Με το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας ξεκινούν οι Πανελλαδικές εξετάσεις, ενώ οι συνδικαλιστές, αυτοτραυματισμένοι, αλληλοκατηγορούνται για την αναστολή της απεργίας

Της Αννας Ανδριτσάκη

Με το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας ξεκινούν σήμερα οι Πανελλαδικές Εξετάσεις. Πολύ νωρίς (μέσα Μαΐου και λίγο μετά το Πάσχα) για πρώτη φορά χωρίς καν να έχουν ανακοινωθεί οι εισακτέοι σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ και, το κυριότερο, με τον αστυνόμο απ’ έξω. Το καθεστώς πολιτικής επιστράτευσης είναι εν ισχύ παρά την αλλαγή στάσης της ΟΛΜΕ που, τελευταία στιγμή, χθες τα ξημερώματα, αποφάσισε να αναστείλει την απεργία. Κόμματα και φορείς ζητούν άρση της επιστράτευσης, ενώ η Ομοσπονδία των καθηγητών, αυτοτραυματισμένη, αρχίζει να μετράει αντοχές.

Παρατάξεις και συνδικαλιστικές κινήσεις αλληλοκατηγορούνται για το αποτέλεσμα, με καταγγελίες ένθεν και ένθεν για πραξικοπηματικές παρεμβάσεις στη δραματική συνέλευση των προέδρων των τοπικών ΕΛΜΕ όπου και αποφασίστηκε η αναστολή της απεργίας. Ταυτόχρονα «τρέχει» και το πολιτικό ζήτημα της κρίσης με τις ρωγμές στο εσωτερικό των αριστερών, κυρίως, εκπαιδευτικών παρατάξεων που βρέθηκαν διχασμένες αλλά και κομμάτων, όπως του ΣΥΡΙΖΑ. Η -εξ αρχής- θολή θέση του για τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών προκάλεσε διάσπαση των συνδικαλιστών του στις κρίσιμες αποφάσεις και ψηφοφορίες, με αποτέλεσμα, σήμερα, να μετράει κι αυτός εσωτερικές τριβές.

Η στροφή της ηγεσίας

«Προέκυψε προβληματισμός για το εάν και κατά πόσον μπορούσαμε μόνοι μας να αντέξουμε έναν τόσο βαρύ απεργιακό αγώνα, αφού δεν κατέστη δυνατόν να είναι σύμμαχοι σε αυτόν τον αγώνα η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, και αυτός ο προβληματισμός επικράτησε τελικά» δήλωσε, χθες, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, Νίκος Παπαχρήστος, θέλοντας να εξηγήσει τη στροφή της ηγεσίας της ΟΛΜΕ όπως εκφράζεται από τις τρεις πλειοψηφικές παρατάξεις (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΣΥΝΕΚ) σε ο,τι αφορά την ξαφνική πρόταση αμφισβήτησης της δυνατότητας υλοποίησης της απεργίας. Οπως υποστηρίζουν οι συγκεκριμένες παρατάξεις, από την ίδια τη συνέλευση ετέθη ο προβληματισμός για την ύπαρξη αντοχών του κλάδου και ζητήθηκε από το Δ.Σ. να προχωρήσει σε πρόταση-απάντηση του ερωτήματος «αν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την υλοποίηση του απεργιακού προγράμματος». Κρίθηκε κατά πλειοψηφία ότι δεν υπάρχουν αυτά τα εγγυητικά δεδομένα.

