ΙΤΑΛΙΑ Αν ο Ρέντζι, ο οποίος αμφισβητεί τον Μπερσάνι, αναρριχηθεί στην ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος, τότε αυτό κινδυνεύει από «γενετική μετάλλαξη» σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση

 

Του Θεόδωρου Ανδρεάδη- Συγγελλάκη

 

Η ιταλική πολιτική ψάχνει ακόμη να βρει διέξοδο. Οι δέκα «σοφοί», που ο πρόεδρος Ναπολιτάνο είχε διορίσει πριν από δεκαπέντε μέρες, του παρέδωσαν χθες τα συμπεράσματά τους. Τη λύση, όμως, θα πρέπει να τη δώσει ο νέος πρόεδρος, ο οποίος, αν υπάρξει ευρεία συμφωνία, μπορεί να εκλεγεί και στο τέλος της ερχόμενης εβδομάδας.

 

Ενώ οι Iταλοί, λοιπόν, προσπαθούν να καταλάβουν αν θα πρέπει να επιστρέψουν στις κάλπες στις αρχές Ιουλίου ή αν θα μπορέσει να συγκροτηθεί τελικά νέα κυβέρνηση, η προοδευτική παράταξη περνά μία από τις πιο δύσκολες φάσεις των τελευταίων δύο δεκαετιών.

 

Αποτυχία Μπερσάνι

 

Ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος, Πιερλουίτζι Μπερσάνι, δεν κατάφερε -παρά τις συνεχείς διαβουλεύσεις του- να συνθέσει κυβέρνηση. Η έλλειψη αυτοδυναμίας στη Γερουσία τον ανάγκασε να ζητήσει με κάθε τρόπο τη συνεργασία του κινήματος των «Πέντε Αστέρων», του Μπέπε Γκρίλο, εισπράττοντας συνεχείς αρνήσεις.

 

Και η εσωκομματική αμφισβήτηση φούντωσε. Κύριος εκφραστής της, ο δήμαρχος της Φλωρεντίας, Ματέο Ρέντζι, ο οποίος τον περασμένο Δεκέμβριο προσπάθησε να διεκδικήσει το χρίσμα του υποψήφιου πρωθυπουργού της Κεντροαριστεράς. Το «ματς» έληξε υπέρ του Μπερσάνι, ο οποίος εξασφάλισε το 62% των τριών εκατομμυρίων ψήφων μελών και φίλων της προοδευτικής παράταξης που εξέφρασαν τη βούλησή τους.

 

Προέκυψε με σαφήνεια, όμως, ένα στοιχείο μεγάλης πολιτικής σημασίας, που τονίζεται και σήμερα. Ο τριανταοκτάχρονος Ματέο Ρέντζι είναι σε θέση, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπικές έρευνες, να πείσει πολύ περισσότερους κεντρώους –αλλά και συντηρητικούς ψηφοφόρους- να αλλάξουν γνώμη και να εμπιστευθούν την Κεντροαριστερά, απ' ότι ο Μπερσάνι.

 

Το θέμα, βέβαια, είναι για ποια Κεντροαριστερά μιλάμε. Μεγάλος μέρος των Δημοκρατικών φοβάται ότι το κόμμα, σε περίπτωση υπερίσχυσης του Ρέντζι (που ευελπιστεί να αντικαταστήσει το γρηγορότερο δυνατό τον Μπερσάνι, ως υποψήφιος πρωθυπουργός), θα μπορούσε να υποστεί πραγματική «γενετική μετάλλαξη».

 

Αξιοκρατία, δυνατότητα απόλυσης των μη παραγωγικών υπαλλήλων, κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων, περιορισμός των αμοιβών και του αριθμού των βουλευτών, είναι ορισμένα από τα κύρια σημεία που έχουν προβάλει ο Ματέο Ρέντζι και οι συνεργάτες του.

 

O χρηματοδότης

 

Την εβδομάδα που αφήνουμε πίσω μας, όμως, συνέβη κάτι που γέννησε αρκετά ερωτήματα, ακόμη και σε οπαδούς του δημάρχου της πρωτεύουσας της Τοσκάνης: στην εκπομπή Ballarò, του δημόσιου καναλιού Rai Tre, ένας από τους κύριους χρηματοδότες του «νεαρού Ρέντζι», ο χρηματιστής Ντάβιντε Σέρα, μας είπε ουσιαστικά ότι πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα υπεύθυνο για την κρίση και τη φτώχεια, από τη στιγμή που «στη σημερινή οικονομία κανείς δεν θα μπορεί πια να περιορίσει τις επενδύσεις».

 

«Το Δημοκρατικό Κόμμα τελικώς θα διασπαστεί;» είναι το μεγάλο ερώτημα. Ουδείς γνωρίζει.

 

Επείγει, πάντως, να καθορίσει τα ακριβή σημεία αναφοράς και την ταυτότητα της μελλοντικής του πορείας…