ΙΡΑΚ Οι περιφερειακές εκλογές έχουν αναδείξει τα άλυτα προβλήματα της χώρας και κυρίως τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ εθνοτήτων και θρησκευτικών δογμάτων τη βία, τη διαφθορά, την ανομία και τον αυταρχισμό
Του Νικόλα Ζηργάνου
Εναν χρόνο μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων μάχης από το Ιράκ και έναν χρόνο πριν από τις κοινοβουλευτικές εκλογές, οι Ιρακινοί προσέρχονται σήμερα στις κάλπες για να αναδείξουν περιφερειακά συμβούλια στις 12 από τις 18 επαρχίες της χώρας.
Η αναμέτρηση θεωρείται δοκιμασία για τον σιιτικό κυβερνητικό συνασπισμό στον οποίο ηγείται ο πρωθυπουργός Νούρι αλ Μαλίκι, καθώς η Βαγδάτη θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να διεξαγάγει τη διαδικασία, για πρώτη φορά χωρίς την ομπρέλα των αμερικανικών όπλων, ομαλά και με ασφάλεια.
Ομως, η προεκλογική περίοδος αμαυρώθηκε από τις δολοφονίες 13 υποψηφίων και δεκάδες βομβιστικές επιθέσεις που κόστισαν τη ζωή σε πάνω από 190 άτομα και τον τραυματισμό εκατοντάδων άλλων. Το μπαράζ της βίας εξαπολύθηκε κυρίως από την Αλ Κάιντα του Ιράκ, αλλά και από άλλες ένοπλες εξτρεμιστικές σουνιτικές ομάδες που στοχεύουν σιίτες, Κούρδους αλλά και μετριοπαθείς σουνίτες, σε μια προσπάθεια να προκληθούν αποσταθεροποίηση, χάος και διαθρησκευτικός πόλεμος.
Ενδεικτικό των πολιτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Μαλίκι είναι ότι οι εκλογές αναβλήθηκαν για τον επόμενο μήνα στις επαρχίες της Νινευί και του Ανμπαρ, λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί σε αυτές τις αχανείς περιοχές που συνορεύουν με τη Συρία και κατοικούνται κατά πλειοψηφία από σουνίτες. Από τον περασμένο Δεκέμβριο χιλιάδες σουνίτες πραγματοποιούν καθημερινά διαδηλώσεις και καταλήψεις δρόμων και κρατικών κτιρίων διαμαρτυρόμενοι ότι η σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης τούς έχει περιθωριοποιήσει πολιτικά, τους έχει αποκλείσει από τα κέντρα λήψης αποφάσεων και υποχρηματοδοτεί τις κοινότητές τους. Στις δύο επαρχίες δραστηριοποιείται ιδιαίτερα η Αλ Κάιντα του Ιράκ, η οποία έχει στρατόπεδα εκπαίδευσης ανταρτών που προωθούνται στη Συρία για να πολεμήσουν στο πλευρό της εξτρεμιστικής και τρομοκρατικής, κατά τους Αμερικανούς, οργάνωσης Τζαμπάτ αλ Νούσρα, ενώ στα βόρεια της Νινευί, στην επαρχιακή πρωτεύουσά της, τη Μοσούλη, σουνίτες Αραβες πραγματοποιούν επιθέσεις σε κουρδικά χωριά και εξαναγκάζουν Κούρδους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Μόνο τον περασμένο μήνα έφυγαν για το ιρακινό Κουρδιστάν 2.000 άτομα.
Περιφερειακές εκλογές δεν θα διεξαχθούν όμως ούτε και στις τρεις κουρδικές επαρχίες του Ερμπίλ, του Ντοχούκ και της Σουλεϊμανίγιας. Η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να γίνουν στις 8 Σεπτεμβρίου, ταυτόχρονα με τις εκλογές για το τοπικό, κουρδικό Κοινοβούλιο. Ηταν άλλη μία ένδειξη της απόστασης που θέλουν να κρατούν οι Κούρδοι του Ιράκ από την κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης με την οποία τους χωρίζει άβυσσος. «Μήλον της έριδος» δεν είναι μόνο τα πετρέλαια, αλλά και η κουρδική Ιερουσαλήμ, το Κιρκούκ, το οποίο διεκδικούν οι Κούρδοι από τους Αραβες που το άρπαξαν με τα όπλα του Σαντάμ και άλλαξαν με τη βία την εθνοτική του σύνθεση. Στην επαρχία αυτή δεν θα διεξαχθούν επίσης περιφερειακές εκλογές, αφού Κούρδοι και Αραβες διαφωνούν για τη σύνθεση των εκλογικών καταλόγων. Το Κιρκούκ, που οι Κούρδοι ονειρεύονται να γίνει πρωτεύουσα του ανεξάρτητου κράτους τους, παραμένει αγκάθι, γόρδιος δεσμός, αφού ούτε ο ΟΗΕ ούτε και οι Αμερικανοί τόλμησαν να κάνουν το δημοψήφισμα που προβλέπεται για να καθοριστεί το τελικό καθεστώς της περιοχής.
Ουσιαστικά, οι σημερινές περιφερειακές εκλογές αναδεικνύουν τα μεγάλα άλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Ιράκ: τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ των εθνοτήτων, τη βία, τη διαφθορά, τον πολιτικό φαβοριτισμό, τον αυταρχισμό και την ανομία, με τον κίνδυνο του πολέμου για το Κιρκούκ κρυμμένο κάτω από το χαλί και τον εμφύλιο στη γειτονική Συρία να απειλεί με μετάσταση στη Βαγδάτη.
