Yποφέρει από έλλειψη… εργαζομένων. Ελληνες, Ισπανοί, Ιταλοί και Πορτογάλλοι συντηρούν το οικονομικό μεγαλέιο της
Της Ελλης Πάνου
Οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης υποφέρουν από έλλειψη θέσεων εργασίας, η Γερμανία υποφέρει από έλλειψη… εργαζομένων. Η υπερδύναμη της γηραιάς ηπείρου γερνά γρήγορα -μέσα σε μια οκταετία ο πληθυσμός της μειώθηκε κατά 800.000- και χρειάζεται ετησίως τουλάχιστον 400.000 εκπαιδευμένους εργαζομένους, δηλαδή άλλη μια γενιά Gastarbeiter -νέους μορφωμένους, πτυχιούχους, χωρίς υψηλές οικονομικές απαιτήσεις- για να συντηρήσει στο άμεσο μέλλον το οικονομικό μεγαλείο της. Υποστηρίζοντας ότι έτσι βοηθά και τις χώρες του Νότου, το Βερολίνο έχει στρώσει κόκκινο χαλί για τα ταλέντα από Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ελλάδα.
O Πασχάλης και η Ελενα
Ο αριθμός των ειδικευμένων μεταναστών αυξήθηκε την τελευταία διετία από 128.000 σε 340.000, γράφει η εφημερίδα «Guardian», παραθέτοντας την ιστορία του Πασχάλη Λαμπρίδη, 25 ετών, και της Ελενας Ντολαμπτσή, 23 ετών. Ο Πασχάλης έφυγε από την Ελλάδα πέρσι και προσγειώθηκε στη Φρανκφούρτη, την επιχειρηματική πρωτεύουσα της χώρας, όπου «οι εταιρείες ακόμα παράγουν, επενδύουν και πάνω απ' όλα προσλαμβάνουν». Σήμερα δουλεύει ως προγραμματιστής για τον κολοσσό των ελαστικών Continental και αρνείται να υποκύψει στη νοσταλγία για την πατρίδα. Παρ' ότι ονειρεύεται συχνά τον ήλιο και τη θάλασσα, ξέρει ότι γι' αυτόν «δεν υπάρχει μέλλον στην πατρίδα». Τουλάχιστον στη Γερμανία, λέει, «όλοι γνωρίζουν πόσο αξίζει η ποιοτική εργασία».
Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012, 27.000 Ισπανοί, 26.300 Ελληνες και περίπου 10.000 Πορτογάλοι ακολούθησαν τον δρόμο του Πασχάλη. Η Ελενα, πτυχιούχος βρεφονηπιαγωγός, το αποφάσισε λίγους μήνες αργότερα. Για την 23χρονη νεαρή κοπέλα από τη Δράμα, το ταξίδι ήταν γνώριμο: ζούσε στη Γερμανία με τους γονείς της, που ήταν πρώτη γενιά μεταναστών και αποφάσισαν, μετά από χρόνια περιστασιακής εργασίας στη Φρανκφούρτη, να επιστρέψουν οικογενειακώς στη Μακεδονία πριν από 10 χρόνια, όταν η οικονομία ανθούσε και η Ελλάδα ήταν… σε καλύτερη θέση από τη Γερμανία. Τώρα πάλι όλα άλλαξαν. «Εάν έμενα», λέει η Ελενα, «η μόνη μου επιλογή θα ήταν να εγκατασταθώ σε κάποιο νησί και να προσπαθώ να τα βγάζω πέρα με 400 ευρώ τον μήνα». Στη Γερμανία έφτασε τον Ιανουάριο και βρήκε αμέσως δουλειά σε βρεφονηπιακό σταθμό μικρής πόλης κοντά στη Φρανκφούρτη. Απάντησε, λέει, σε επτά αγγελίες και πήρε έξι θετικές απαντήσεις.
Αυτές είναι ιστορίες με ευτυχή κατάληξη. Δεν είναι όλες έτσι. Μεγάλος αριθμός οικονομικών μεταναστών φτάνουν στην ξένη χώρα χωρίς χρήματα, χωρίς να έχουν εξασφαλίσει δουλειά και χωρίς να έχουν ιδιαίτερα προσόντα ή επαφές. Ορισμένοι από αυτούς χτυπούν την πόρτα του Αθηναγόρα Ζιλιασκόπουλου, προέδρου της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Φρανκφούρτης. Ζητούν συμβουλές, βοήθεια, μια προσωρινή στέγη. Υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι μπορούν να βρουν εύκολα δουλειά απλώς ρωτώντας τον κόσμο στον δρόμο, λέει ο Ζιλιασκόπουλος, που συχνά τους συμβουλεύει να γυρίσουν πίσω και τους πληρώνει τα εισιτήρια της επιστροφής στην πατρίδα. Κι ενώ ο Νότος χάνει έτσι την καλύτερη ελπίδα του για ανάκαμψη -τα νέα μυαλά του- η Γερμανία ανησυχεί ότι μια μέρα, εφόσον η κατάσταση βελτιωθεί στην «περιφέρεια», όλοι αυτοί οι νέοι θα επιστρέψουν στις πατρίδες τους, μεταφέροντας γερμανική τεχνογνωσία και αφήνοντας πίσω τους δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα πρέπει να αναπληρωθούν από την αρχή.
