Το έργο «Γκιγιόμ γλυκιά μου» στο Low Budget Festival
Αυτό το ερώτημα βασανίζει τον ήρωα του αυτοβιογραφικού κειμένου τού Γκιγιόμ Γκαλιέν, γνωστού Γάλλου ηθοποιού. Η σκηνοθέτις Μαριάννα Κάλμπαρη έστησε μια παράσταση με στοιχεία κωμωδίας και σόου. Δεν ξορκίζει, όμως, τις ταλαιπωρίες του ήρωα δίπλα σε μια μητέρα που του δημιουργεί σεξουαλική σύγχυση και τον φωνάζει «γλυκιά μου»
Της Εφης Μαρίνου
«Γκιγιόμ γλυκιά μου», λέει η μητέρα, τι κι αν ο Γκιγιόμ είναι αγόρι και μάλιστα μικρό… Θα περάσουν χρόνια μέχρι εκείνος να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει μαζί της… Το έργο του Γκιγιόμ Γκαλιέν «Γκιγιόμ γλυκιά μου» παίζεται από απόψε μέχρι και τις 28 Απριλίου στο Iδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στο πλαίσιο του Low Budget Festival, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη. Ο Γκιγιόμ Γκαλιέν είναι ηθοποιός μεγάλης γκάμας με σταθερή παρουσία στην Comedie Francaise, ρόλους στον κινηματογράφο (Αστερίξ), τηλεοπτικά σόου με πλήθος μεταμφιέσεων. Εχει γράψει έναν θεατρικό μονόλογο απόλυτα αυτοβιογραφικό αφού κρατάει μέχρι και το όνομά του.
Ο ήρωας, ο Γκιγιόμ, απευθύνεται στη μητέρα του εκφράζοντας τα μεγάλα του παράπονα για την ταλαιπωρία που υπέστη από τα παιδικά του χρόνια μέχρι και σε μεγάλη ηλικία, προκειμένου να καταλήξει στη σεξουαλική του επιλογή… Κι επειδή σ’ αυτές τις ιστορίες ισχύει το «cherchez… la maman», έτσι και στην περίπτωση του φτωχού Γκιγιόμ… Η μητέρα είναι αυτή που έχει βασική, καταλυτική ευθύνη για την εν λόγω σύγχυση. H αφήγηση δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας: «Η πρώτη μνήμη που έχω από τη μητέρα μου είναι σε ηλικία τεσσάρων με πέντε ετών. Η μαμά καλεί τους αδελφούς μου και μένα να φάμε φωνάζοντας: «Αγόρια και Γκιγιόμ! Τρώμε!»… Η τελευταία φορά που μίλησα στη μητέρα μου ήταν προχθές. Κλείνοντας το τηλέφωνο μου είπε: «Φιλάκια γλυκιά μου!». Ας πούμε λοιπόν ότι ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο φράσεις, υπήρξε κάποια παρεξήγηση…» .
Ο Γκιγιόμ μεγάλωσε μέσα σ’ ένα περιβάλλον που τον κατηύθυνε ότι είναι γκέι. Επί χρόνια ταξίδεψε, δούλεψε, γνώρισε ανθρώπους και πράγματα, αλλά το βασανιστικό ερώτημα γύρω από την αμφίβολη σεξουαλικότητά του παρέμενε. Οι άνθρωποι τον έβλεπαν κάπως, εκείνος φοβόταν γυναίκες και άντρες, ακόμα και τον εαυτό του. Κι όταν η ζωή τον έσπρωξε στο θέατρο, εκεί που δεν χρειαζόταν να αποδείξει τον ανδρισμό του όπως στο σχολείο ή στα επιβεβλημένα σπορ στα οποία υπέφερε, άρχισε να νιώθει λίγο πιο ελεύθερος, λιγότερο κομπλεξικός, αλλά και πάλι το στοίχημα της υποκριτικής τον καλούσε να βρει τον εαυτό του.