Οι αντιδράσεις, ωστόσο, ήταν έντονες και στόχο είχαν την πρόθεση της Ομοσπονδίας για μια απεργία εν είδει «πολιτικής δήλωσης» και όχι αγωνιστικής πράξης. Δεν κρίνεται βέβαιο ότι η απόφαση θα ήταν απεργία αν η ΟΛΜΕ δεν πισωγύριζε. Θα εκφραζόταν, όμως, δυναμικά η αγανάκτηση των χιλιάδων εκπαιδευτικών για την οποία χρειαζόταν πλαίσιο, όχι προεξόφληση των προοπτικών της και καμία υποψία για πολιτική χειραγώγησή της. «Δεν ήταν πλειοψηφική η τάση για σπάσιμο της επιστράτευσης» υποστηρίζουν εκπαιδευτικοί των κυρίαρχων παρατάξεων, μιλώντας για «22 προέδρους έναντι 85», ενώ υποστηρίζουν ότι σκοπός δεν ήταν οι ανθρωποθυσίες αλλά ένας μαζικός και συντεταγμένος αγώνας με αξιώσεις και όχι στον αέρα.

Το ίδιο το αποτέλεσμα, πάντως, της δραματικής ψηφοφορίας είναι ενδεικτικό. Στο πλαίσιο που ετέθη προς ψήφιση, η μια πρόταση αναιρούσε την άλλη. Η πρώτη ήταν πρόταση για απεργία, η δεύτερη πρόταση-ερώτηση αν μπορεί να υλοποιηθεί η απεργία. Το 92% ψήφισε υπέρ της απεργίας, σε λευκό κατέφυγε η πλειοψηφία για το δεύτερο ζήτημα (57 έναντι συνόλου 85 προέδρων), προκαλώντας και την έκρηξη αφού πολλοί, κυρίως αριστερών παρατάξεων, ερμήνευσαν τα λευκά ως ψήφους καταψήφισης.

Με εξευτελιστικούς όρους

«Το χθεσινό πραξικόπημα της πλειοψηφίας του προεδρείου της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-ΣΥΝΕΚ) οδήγησε στην αναστολή της απεργίας με τους πιο δυσμενείς και εξευτελιστικούς όρους όχι μόνο για τον κλάδο, αλλά και για ολόκληρο το κίνημα συμπαράστασης» αναφέρουν εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων (αριστερή παράταξη) που διαφώνησαν με την πλειοψηφία του Δ.Σ., υποστηρίζοντας ότι «έπρεπε να καλυφθεί η όποια απόφαση των συναδέλφων/ισσών είτε να απεργήσουν υλοποιώντας την πλειοψηφική απόφαση του κλάδου είτε να γυρίσουν στο σχολείο ως επιταγμένοι απεργοί, όπως συνέβη και με άλλους χώρους, με το πολιτικό κόστος αποκλειστικά στην πλευρά της κυβέρνησης. Η πολιτική ήττα της κυβέρνησης και η δυναμική του κινήματος θα ήταν έτσι μια σημαντική παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται. Αυτή τη στιγμή, όμως, το πραξικόπημα της πλειοψηφίας απαλλάσσει την κυβέρνηση από την πίεση και σπέρνει τη σύγχυση και την απογοήτευση στον κόσμο της εκπαίδευσης».

Η ανταπόδοση των πυρών από τις τρεις παρατάξεις ήταν σκληρή κυρίως λόγω της στάσης των Παρεμβάσεων – στο πλαίσιο της έκτακτης σύγκλησης του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας ενώ η γενική συνέλευση συνεχιζόταν.

Η αριστερή παράταξη, θεωρώντας δύσκολο να απεργήσει ο κλάδος, πρότεινε να γίνουν κανονικά οι εξετάσεις αλλά οι εκπαιδευτικοί να πραγματοποιήσουν συγκεντρώσεις έξω από τα εξεταστικά κέντρα και κάπου 500 συνδικαλιστές να δεσμευτούν να σπάσουν την επιστράτευση. Μετά απ’ αυτό, η ΔΑΚΕ κατήγγειλε τις Παρεμβάσεις για τυχοδιωκτισμό αλλά και για «πραξικόπημα» με την προσπάθεια -αργότερα- αλλοίωσης του αποτελέσματος της ψηφοφορίας, ενώ οι ΣΥΝΕΚ υποστήριξαν ότι αυτή η πρόταση «δεν κάλυπτε την αναγκαιότητα της μαζικής, κινηματικής δράσης».

