ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ

Μέγας ντόρος προκλήθηκε από το άρθρο της Αννας Διαμανίδη στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Που τι έγραφε η αρθρογράφος; Τη δυσάρεστη έκπληξη που ένιωσε ακούγοντας όσα είπε η ποιήτρια και πεζογράφος Κική Δημουλά, τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της ποίησης, τιμημένη με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, για την… ξενοκρατούμενη Κυψέλη. Βρήκε τους μετανάστες τόσο πολλούς που «δεν έχει χώρο να πατήσεις. Στα δε παγκάκια κάθονται άνθρωποι ξένοι». Επίσης «κινδυνεύουν οι ντόπιοι από κλοπές φοβερές».

Και βέβαια άρχισαν οι «διορθώσεις», του τύπου δεν τα είπε έτσι ακριβώς, εκείνη δεν έχει πρόβλημα με τους ξένους κ.λπ. Κι επειδή μεγάλη καθημερινή εφημερίδα δημοσίευσε ολόκληρη την ομιλία της κυρίας Δημουλά -μάλλον προς λύση των «παρεξηγήσεων»- ας δούμε την πλέον επίμαχη φράση στα λεγόμενα της ποιήτριας, η οποία δεν αντέχει σε καμιά «διόρθωση»:

«Οι Κυψελιώτες έχουν εκτοπιστεί, αυτό είναι μια πραγματικότητα, βεβαίως τους αγαπάμε τους ξένους αφού φύγαν από εκεί για να έλθουν και να ζήσουν, να δουλέψουν, αλλά κάπως πρέπει να μοιραστούν οι χώροι»… Και ρωτάμε ειλικρινώς καλοπροαίρετα: Τι ακριβώς εννοεί η ποιήτρια;.. Να μοιραστούν οι χώροι πώς; Από εκεί εσείς οι ξένοι κι από εδώ εμείς οι ημεδαποί; Να δημιουργηθεί δηλαδή ένα είδος γκέτο;

Πιστεύουμε πως η κυρία Δημουλά δεν μπορεί να εννοεί αυτό. Αλλά η «αστοχία» καταγράφηκε και μάλιστα σε μια εποχή ιδιαίτερα ευαίσθητη σε ό,τι αφορά τους ξένους και την ποιότητα της διαμονής τους. Σε μια εποχή όπου όλα έχουν γίνει θολά, δυσδιάκριτα, μπερδεμένα και που ο καθένας πρέπει πια να υπερβεί πακτωμένες αγκυλώσεις δεκαετιών για να αρθεί στο ανθρώπινο ύψος του. Για να υπερασπιστεί τον ξένο, τον διαφορετικό και τα δικαιώματά του στην Ελλάδα της κρίσης και της ολοένα αυξανόμενης επέλασης της Χρυσής Αυγής. Πάντως οι δικές μας ενστάσεις για το «μοίρασμα των χώρων», όπως το έθεσε η ποιήτρια, δεν πηγάζει από κανέναν τάχα μου προοδευτισμό, από καμιά πατροπαράδοτη ηγεμονία της Αριστεράς.

Εφη Μαρίνου