Ο μονόλογος του Γκιγιόμ ανατρέχει σε επεισόδια της ζωής του όπου το καθένα απ’ αυτά κάτι τον δίδασκε, τον προχωρούσε παραπέρα. Ο ίδιος δεν φαίνεται να παίρνει τίποτα σοβαρά. Με χιούμορ, μπόλικο αυτοσαρκασμό και αφοπλιστική ειλικρίνεια μας τονίζει ότι δεν θέλει να γκρινιάξει ή να δώσει εξηγήσεις για τη ζωή του. Αυτό που θέλει είναι να λύσει επιτέλους αυτή την παρεξήγηση που τον οδήγησε σε μια σειρά από απίστευτες, κωμικοτραγικές περιπέτειες, που πέρασε θέλοντας και μη, μέχρι να ανακαλύψει τι στ’ αλήθεια θέλει και ποιος πραγματικά είναι.
«Κεντρικό θέμα της παράστασης, η οποία ακολουθεί τον δρόμο της κωμωδίας, είναι η πορεία που διαγράφει κάποιος προσπαθώντας να ορίσει την ερωτική του ταυτότητα και συμπεριφορά», λέει η Μαριάννα Κάλμπαρη. «Αλλά αυτό σημαίνει και ορισμό της ίδιας της ζωής που επιθυμεί να κάνει εγκαταλείποντας τη σφαίρα επιρροής της οικογένειάς του. Το ζήτημα της σεξουαλικής ταυτότητας είναι βασανιστικό ειδικά στα χρόνια της εφηβείας. Το οικογενειακό περιβάλλον και η υπερπροστασία των γονιών σπάνια αφήνουν το περιθώριο να αποφασίσεις μόνος τι θέλεις, τι σου αρέσει. Κι αυτό μπορεί να επηρεάσει τη ζωή σου, να δημιουργήσει παρεξηγήσεις και λάθη γιατί αυτή η αναζήτηση αφορά συγχρόνως και τον ίδιο τον εαυτό σου, την ύπαρξή σου».
Η παράσταση έχει στηθεί σαν σόου με μουσική, χορό, κοστούμια, ειδικούς φωτισμούς, μικρόφωνα – ακόμα κι ένα νυφικό κρέμεται κάπου στο βάθος της σκηνής, καθόλου τυχαία… Ενα αυτοσχέδιο πάρτι με πρωταγωνιστή τον Γκιγιόμ και συνοδεία, εν είδει «χορού», την ομάδα «Κατά Λάθος», από την οποία ξεπηδούν τα πρόσωπα που εκείνος γνώρισε, γυναίκες και άντρες.
«Στο γαλλικό κείμενο ο ήρωας απευθύνεται, ενώ πια έχει ξεκαθαρίσει το θέμα της σεξουαλικότητάς του», λέει η σκηνοθέτις. «Στην παράστασή μας είναι λίγο διαφορετικά. Κι αν έχει βρει τον εαυτό του, μένει ακόμα μια εκκρεμότητα που αφορά τη σχέση με τη μητέρα. Το έργο είναι αστείο αλλά και πικρό. Ο αυτοσαρκασμός βοηθάει να καλύπτεις πράγματα που σε πληγώνουν. Ο Γκιγιόμ από μικρός διαρκώς φαντασιώνεται πράγματα σε σχέση με αυτά που θα κάνει ή θα ήθελε να κάνει. Είναι φανερό ότι υποφέρει κι ας ξορκίζει το βάσανό του. Είναι όπως όταν πηγαίνεις για ψυχοθεραπεία κι ενώ υπάρχουν πράγματα που σε ταλαιπωρούν, γελάς. Εχει μια τρέλα το στήσιμο της παράστασης, χαρήκαμε τη διαδικασία στις πρόβες. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου είναι εξαιρετικός συνεργάτης και οι «Κατά Λάθος» ακολούθησαν με την ορμή και την όρεξη της νιότης».
Σ’ αυτό το εορταστικό σόου προς τιμήν της μαμάς, ο Γκιγιόμ, μετά την πολύχρονη ταλαιπωρία του, θα της πει επιτέλους τη δική του αλήθεια: Είναι ή δεν είναι γκέι;..
ΙΝFO: Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ.: 210 3418550). «Γκιγιόμ γλυκιά μου». Μετάφραση: Δήμητρα Κονδυλάκη. Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη. Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης. Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς. Παίζουν: Βασίλης Μαυρογεωργίου και η ομάδα «Κατά Λάθος»: Φωτεινή Αθερίδου, Ιωάννης Καπελέρης, Φωτεινή Μπακλατζίογλου, Γιάννης Μπισμπικόπουλος, Κώστας Σιλβέστρος.
