ΦΟΥΛ ΕΠΙΘΕΣΗ Του Ν. Ασημακόπουλου
Από μια άποψη φαίνεται και καλό που έπεσε η ΑΕΚ… Eτσι όπως είναι σήμερα η ομάδα, δεν θα μπορούσε να σταθεί του χρόνου πουθενά στη Σούπερ Λίγκα. Χωρίς ποδοσφαιριστές, χωρίς γήπεδο και χωρίς λεφτά, η εικόνα θα ήταν σίγουρα χειρότερη από τη φετινή. Μόνο τα προσωπικά συμφέροντα κάποιων θα μπορούσαν να την κρατήσουν με το ζόρι στον αναπνευστήρα.
Βέβαια, η διαδικασία των αλλαγών σίγουρα πονάει, αλλά μάλλον δεν γίνεται και διαφορετικά. Φανταστείτε έναν οργανισμό χωρίς ελπίδα ζωής να κρατιέται με μηχανική υποστήριξη. Αυτός που αγαπάει πραγματικά, λοιπόν, τραβάει το σωληνάκι κάποια στιγμή καθώς τον βλέπει να υποφέρει, έχοντας φροντίσει να πάρει σπέρμα από το οποίο θα γεννηθεί η καινούργια ζωή.
Κάπως έτσι πρέπει να τη δουν την ΑΕΚ από δω και πέρα οι φίλοι της. Σαν κάποιον που δεν μπορούσε να ζήσει άλλο και στη θέση του χρειάζεται το νεογέννητο – συνέχεια. Πέφτει στη Γ' Εθνική, διαλύεται η ΠΑΕ, γίνεται μέσα σε τρεις μήνες η εκκαθάριση, γράφονται τα όποια χρέη προς το Δημόσιο στο χιόνι, μένει να πληρώσει η νέα κατάσταση μόνο τα 7-8 εκατομμύρια που χρωστάει το κλαμπ σε παίκτες και προπονητές (γιατί αυτά δεν τα γλιτώνουν με τί-πο-τα!) και μετά, όταν ξαναγυρίσει στη Β' κατηγορία φτιάχνεται μια καινούργια Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία (ΑΕΚ 1924, ας πούμε) που αργά ή γρήγορα θα γυρίσει στη μεγάλη κατηγορία.
Πολλοί λένε πως γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο μερικοί μεθόδευσαν τον υποβιβασμό. Κάποιοι άλλοι σίγουρα τον βλέπουν με καλό μάτι θέλοντας να παίξουν πρώτο ρόλο στο μέλλον. Ακόμη πιο σίγουρα, αρκετούς τους βολεύει η νέα πραγματικότητα κόντρα στην επιθυμία των πολλών οπαδών που δεμένοι συναισθηματικά δεν ήθελαν με τίποτα να δουν την ομάδα τους σε… χωμάτινα γήπεδα.
Ακούγεται, άλλωστε, εντυπωσιακό το γεγονός ότι από ολόκληρη ΑΕΚ δεν βρέθηκε έστω και ένας «τύπου Σκόρδα» να μπει μπροστά και να πάρει πάνω του την υπόθεση της σωτηρίας. Θα το είδατε και θα σας έκανε μια κάποια έκπληξη: Γκρεμιζόταν η ομάδα, πέθαινε Κυριακή με Κυριακή και δεν υπήρχε ούτε ένας να πάρει μία έστω πρωτοβουλία, με εξαίρεση τον Δέλλα που δεν είχε καμιά ουσιαστική δύναμη στα χέρια του, ούτε ο ίδιος ούτε οι υπόλοιποι που τον ενθάρρυναν να προχωρήσει και να καθίσει στον καυτό πάγκο.
Ενώ τώρα σίγουρα θα βρεθούν υποψήφιοι να διαχειριστούν την καινούργια μίζερη αλλά αναγκαία πραγματικότητα. Το ποιοι είναι, θα φανεί πολύ γρήγορα. Φτάνει να μπορούν οι διάδοχοι να εγγυηθούν την απαραίτητη υγεία που θα βοηθήσει τη νέα κατάσταση όχι απλά να γεννηθεί αλλά και να επιζήσει.
Γιατί αν κρίνουμε από την ώς τώρα συμπεριφορά των ανθρώπων της ΑΕΚ, ελάχιστοι έχουν τέτοια δυνατότητα. Μην ξεχνάμε πόσο αισιόδοξα έβλεπαν κάποιοι τα πράγματα το 2004 και πού κατάντησαν την ομάδα οι χειρισμοί των τότε…
Κι αλίμονο αν καταλήξει η ομάδα στα χέρια της (νέας έστω) Original, της μετά τον Χατζηχρήστο! Τότε, από το σπέρμα που λέγαμε παραπάνω θα προκύψει τερατογένεση…
