Ξένιος Δίας

Σημειώσεις ενός μετανάστη

Ο Χάιθαμ είναι Σύρος, ζει στην Ελλάδα 23 χρόνια και εδώ και 6 χρόνια παλεύει για να του χορηγηθεί άσυλο. Πληροί φυσικά όλες τις προϋποθέσεις, σύμφωνα με τη διακήρυξη του ΟΗΕ, που όμως στην ευρωπαϊκή Ελλάδα έχουν σχεδόν πλήρως και εντελώς αυθαίρετα ανασταλεί.

Εδώ και 6 μήνες περίπου εξουσιοδοτώ έναν φίλο μου να μου πουλήσει το μηχανάκι, για να μπορέσω να φύγω. Ολα αυτά τα χρόνια, έχω ροζ κάρτα που την ανανεώνω κάθε 6 μήνες, αλλά πάντα υπάρχει η ανασφάλεια ότι δεν θα μου την ανανεώσουν.

Η δουλειά που κάνω είναι μετάφραση σε μια ΜΚΟ. Μετά από πολλά χρόνια κατάφερα να μπω σε ένα λύκειο, για να τελειώσω το σχολείο. Το καλοκαίρι αποφοιτώ, αλλά είμαι σε δίλημμα να το τελειώσω ή να φύγω τώρα. Ξέρω ότι σε όλη την Ευρώπη παρέχουν άσυλο στους Σύρους έκτος από εδώ. Οπότε πρέπει να βιαστώ να πάω κάπου στην Ευρώπη να ξεκινήσω από την αρχή.

Εδώ, σε αυτά τα 23 χρόνια, ποτέ δεν αισθάνθηκα ασφάλεια. Υπάρχουν δικηγόροι που λένε ότι μπορούν να μου βγάλουν το άσυλο σε ένα μήνα, αλλά λέω όχι. Για ποιο λόγο πρέπει να πληρώσω για κάτι που δικαιούμαι;

Αισθάνομαι φυλακισμένος, μπορώ να κάνω πολλές δουλειές, αλλά ο νόμος δεν μου δίνει το δικαίωμα. Ούτε έχω πρόσβαση στην πρόνοια. Βλέπω ανθρώπους που έχουν έρθει τώρα στην Ελλάδα και εγώ είμαι στην ίδια θέση, μετά από 23 χρόνια. Νιώθουμε την ίδια ανασφάλεια. Εχει τύχει πολλές φορές να πάω για ανανέωση και να κάνουν ένα μήνα. Ουσιαστικά για ένα μήνα είμαι παράνομος. Πολλές φορές αισθάνομαι εγκλωβισμένος και καταδικασμένος.

Η μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας μάς οδηγεί στην εγκληματικότητα. Εχω να δω την οικογένειά μου 23 χρόνια, ούτε αφήνουν να έρθουν να με δουν αυτοί ούτε εγώ μπορώ να ταξιδέψω. Αν μου έλεγαν “μπορείς να κάνεις μια ευχή και θα πραγματοποιηθεί”, θα έλεγα “θέλω να δώσω φέτος τις εξετάσεις και μετά έξω από την πόρτα μου να έχω ένα διαβατήριο και ένα εισιτήριο για να πετάξω στη Σουηδία”.

Η κοπέλα μου είναι Ελληνίδα και θέλαμε να παντρευτούμε, αλλά ούτε αυτό δεν μπορούσα να κάνω, διότι μου ζητούσαν ένα χαρτί από το υπουργείο Εξωτερικών της Συρίας. Αυτός που ζητά άσυλο δεν μπορεί να έχει επαφή με τα υπουργεία, άσε που πλέον δεν υπάρχουν υπουργεία. Μας έχουν θάψει κανονικά, απλά έχουν αφήσει τη μύτη μας απ’ έξω για να παίρνουμε καμιά ανάσα πού και πού. Κατά τα άλλα, μάλλον είμαστε καταδικασμένοι σε θάνατο.

Επιμέλεια: Μοχαμάντ Βαχέντι και Χάλεντ Τάχερ