Ο Ζορζ Σιμενόν μέσα από τα μάτια του γιου του, Τζον
Με πρωτοβουλία των εκδόσεων «Αγρα» οργανώνεται το αφιέρωμα «Ο Σιμενόν στο σινεμά» με ιστορικές (Μαρσέλ Καρνέ, Ζιλιέν Ντιβιβιέ, Κλοντ Σαμπρόλ) αλλά και νεότερες ταινίες, με αποσπάσματα από συνέντευξή του στον Μπερνάρ Πιβό και ένα ντοκιμαντέρ του για τη ζωή του. Κεντρικός εισηγητής ο γιος του
Της Παρής Σπίνου
Ο Ζορζ Σιμενόν είχε μια μοναδική ευκολία τόσο στο γράψιμο όσο και στις γυναίκες. Ηταν ο άνθρωπος των 1.000 μυθιστορημάτων και των 10.000 γυναικών, όπως ο ίδιος καυχιόταν. Ασφαλώς εμβληματικός παραμένει ο ντετέκτιβ του Μαιγκρέ, ο οποίος από τη δεκαετία του ’30 μέχρι το 1972, οπότε εκδόθηκε το τελευταίο βιβλίο της σειράς, «Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ», έζησε, όπως και ο δημιουργός του, πλήθος από περιπέτειες.
Ορισμένες από αυτές θα μας τις διηγηθεί ο γιος του Τζον Σιμενόν, ο οποίος θα «ανοίξει» σήμερα το τριήμερο αφιέρωμα «Ο Σιμενόν στο σινεμά», που οργανώνουν οι εκδόσεις «Αγρα» στον «Ιανό». Θα προβληθούν ορισμένες από τις καλύτερες κινηματογραφικές ταινίες που βασίζονται στα βιβλία του, με σημαντικούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς, ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, η περίφημη συνέντευξη που έδωσε σε μεγάλη ηλικία στον Μπερνάρ Πιβό κ.ά.
Πρώτη δουλειά του στα 16 του
Ο κορυφαίος Βέλγος συγγραφέας απέκτησε φήμη με τα λαϊκά μυθιστορήματά του, που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα από το κοινό, και αναγνώριση με τα «σκληρά μυθιστορήματά του», που θαύμαζαν οι διανοούμενοι της εποχής, από τον Χένρι Μίλερ και τον Αντρέ Ζιντ μέχρι τον Σόμερσετ Μομ. «Εξερεύνησε την ανθρώπινη ψυχή στις πιο σκοτεινές πτυχές της. Ενδιαφέρθηκε για τον παγκόσμιο άνθρωπο, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας, πολιτισμού. Είχε επίγνωση της ταυτότητάς του και της αξίας του. Αλλά δεν θεωρούσε το ταλέντο θείο δώρο. Πίστευε ότι είναι κάτι για το οποίο πρέπει να δουλέψεις σκληρά», λέει ο γιος του Τζον, ο οποίος διαχειρίζεται τα πνευματικά δικαιώματα.
Ο Σιμενόν άρχισε να δουλεύει σκληρά από 16 χρόνων σε εφημερίδες, υπογράφοντας με διάφορα ψευδώνυμα όχι μόνο για να συμβάλει στα έσοδα της οικογένειας, αλλά και για να αποδείξει στη μητέρα του την αξία του. «Εκδήλωνε ξεκάθαρα την προτίμησή της για τον μικρότερο αδελφό του. Ηταν καθοριστικό για το μέλλον του νεαρού Ζορζ να της αποδείξει ότι μπορεί να «χτίσει» ένα όνομα. Ωστόσο, μέχρι τον θάνατό της, ποτέ δεν πίστεψε ότι είχε γράψει όλα αυτά τα βιβλία, δεν τον αποδέχτηκε».
Η γενέτειρά του, Λιέγη, ήταν πολύ μικρή για τον δαιμόνιο Σιμενόν ο οποίος αποφάσισε το 1921, στα 19 του, να φύγει για το Παρίσι. Για μια δεκαετία ζει μια έντονη διπλή ζωή: συγγραφέας και «πάρτι άνιμαλ». Εκδίδει τη μια μετά την άλλη τις λαϊκές νουβέλες του, δημοσιεύει σε περιοδικά και εφημερίδες, ενώ οργανώνει ξέφρενα πάρτι στο κλαμπ της Πλας ντε Βοζ. «Την ώρα που οι άλλοι διασκέδαζαν, ο πατέρας μου πήγαινε στην τουαλέτα ή σε κάποιο ήσυχο μέρος για να γράψει τις ιστορίες που θα δημοσιεύονταν την άλλη μέρα», συνεχίζει ο Τζον Σιμενόν. Στο ίδιο κλαμπ θα δώσει και ένα ιστορικό πάρτι -χρειάστηκε να επέμβει η αστυνομία για να διευθετήσει το μποτιλιάρισμα- για να γιορτάσει την κυκλοφορία του πρώτου του βιβλίου με ήρωα τον Μαιγκρέ.
