Δικάζονται αύριο στις 9 το πρωί στο 2ο Πλημμελειοδικείο Αθήνας οι 3 κάτοικοι από τη λαϊκή συνέλευση Φιλοπάππου, κατηγορούμενοι για «ηθική αυτουργία» όταν καταστράφηκαν κάγκελα στην περίφραξη του λόφου κατά τη χρονική περίοδο 2006-2008.
Η ιστορία της κόντρας των κατοίκων του Φιλοπάππου με την Α΄ Εφορεία Κλασικών Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού (η οποία είναι ο αντίδικος στην υπόθεση) ξεκινά το 2001, όταν στην υπουργική απόφαση για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων αποφασίστηκε η περίφραξη του λόφου του Φιλοπάππου και η ελεγχόμενη είσοδος στον χώρο με εισιτήριο!
Ακολούθησαν χρόνια θεσμικών και κινηματικών αντιδράσεων των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι κατέγραψαν όλες τις καταπατήσεις στον χώρο, δενδροφύτευσαν συστηματικά τον λόφο, ανέδειξαν το σκάνδαλο της αυθαίρετης δόμησης 600 τ.μ. του εστιατορίου «Διόνυσος», στηλιτεύοντας τη στάση της Α΄ Εφορείας και της Πολεοδομίας, επισήμαναν την εγκατάλειψη του Λουμπαρδιάρη, πίεσαν για την αποκατάσταση του αναπαυτηρίου του Πικιώνη και κυρίως απέτρεψαν την καταβολή ενιαίου εισιτηρίου για την είσοδο στον χώρο (θα ήταν σήμερα 12 ευρώ!).
Το 2007 και το 2008, επί κυρίων Ζαχόπουλου και Λιάπη, το ΥΠ.ΠΟ. επανήλθε κηρύσσοντας τον λόφο οργανωμένο αρχαιολογικό χώρο, οδηγώντας τον δηλαδή από θεσμική άποψη στην κατάσταση που είναι η Ακρόπολη. Οι κάτοικοι αντέδρασαν και εκκρεμεί έως σήμερα δικαστικά η αίτηση ακύρωσης της εν λόγω υπουργικής απόφασης. Πάντως, το ΣτΕ έχει εισηγηθεί την ελεύθερη πρόσβαση στου Φιλοπάππου και την ακύρωση της δικαστικής απόφασης που απαγόρευε τις επισκέψεις στον χώρο τις νυχτερινές ώρες.
Για την αυριανή δίκη, βάση για το κατηγορητήριο αποτέλεσαν τα δημοσιευμένα κείμενα της Επιτροπής Κατοίκων με τα οποία καταγγέλλονται οι περιφράξεις και η παράνομη εκμετάλλευση από ιδιώτες του δημόσιου χώρου του Φιλοπάππου. Οι δε 3 κατηγορούμενοι επελέγησαν μεταξύ των μελών της επιτροπής με κριτήριο τις καταγγελίες, τις δικαστικές προσφυγές τους και εν γένει την κινηματική τους δράση.
Σε μια εποχή ποινικοποίησης όλων των αγώνων, η αυριανή δίκη αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα τόσο ως προς τη ανατροπή του αόριστου και σαθρού κατηγορητηρίου («με πειθώ και φορτικότητα υποκινούσαν τη ρίψη της περίφραξης») αλλά και ως πιθανή νομολογία -σε περίπτωσης καταδίκης- για τις δίκες των αγωνιστών στην Κερατέα και τη Χαλκιδική.
Κώστας Ζαφειρόπουλος
