Χρονογράφημα

Του Πέτρου Μανταίου

Είναι το σήμα κατατεθέν της εποχής των μνημονίων: «Με τη μορφή κατεπείγοντος». Ο,τι γίνεται εντός-εκτός Βουλής, στον νομοθετικό είτε τον διοικητικό τομέα, γίνεται με τη μορφή κατεπείγοντος, κοινώς «στο άψε-σβήσε», επιστημονικώς με κάποιες υπερβάσεις του συντάγματος που εγγίζουν τα όρια του Συνταγματικού… Αδίκου. Το ίδιο έργο είδαμε και τα μεσάνυχτα της Κυριακής των Βαΐων, λίγο προτού λαλήσουν τα κοκόρια, όταν ψηφίστηκε από την κυβερνώσα πλειοψηφία των τριών το κρίσιμο, για την εκταμίευση της επόμενης δόσης (έχω χάσει το λογαριασμό) του δανείου της τρόικας, πολυνομοσχέδιο.

Οπου ο πρωθυπουργός, πιστός στην παράδοση, που βρήκε μεν, αλλά την… βελτίωσε αισθητά, έφτασε στον Ναό της Δημοκρατίας ολίγον προ της ψηφοφορίας∙ υποθέτω, επειδή είχε καταλήξει, τι θα ψηφίσει! Παράδοση στην οποία ενετάχθη εσχάτως και ο Φώτης Κουβέλης. Ο οποίος, όχι μόνο στη Βουλή αλλά και σε άλλες πολιτικές είτε αρχηγικές παρεμβάσεις του, σπεύδει με, ανεξήγητη για μένα, βραδύτητα! Χωρίς βεβαίως να συμμερίζομαι τα όσα, με αμήχανη έως άγονη δημαγωγία, του καταμαρτυρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ…

Κατεπειγόντως λοιπόν και επειδή «το ’φερε η κουβέντα…», στο «περιθώριο» της συζήτησης για το πολυνομοσχέδιο, μάθαμε, από τον υπουργό Οικονομικών (προσωπικά το αγνοούσα), ότι οι εργοδοτικές εισφορές στην Ελλάδα είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη και πως «εφόσον επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα, θα μειωθούν». Υψηλές εργοδοτικές εισφορές, σημαίνει σε απλά οικονομικά –έστω σήμαινε προτού σφίξουν τα λουριά με τα μνημόνια– ασφαλιστικά ταμεία εύρωστα με ανάλογες παροχές σε περίθαλψη/συντάξεις∙ ακόμα και προ ετών, όταν ετέθη με οξύτητα το ζήτημα, προκαλώντας ανάλογες αντιδράσεις. Διότι, αν δεν σημαίνει αυτό, αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να σημαίνει!

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι Ελληνες μαθαίνουμε ότι ζούσαμε στον παράδεισο, πάντα την ώρα που βράζουμε στην κόλαση! Εκτός αν ο κ. Στουρνάρας εννοούσε τις… οφειλόμενες, όχι τις αποδιδόμενες, εργοδοτικές εισφορές! Οπότε, θεωρητικόν το ύψος! Σικέ…