Ταξιδευτής του κόσμου
Από τότε ο φημισμένος συγγραφέας είχε άποψη και στο μάρκετινγκ του Μαιγκρέ. «Επέβλεπε τα εξώφυλλα των βιβλίων, που είχαν πρωτοποριακές εικόνες, και επίσης απαιτούσε το ίδιο εξώφυλλο σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες». Κάποια στιγμή, όμως, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αποφασίζει να σκοτώσει εντός του τον θρυλικό ντετέκτιβ του, να βγάλει το στίγμα του συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών. Αφήνει τη Γαλλία και εγκαθίσταται στην Αμερική, ενώ αρχίζει να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο.
«Πίστευε ότι πρέπει να ταξιδέψεις όσο το δυνατόν πιο βαθιά στο μυαλό και την ψυχή του ανθρώπου. Ηταν όμως και ένας ταξιδευτής του κόσμου», συνεχίζει ο γιος του. «Ηθελε να γνωρίσει τους ανθρώπους για να γράψει για τους «γυμνούς ανθρώπους», με σεβασμό στον τόπο, τη φυλή, τη θρησκεία. Δεν θεωρούσε τον εαυτό του τουρίστα. Οταν πήγε στις ΗΠΑ έζησε σαν Αμερικανός. Εγινε καουμπόι στην Αριζόνα, ψαράς στη Φλόριντα, αγρότης στο Κονέκτικατ. Δεν έγραφε σαν ξένος για τους Αμερικανούς». Mάλιστα, στη Νέα Υόρκη γνώρισε τη δεύτερη γυναίκα του, κατά 17 χρόνια μικρότερή του, Ντενίζ. Παντρεύτηκαν το 1950 και απέκτησαν τρία παιδιά, τον Τζον, τη Μαρί Τζο και τον Πιερ.
Παρά την άτακτη ζωή, ο Σιμενόν είχε πειθαρχία στο γράψιμο. Στις πιο ήσυχες μέρες του στην εξοχή έπιανε μια ιδέα, έναν χαρακτήρα και στη συνέχεια οργάνωνε το υλικό. Σε φακέλους κρατούσε σημειώσεις με τα ονόματα των ηρώων, σημείωνε σε ημερολόγιο τις ημέρες που εργαζόταν, έγραφε με λεπτά μολύβια και μετά δακτυλογραφούσε τα πυκνογραμμένα κείμενά του. «Οταν έγραφε δεν ήθελε να κάνουμε φασαρία γιατί έχανε τον ειρμό των σκέψεων», θυμάται ο Τζον. «Εβαζε έξω από το γραφείο του την ταμπέλα των ξενοδοχείων «Μην ενοχλείτε». Το τραγικό είναι ότι η αδελφή του Μαρί Τζο, που αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα, αυτοκτόνησε στα 25 της αφήνοντας ένα σημείωμα: «Φεύγω στις μύτες των ποδιών, για να μην ενοχλήσω κανέναν».
…………………………………………………..
Το πρόγραμμα
-Σήμερα, 20.00: Ο Τζον Σιμενόν θα κάνει μια εισήγηση και θα προβάλει βίντεο για το έργο του πατέρα του. Ακολουθεί συζήτηση με τον Ανταίο Χρυσοστομίδη, προβολή της ταινίας «Μπέττυ» (1991) του Κλοντ Σαμπρόλ, με τη Μαρί Τρεντινιάν στον ρόλο μιας νεαρής αστής που καταβυθίζεται στο αλκοόλ και την απόγνωση. Στις 23.00 ακολουθούν τα χιτσκοκικού τύπου «Κόκκινα φώτα» (2004) του Σεντρίκ Καν, με τους Καρόλ Μπουκέ και Ζαν Πιερ Νταρουσέν.
-Τετάρτη, 22.15: Προβολή αποσπασμάτων από την τηλεοπτική συνέντευξη του Μπερνάρ Πιβό, με τον Ζορζ Σιμενόν, το 1981. 22.45: «Πανικός» (1946) του Ζιλιέν Ντιβιβιέ, με τον Μισέλ Σιμόν. Βασίζεται στο μυθιστόρημα «Οι αρραβώνες του κυρίου Ιρ», όπου η μικροκοινωνία μιας γειτονιάς του Παρισιού σχεδόν κατασκευάζει έναν ένοχο για τον φόνο μιας κοπέλας.
-Πέμπτη, 19.00: «Τα φαντάσματα του καπελά» (1982) του Κλοντ Σαμπρόλ, με τους Μισέλ Σερό και Σαρλ Αζναβούρ. 21.00: «Ο Μαιγκρέ στήνει μια παγίδα», του Ζαν Ντελανουά, με την Ανί Ζιραντό στο ξεκίνημά της. 23.00: «Τρία δωμάτια στο Μανχάταν» (1965) του Μαρσέλ Καρνέ, με τους Μορίς Ρονέ και Ανί Ζιραντό σε μια ερωτική σχέση που βασίζεται στην απόγνωση.
*«Ιανός», Σταδίου 24, τηλ. 2103217917. Είσοδος ελεύθερη.