Η παράταξη που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει στην ανακοίνωση που εξέδωσε μετά τα γεγονότα: «Οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, με αίσθημα ευθύνης, συνεκτιμώντας τη γενικότερη κατάσταση στον κλάδο, στο συνδικαλιστικό κίνημα και την κοινωνία, υποστήριξαν την άποψη ότι δεν έχουν διαμορφωθεί ο όροι και οι προϋποθέσεις για να πάμε στην κρίσιμη και αποφασιστική σύγκρουση. Ομως επέμειναν ότι την απόφαση και την ευθύνη θα έπρεπε να την πάρουν οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ με την εξουσιοδότηση που είχαν από τις ΕΛΜΕ τους».

Ρήγματα και καχυποψία

Ερμηνεύοντας, δε, το αποτέλεσμα, τονίζει: «Οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ, παρ' ότι υπερψήφισαν με πολύ μεγάλο ποσοστό, 92%, την εισήγηση της ΟΛΜΕ, δεν έδωσαν θετική απάντηση στο ερώτημα εάν έχουν διαμορφωθεί όροι και προϋποθέσεις για την υλοποίηση του απεργιακού προγράμματος (18 ΕΛΜΕ υπέρ, 9 κατά, 57 λευκό). Στην πρόταση αυτή ψήφισαν λευκό και πρόεδροι ΕΛΜΕ μέλη των Παρεμβάσεων, ενώ λευκό και κατά ψήφισαν πρόεδροι μέλη του ΠΑΜΕ. Αρκετοί πρόεδροι ΕΛΜΕ, μέλη των ΣΥΝΕΚ, ψήφισαν υπέρ αυτής της πρότασης.»

Στο τέλος, έμειναν τα ρήγματα και η καχυποψία που θα αντανακλαστούν στο συνέδριο της ΟΛΜΕ στα τέλη του Ιουνίου. Μόνες διεκδικητικές κινήσεις, χθες, τα αιτήματα άρσης της επιστράτευσης από ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ με εκπροσώπους των οποίων συναντήθηκε το προεδρείο της ΟΛΜΕ στο πλαίσιο του διαλόγου που έχει ξεκινήσει. Σήμερα διοργανώνεται και ένα συλλαλητήριο.

……………………………………………………………………………

Διαψεύδει η Μαρία Ρεπούση

Δήλωση καθηγήτριας Μαρίας Ρεπούση, βουλευτού Α' Πειραιά ΔΗΜΑΡ

Θα ήθελα να διαψεύσω κατηγορηματικά το χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας σας ότι δήθεν αναφερόμενη στην απόλυση των εκπαιδευτικών δήλωσα «Τι θέλετε, να κλάψουμε;». Με την ευκαιρία να εκφράσω την αποδοκιμασία μου για τον δημοσιογράφο Γιώργο Σταματόπουλο που το υπογράφει. Με γκεμπελική κοπτοραπτική μού αποδίδει αναλγησία απέναντι στο ενδεχόμενο απολύσεων των εκπαιδευτικών. Από κοντά κι ο συνωστισμός, για να μην ξεχνιόμαστε. Με τέτοιες μεθόδους νομίζει ότι ασκεί δημοσιογραφία; Αν παραπλανήθηκε, πράγμα που δεν επιτρέπεται καθώς υπάρχει το βίντεο, να ζητήσει συγγνώμη, διαφορετικά ο καθένας νομιμοποιείται να θεωρήσει ότι πρόκειται για εσκεμμένη συκοφαντία.

Απάντηση: Εκφράστε όποια αποδοκιμασία θέλετε, δικαίωμά σας. Ομως, αν θέλετε, μπορούμε να το δούμε μαζί το βίντεο.

Γ.Στ.