XΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Του Πέτρου Μανταίου

Αμφίσημος ο τίτλος. Από τη μια, το ηθικό/πολιτικό χρέος των κομμάτων, όπως το επιβάλλουν η ιστορία τους, η παράδοση, οι θεσμοί, το καταστατικό. Χρέος προς τα ίδια, την πολιτεία, τους ψηφοφόρους τους, προς τους πολίτες γενικότερα. Από την άλλη, το χρέος, τα χρέη, με μορφή πιστώσεων και δανείων, που την αποπληρωμή τους επιβάλλουν δανειοδότριες τράπεζες και χρηστά συναλλακτικά ήθη…

Εδώ τα πράγματα είναι λίγο έως πολύ σκούρα. Διότι με τον καιρό, συν τα μνημόνια, συν η τρόικα, μείον τα εκλογικά ποσοστά των κομμάτων (ιδίως των λεγόμενων κομμάτων/λεόντων εξουσίας που έπαιρναν και τις μεγαλύτερες… μερίδες), τα δανεικά αυτά πρακτικά έγιναν αγύριστα, ενώ,  θεωρητικά, κάτι «μαγειρέματα» τραπεζικά που επιχειρούνται, να τα περάσουν για «ενήμερα» (δηλαδή εξυπηρετούμενα) ή να τα εγγράψουν σε «λογαριασμούς προβλέψεων» (κάτι σαν… ευχή, που ποτέ δεν βγαίνει!), δεν τα πιστεύουν ούτε οι ίδιες οι τράπεζες. Εξ ου και τα κόμματα, που δανείζονταν από τράπεζες με εγγύηση Δημοσίου, ψήφισαν πρόσφατα νόμο (Γιάννης κερνά, Γιάννης  πίνει…), ο οποίος απαλλάσσει τα στελέχη δανειοδότριων τραπεζών πάσης ευθύνης κακών –ακούσιων είτε ηθελημένων!– χειρισμών περί τη δανειοδότηση κομμάτων!

Ετσι φτάσαμε σήμερα, τα κόμματα που μετείχαν στα προηγούμενα, εκτός από τα δύο τελευταία, Κοινοβούλια, να οφείλουν συνολικά σε τράπεζες 270 εκατ. ευρώ (εκ των οποίων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. 250!). Ενώ, παρά τα ανεξόφλητα… εις τον αιώνα τον άπαντα χρέη, συνεχίζουν να δανείζονται, ακόμα και τώρα που όλο το… χωρίον Ελλάς πάει για σκορποχώρι! Στη χειρότερη θέση είναι το κόμμα-πρωταγωνιστής (ακόμα και σε διαφημίσεις!) της μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ. Τόσο που σκέφτονται να… αλλάξουν, λέει, πρόσωπο/όνομα (όπως παλιά αναξιόχρεοι έμποροι έβαζαν στη φίρμα το όνομα της… πεθεράς τους), ώστε να χρωστάει μεν το πρώην ΠΑΣΟΚ, αλλά τα χρωστούμενα να μη βαρύνουν τη νέα επωνυμία! Καλά περνάμε, που λέει και ο λόγος…