Ξεκίνησε η «επιχείρηση Λονδίνο» για τον πρωταθλητή Ευρώπης
Του Γιάννη Ντεντόπουλου
Μετά τον θρίαμβο επί της Εφες με 82-72, που έστειλε τον Ολυμπιακό με τελικό σκορ 3-2 στο 4ο φάιναλ φορ της τελευταίας πενταετίας και το 8ο της ιστορίας του, κανείς δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα δάκρυα της χαράς από τον ιδρώτα.
Τα συναισθήματα μπερδεύονταν γλυκά μαζί με τα συνθήματα αποθέωσης σε ένα τόσο εκρηκτικό κοκτέιλ, που έκανε τις αγωνιστικές και ψυχολογικές μεταπτώσεις μιας διαδρομής 7 μηνών ή 29 αγώνων, που ξεκίνησε την 1η Οκτωβρίου με την αγχωτική νίκη επί της Κάχα Λαμπράλ, να μοιάζουν… χωνευτικά σφηνάκια.
Ο πρωταθλητής Ευρώπης θα είναι στο Λονδίνο στις 10 Μαΐου για να υπερασπιστεί το στέμμα του. Απέναντί του η ΤΣΣΚΑ, που ζει με την ελπίδα ότι θα τον εκδικηθεί για το χουνέρι που της έκανε στον αξέχαστο περσινό τελικό της Πόλης. Αλλη μια επικίνδυνη αποστολή ξεκίνησε την ώρα που το «Big Ben» καλωσόριζε ολόκληρη την παρέα της τελικής φάσης: ΤΣΣΚΑ – Ολυμπιακός (πιθανότατα αυτό το ματς θα είναι το πρώτο με ώρα έναρξης 19.00) και Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα (ώρα 22.00).
Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έκαναν σαν μικρά παιδιά. Ο Κώστας Παπανικολάου έβαλε τα κλάματα γιατί αν χανόταν κι αυτό το ματς από δυο δικά του παιδικά λάθη θα πήγαινε να… αυτοκτονήσει. Στα αποδυτήρια είχαν να το λένε ότι επιτέλους είδαν άσπρο χαμόγελο του συνήθως μουρτζούφλη Τζος Πάουελ, προφανώς γιατί ο ίδιος ένιωσε για πρώτη φορά ότι είχε καθοριστική συμμετοχή σε μια τόσο μεγάλη στιγμή. Και ο γυμναστής Ανδρέας Γκατζούλης, που τόλμησε να μιλήσει για την επόμενη προπόνηση, βρέθηκε «σούμπιτος» από τα χέρια των παικτών στην πισίνα του υδρομασάζ.
«Εμβόλιο»
Ολοι είχαν λόγο να καμαρώνουν. Δεν είναι εύκολο ο εστεμμένος να ξαναφτάσει στην αίθουσα του θρόνου την επόμενη σεζόν του θριάμβου. Την προηγούμενη φορά του Ολυμπιακού, το 1998, ο ίδιος ο μεγάλος Ιβκοβιτς δεν τα κατάφερε.
Η σκηνή όμως που έκανε θραύση στο youtube ήταν εκείνη που ο προπονητής των «ερυθρολεύκων», Γιώργος Μπαρτζώκας, που πρώτη φορά στην καριέρα του κλήθηκε να οδηγήσει ένα τόσο μεγάλο καράβι, και ο αρχηγός Βασίλης Σπανούλης, που τα έχει ζήσει όλα, αλλά κάθε φορά μοιάζει λες και τα κυνηγάει για πρώτη φορά, έμειναν αγκαλιασμένοι κάμποσα δευτερόλεπτα στον διάδρομο.
Θαρρείς ότι ο «καβγάς» στο Ιπεκτσί μετά το 2-2 τούς έδεσε ακόμη πιο σφιχτά. Εκτός κι αν δεν ήταν καβγάς, αλλά μια… δημιουργική διαφωνία, από εκείνες που είναι απαραίτητες, όπως το εμβόλιο σε ένα παιδί.
Κατά έναν περίεργο τρόπο, κερδισμένοι αλλά και νικητές βγήκαν και οι δύο.
Πίστη εναντίον μιζέριας
«Νιώθω χαρούμενος γιατί βλέπω δίπλα μου τα χαρούμενα πρόσωπα των προέδρων και των παικτών. Αυτοί αξίζουν τα περισσότερα μπράβο. Θα χαρούμε λίγες ώρες γιατί ήδη πετύχαμε τον πρώτο μας στόχο και θα ετοιμαστούμε να δώσουμε κι αυτή τη μάχη. Λέμε ότι πλέον στο Λονδίνο δεν θα έχουμε άγχος και ότι πάμε να ευχαριστηθούμε την παρουσία μας στο φάιναλ φορ γιατί η στατιστική δεν είναι με το μέρος μας. Ξέρετε, όμως, κανέναν να ευχαριστιέται όταν χάνει; Ειδικά αν αυτός λέγεται Ολυμπιακός που έχει το DNA του πρωταθλητισμού και τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης;», υποστήριξε ο 48χρονος τεχνικός που ρωτήθηκε επί προσωπικού και επιβεβαίωσε πόσο συνειδητοποιημένος είναι:
«Οπως με ενοχλεί να με λένε άσχετο μετά από κάθε ήττα, έτσι με ενοχλεί και να με αποθεώνουν μετά από μια νίκη. Πάντως όσες φορές κι αν σταυρώθηκα, άξιζε τον κόπο. Η μιζέρια δεν είναι οικονομικό μέγεθος. Είναι ψυχικό».