνει ότι αποχωρεί από την πολιτική. Το είχε κάνει και το 2001, μετά τις εκλογές που έχασε από τον Αριέλ Σαρόν.

Ο Μπαράκ παραιτήθηκε τότε από ηγέτης του Εργατικού Κόμματος και από τη βουλευτική του έδρα και αναχώρησε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εργάστηκε ως στέλεχος ιδιωτικής εταιρείας ηλεκτρονικών συστημάτων που σχετίζονται με την Αμυνα.

Επιχείρησε να επανέλθει το 2005, αλλά οι δημοσκοπήσεις ήταν απογοητευτικές και δεν το τόλμησε. Συνέχισε να εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα, ίδρυσε δικές του επιχειρήσεις και τελικά επανήλθε στην πολιτική και την ηγεσία των Εργατικών μόλις το 2007.

Εγινε υπουργός Αμυνας στην κυβέρνηση Ολμερτ και ηγήθηκε της χερσαίας επιχείρησης «Χυτό μολύβι» κατά της Γάζας, που άφησε πίσω της περισσότερους από 1.500 νεκρούς Παλαιστίνιους και τις παλαιστινιακές υποδομές ερείπια.

Στις εκλογές του 2009 οι Εργατικοί βγήκαν με απώλειες από την κάλπη και διχασμένοι στη γραμμή τους. Αρχικά, δεν ήθελαν να συμμαχήσουν με τον Νετανιάχου, όμως τελικά το έκαναν και ο Μπαράκ έγινε και πάλι υπουργός Αμυνας, ίσως η πιο ζωτική κυβερνητική θέση στο Ισραήλ.

Η εσωκομματική κρίση ξέσπασε στους Εργατικούς τον Γενάρη του 2011, με τον Μπαράκ και τη φράξια του να παραμένουν στο κυβερνητικό μαντρί και τους πρώην κομματικούς συντρόφους του να αποχωρούν.

Τότε ίδρυσε το κόμμα της Ανεξαρτησίας, στο οποίο συμμετέχουν μόλις τέσσερις βουλευτές, ωστόσο η πολιτική τους επιβίωση στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση είναι πολύ επίφοβη.

Είναι η αποχώρηση του Εχούντ Μπαράκ οριστική; Είναι μια τακτική κίνηση μέχρι να κληθεί από τη νέα κυβέρνηση ως ανεξάρτητη προσωπικότητα να αναλάβει και πάλι το υπουργείο Αμυνας; Ή μήπως πίσω από τον ελιγμό του κρύβεται μια διαφορετική προσέγγιση που έχει σχέση με τον χειρισμό του ιρανικού προβλήματος και την επαπειλούμενη μονομερή επίθεση κατά των πυρηνικών της Τεχεράνης;