ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ

Aυτές οι διάσημες πια φοιτήτριες του ΤΕΙ Πάτρας είναι τα «παιδιά» του άλλου κυρίου, του προέδρου, που τις κοιτούσε με άδειο βλέμμα. Ο εν λόγω κύριος, για να κατέχει τη θέση που κατέχει, έχει δεχτεί να παίξει σε ένα σύστημα εκπαίδευσης άθλιο και καταστροφικό επί τουλάχιστον τρεις δεκαετίες. Ενα σύστημα που τα εξίσωσε όλα προς τα κάτω. Που έβαλε τους συνδικαλιστές στα συμβούλια ώστε να μπορεί, αφού τους γλείψει, να εκλέξει με την ψήφο τους κάθε καρυδιάς καρύδι σε θέσεις προέδρων και πρυτάνεων. Που δέχτηκε να εισάγονται σε ΑΕΙ και σε ΤΕΙ με βαθμούς κάτω από τη βάση του 10. Που δέχτηκε το σύστημα του ενός συγγράμματος, τις ανύπαρκτες βιβλιοθήκες και δημοσιεύσεις. Που, αντί να προάγει την εργατικότητα, την έβλεπε σαν δαίμονα που του χαλάει την πιάτσα.

Ο εν λόγω κύριος, που τραμπουκίστηκε και υβρίστηκε και κρατήθηκε όμηρος, λούζεται τα λάθη του. Μόνο που φοβάμαι ότι ακόμα και τώρα δεν το συνειδητοποιεί. Δεν είναι η ανυπαρξία πλαισίου που έφερε τα πράγματα ώς εδώ. Το πλαίσιο υπάρχει. Είναι το πλαίσιο της μη προσπάθειας. Το πλαίσιο που τα ισοπεδώνει όλα για να χωρέσει τους χειρότερους.

Το πιο αποτρόπαιο για μένα στο βιντεάκι από τα επεισόδια στο ΤΕΙ Πάτρας είναι η σιωπή του προέδρου. Γιατί σιωπά; Πού είναι ο σεβασμός προς το άτομο και τη θέση του; Πώς μπορεί να εμπνεύσει έτσι σεβασμό στους φοιτητές του; Μήπως φοβάται; Μήπως αισθάνεται το βαρύ φορτίο της προσωπικής του ευθύνης σ' αυτή την αθλιότητα; Εάν το συνειδητοποιούσε, ίσως να υπερασπιζόταν τον εαυτό του απέναντι στον σκοταδισμό και το χάος.

-Θα ρωτούσε, τι λες παιδί μου;

-Θα αναλυόταν σε δάκρυα.

-Θα τις είχε πλακώσει στα χαστούκια κι ας σάπιζε στη φυλακή.

-Θα είχε υποβάλει μήνυση τουλάχιστον για εξύβριση.

-Θα χτύπαγε το κεφάλι του στον τοίχο.

-Θα τις είχε σούρει στο πειθαρχικό συμβούλιο, που μάλλον δεν θα υφίσταται, διότι για λόγους εκδημοκρατισμού της εκπαίδευσης θα έχει μάλλον καταργηθεί.

Ηλέκτρα Αλεξανδροπούλου