Αρχισε η έκθεση για το βραβείο ΔΕΣΤΕ τού 2013 στο Κυκλαδικής Τέχνης
Οι έξι υποψήφιοι μεταφέρουν κάτι από τα ταξίδια τους, μακρινά ή κοντινά, πραγματικά ή εννοιολογικά. Ο τυχερός θα αναδειχθεί στις 9 Σεπτεμβρίου. «Δεν λανσάρουμε κανέναν, όπως οι γκαλερί. Δημιουργήσαμε μια πλατφόρμα για να προχωρήσουν οι νέοι με τις δικές τους δυνάμεις», τόνισε ο Δάκης Ιωάννου, δημιουργός του «ελληνικού Τέρνερ»
Της Παρής Σπίνου
Φτάσαμε αισίως στην 8η κατά σειρά διοργάνωση του Βραβείου ΔΕΣΤΕ -φέτος για τρίτη χρονιά φιλοξενείται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης- στο οποίο έχουν εκθέσει 52 συνολικά νέοι καλλιτέχνες, που αποτελούν επιλογή 42 κριτικών και επιμελητών, ενώ συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 10.000 ευρώ. Τι σχέση έχουν οι αριθμοί με την τέχνη θα σκεφτεί κανείς. Εχουν, όταν πρόκειται για το μεγαλύτερο εικαστικό βραβείο που απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε Ελληνα ή Κύπριο καλλιτέχνη, από ένα ίδρυμα και έναν συλλέκτη με διεθνή εμβέλεια και κύρος. Αν και με κάποια υπερβολή το χαρακτηρίζουν ως το «ελληνικό Τέρνερ», το σίγουρο είναι ότι η πλειονότητα των καλλιτεχνών που έχει συμμετάσχει σε αυτό κάνουν καριέρα στο εξωτερικό.
«Δημιουργούμε μια πλατφόρμα για να προχωρήσουν οι νέοι δημιουργοί με τις δικές τους δυνάμεις. Δεν λανσάρουμε κάποιον, όπως μια γκαλερί», υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΔΕΣΤΕ Δάκης Ιωάννου στη χθεσινή παρουσίαση της έκθεσης. «Στόχος είναι η ένταξη της σύγχρονης εικαστικής παραγωγής στο πλαίσιο ενός διεθνούς διαλόγου», πρόσθεσε ο σύμβουλος του ιδρύματος Γιώργος Τζιρτζιλάκης, ο οποίος τόνισε ότι οι έξι καλλιτέχνες που εκθέτουν αυτή τη χρονιά επιχειρούν να εκφράσουν την αρχαιολογία του παρόντος, με έμφαση στο φαντασιακό στοιχείο της σύγχρονης τέχνης.
Σίγουρα όλοι τους έχουν μεταφέρει μέσα στις αίθουσες του μουσείου κάτι από τα ταξίδια τους, μακρινά ή κοντινά, πραγματικά ή εννοιολογικά.
-Ο Ηλίας Παπαηλιάκης, που παρεμπιπτόντως δεν θα τον έλεγες «νέο», αφού γεννήθηκε το 1970 και επιπλέον έχει πάρει μέρος στην Μπιενάλε Βενετίας το 2001, παρουσιάζει τη σειρά «Ο ζωγράφος στην Ανατολή», κι ας ταξίδεψε εκεί μόνο μέσω ίντερνετ. Ζωγραφίζει «Το κεφάλι του προφήτη», που είναι το νεκρικό πορτρέτο του Ρασπούτιν, τις «Ζωές των άλλων» -δύο μουσουλμάνοι που τους έθαψαν ζωντανούς- έναν άστεγο χωρίς ζωτικό χώρο. Στο τέλος η αινιγματική «Μελέτη για ένα ελληνικό τοπίο» παραπέμπει στον Αισχύλο και «στις Ερινύες που δεν θα εξαφανιστούν, αλλά θα δομήσουν μια νέα κοινωνία», όπως εξήγησε ο ίδιος.
-Η Μαριάννα Χριστοφορίδου με αφορμή μια εικόνα που επίσης βρήκε στο ίντερνετ, όπου φαινόταν ένα παλιό φαρμακείο και μια λειψή ταμπέλα που παρέπεμπε στο όνομα Γκαριμπάλντι, ταξίδεψε μέχρι το Γιβραλτάρ για εντοπίσει τελικά την κόρη ενός φαρμακοποιού, ο οποίος ουδεμία σχέση είχε με τον ήρωα της Ιταλίας. Ασφαλώς και δεν απογοητεύτηκε, όπως είπε, αφού αυτή η περιπλάνηση εμπλούτισε την εγκατάστασή της με τίτλο «blueville»: Προβολές, φωτογραφίες, αλλά και μια σφηκοφωλιά που βρήκε σε κάποιο χωριό της Κύπρου, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ποίησης και μελαγχολίας, όπου το οικείο και το τυχαίο αποκτούν διαφορετικές διαστάσεις.
-Ο Michail Pirgelis, πάλι, έχει μανία με τα παλιά αεροπλάνα. Μπορεί να μιλάει ώρες γι' αυτά. Εφτασε μέχρι την έρημο της Νεβάδας και από εκεί έφερε αυθεντικά κομμάτια από ατράκτους δημιουργώντας μια εγκατάσταση, όπου το αρχέγονο όνειρο της πτήσης παίρνει φτερά μέσα από μινιμαλιστικά σχήματα, που σηματοδοτούν την τεχνολογική εξέλιξη. Από τη συλλογή του προέρχονται και οι παλιές τράπουλες, που κάποτε ψυχαγωγούσαν τους επιβάτες στα ταξίδια τους και τις εκθέτει μέσα σε προθήκη του μουσείου, σαν αρχαιολογικά ευρήματα.
-Οσο για τον Αλέξανδρο Τζάννη, δεν χρειάστηκε να πάει πολύ μακριά, αρκούν οι διαδρομές του στην Αθήνα για να εμπνεύσουν κεραμικά «πλακάκια» με αποτυπώματα από τις φθορές των δρόμων και χάρτινα πάνελ πάνω στα οποία ζωγραφίζει λεπτομέρειες από ανάγλυφα, σιδεριές και άλλα ίχνη των αστικών πολυκατοικιών. Στο τέλος, μας καλεί να ατενίσουμε τον ορίζοντα της πόλης σε χρώμα γαλάζιο, μάλλον της αισιοδοξίας.
-Ενα ειδώλιο του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης με πήχεις διπλωμένους κάθετα πάνω στο σώμα εντυπωσίασε τη Μαρία Θεοδωράκη. Εβαλε μέσα στην αίθουσα όπου εκθέτει ένα άδειο ξύλινο κουτί και έκανε αίτηση προς το μουσείο ζητώντας την άδεια να το εγκιβωτίσει. Αυτό είναι το έργο της. Πώς μπορούμε να ξαναδούμε κάτι οικείο με διαφορετική ματιά, μέσα στο σκοτάδι.
-Μόνο ο Κώστας Σαχπάζης, ο έκτος υποψήφιος, έλειπε από την ξενάγηση, στο ισόγειο και τον όροφο του Μεγάρου Σταθάτου. Τα γλυπτικά αντικείμενά του, πάντως, που είδαμε χαρακτηρίζονται από ετερόκλητα υλικά, όπως σκοινιά, δέρμα, πλαστικά, που υπονομεύουν την αρχική τους χρήση και μορφή.
IΝFO: «Βραβείο ΔΕΣΤΕ 2013«, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Ηροδότου1) μέχρι 30 Σεπτεμβρίου. Τελετή απονομής: 9/9 (www.deste.gr)
