ΦΟΥΛ ΕΠΙΘΕΣΗ Του Ν. Ασημακόπουλου
Μόνο κάποιες εφημερίδες και δημοσιογράφοι-παπαγάλοι νιώθουν έκπληξη μετά την αποτυχημένη κατάληξη της προσπάθειας του Παναθηναϊκού να παίξει του χρόνου στην Ευρώπη.
Εκπαιδευμένοι χρόνια ολόκληρα να παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο, πίστευαν πως «κάτι» θα γινόταν στο τέλος, ο Αλαφούζος θα την έσωζε τη χρονιά, κι οι ίδιοι φυσικά θα μιλούσαν για «δικαίωση».
Το θέμα είναι πως σχεδόν κανείς οπαδός δεν είχε την ίδια άποψη-ψευδαίσθηση. Αλλο τι ήθελαν μέσα τους και άλλο τι έβλεπαν να γίνεται. Απόδειξη, ότι στο ΟΑΚΑ και στο κρίσιμο ματς με τον Πανιώνιο δεν πάτησε άνθρωπος. Μόνο τα ίδια και τα ίδια… αρρωστάκια που δεν νοιάζονται ούτε για την κατάσταση της ομάδας ούτε για την εικόνα της ούτε για την αδυναμία της να βγει από την κρίση.
Αλλωστε, από τη στιγμή που το πρόβλημα είναι βασικά οικονομικό, την όποια προσπάθεια που θα μπορούσε να γίνει για έξοδο από τούτη την κατάσταση, την μπλοκάρουν εκείνοι που το εκμεταλλεύονται παίζοντας παιχνιδάκια στις πλάτες της ομάδας.
Και είναι πολλοί και διάφοροι. Από μεγαλομέτοχοι, μέχρι απλοί οργανωμένοι οπαδοί που βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν κουμάντο μέσα σ' ένα μισοερειπωμένο κτίριο, χωρίς να είναι σε θέση να σκεφτούν ότι κάποια στιγμή κινδυνεύει να πέσει στο κεφάλι τους.
Θα είδατε και την αντίδραση των λίγων που πήγαν να δουν το 0-0 με τον Πανιώνιο. Μπροστά τους η ομάδα έπαιζε για δεύτερη ή για τρίτη φορά καλά φέτος, πίεζε και έφτιαχνε ευκαιρίες, χωρίς όμως να μπορεί να βάλει γκολ, αλλά αυτοί δεν είχαν κανένα λόγο να ενθουσιαστούν. Λογικότατα έριξαν στο τέλος ένα τεράστιο γιούχα.
Κι από μία άποψη, καλά έκαναν. Γιατί στην πραγματικότητα τα «ουουου» δεν ήταν για τη μία ακόμη εντός έδρας αποτυχία, αλλά για τη συνολική φετινή εικόνα και την άθλια διαχείριση της σεζόν.
Ακόμη πιο δυνατό, βέβαια, είναι το κράξιμο εκείνων που έκοψαν το γήπεδο, μη αντέχοντας το χάλι. Μια εκκωφαντική, θα τη λέγαμε, σιωπή που την έχουν διαλέξει οι πολλοί και η οποία προφανώς τρυπάει περισσότερο τα αυτιά εκείνων που φταίνε.
Γιατί όσο και να το κρύβει ο Αλαφούζος, κάθε μέρα που περνάει το μόνο που κάνει η ομάδα είναι να καθυστερεί τη στιγμή της χρεοκοπίας της. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Οταν η ΠΑΕ και ο πρόεδρός της δεν έχουν να δώσουν 80 χιλιάρικα στον ερασιτέχνη και ανακοινώνουν ταυτόχρονα πως θα βάλουν 8 εκατομμύρια ευρώ σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που προς το παρόν παραμένει φάντασμα, καταλαβαίνει κανείς πως όλο αυτό δεν κολλάει, όσα «ομολογιακά δάνεια» και να εξαγγέλλονται.
Αλλωστε ο Παναθηναϊκός για να μπορεί να πάρει αδειοδότηση χρειάζεται, όπως λένε, μια εγγυητική περίπου 15 εκατομμυρίων ευρώ. Και δεν ξέρω καμία τράπεζα πρόθυμη να του τη δώσει, πριν δει απέναντί της έναν ιδιοκτήτη που να είναι σε θέση να ρίξει άμεσα και ζεστά λεφτά στην ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρεία.
