Τρίτη ματιά
Του Πέτρου Μανταίου
«Επιχείρηση – τσιμέντο για τα προσφυγικά της Πανόρμου» – «“Περίεργη” επιμονή του υπουργείου Περιβάλλοντος να αποχαρακτηριστούν» διάβαζα σε ρεπορτάζ της Χαράς Τζαναβάρα στην «Εφ.Συν.» (10/4) για τα ελάχιστα εναπομένοντα διώροφα προσφυγικά, στην έξοδο της Πανόρμου προς λεωφόρο Κηφισίας, για τα οποία, «παρά την αντίθετη απόφαση του Δήμου Αθηναίων», ομόφωνη, το 2010, για «σειρά μέτρων που (να) διατηρούν τη φυσιογνωμία της περιοχής και (να) βοηθούν στην ανάδειξη των κτιρίων», το υπουργείο Περιβάλλοντος «προωθεί πρόταση να αποχαρακτηριστούν (…) για να κατασκευαστούν στη θέση τους πολυώροφα “κουτιά”».
Πέραν των παράπλευρων ζητημάτων: όροι δόμησης της περιοχής, διαθέσιμη επιφάνεια επί συνόλου 6 στρεμμάτων κ.λπ. που, ενδεχομένως, θα προκληθούν εάν ξεκινήσει η «επιχείρηση» του υπουργείου. Φαίνεται ότι το υπουργείο Πολιτισμού –που δεν το πολυακούμε τελευταία!– αθόρυβα και συστηματικά έχει λύσει –ή έχει δρομολογήσει άμεσες λύσεις σε– κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά και την Αθήνα γενικότερα. Οπότε, των υπολοίπων ζητημάτων λελυμένων, ας… πάει και το παλιάμπελο των προσφυγικών, που, επί πλέον, από το 2005 έχουν εξελιχθεί σε ένα από τα πιο κοσμοβριθή νυχτερινά στέκια νεολαίας της Αθήνας∙ και μήπως –σκέφτομαι πονηρά!– εδώ κρύπτεται το μυστήριον της υποθέσεως!
Εμείς πάντως, εκείνα τα χρόνια, τα λέγαμε Συνοικισμό του Γηροκομείου, που ήταν διπλός: Από τη μια τα επίμαχα τώρα διώροφα, που τότε ήταν δυο φορές περισσότερα, με έξοδο στη λεωφόρο Κηφισίας και στον σημερινό κινηματογράφο «Δαναό», από την άλλη ο μεγάλος συνοικισμός από παράγκες (ίσως ο μεγαλύτερος στους Αμπελοκήπους) που εκτείνονταν σχεδόν έως τη μάντρα του Γηροκομείου και έφταναν περίπου μέχρι τη σημερινή Λουΐζης Ριανκούρ, βόρεια. Από κει και πάνω, μέχρι τα Τουρκοβούνια ήταν το ρέμα (νομίζω, συνέχεια του Διαβολορέματος!), η αλάνα-γήπεδο του Αστέρα και της Πέρα Κλουμπ και, μετά, τα ακατοίκητα Τουρκοβούνια, σήμερα Ανω Αμπελόκηποι. Ολη η περιοχή ήταν γνωστή ως Ελιές, και μας πήγαιναν εκεί εκδρομή με το Γυμνάσιο!
Στα διώροφα που συζητάμε (υπάρχει ακόμα το οίκημα, αλλά είναι μπαρ) ήταν το σπίτι της θείας Στάσας, αγαπημένης αδελφής του πατέρα, που έφτιαχνε υπέροχα γλυκά κουταλιού, σπίτι σημαδεμένο από βλήματα του Εμφυλίου! Στις παράγκες του Γηροκομείου τώρα, ζούσε ένας τύπος με το ψευδώνυμο Τοτός –μισός στο σουλάτσο και στη διάρρηξη κι άλλος μισός στις φυλακές!– άσος στις αποδράσεις. Η πιο εντυπωσιακή ήταν σε… αναπαράσταση απόδρασης από το προαύλιο των φυλακών Αβέρωφ! Δεν πίστευε ο εισαγγελέας ότι απέδρασε, όταν τον τίναξαν με κουβέρτα στη μάντρα τέσσερις κρατούμενοι, τάχα παίζοντας «πετάει ο Τοτός, πετάει ο Τοτός…». Οταν ξαναπιάστηκε (είχε ξεσυνηθίσει το πολύ έξω!)… πονηρός ο εισαγγελέας, όπως κάθε εισαγγελέας (βλέπε Διώτη λίστας Λαγκάρντ!), απαίτησε αναπαράσταση! Στην αναπαράσταση ο Τοτός… ξαναπέταξε! Αυτά δεν κατεδαφίζονται, κύριε υπουργέ Περιβάλλοντος…
