Του Κ. Μανωλιουδάκη
Πώς το έλεγαν το σύνθημα οι φίλοι του Παναθηναϊκού στα μέσα της δεκαετίας του ’90; «Βουντού, βουντού και μια καρφίτσα μαύρη»! Ηταν η εποχή που με τον Ρότσα και πάλι στον πάγκο, η ομάδα τους προκαλούσε τρόμο σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ε, λοιπόν, ακόμη και σήμερα, ο Αργεντινός τεχνικός φροντίζει να δημιουργεί… απορίες για τις μεθόδους και τις πρακτικές του, όσο κι αν διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους ότι δεν έχει «μαγικό ραβδάκι»…
Διότι δεν είναι και τόσο φυσιολογικό, βρε αδερφέ, να ξεκινάει το ματς έχοντας τον Πετρόπουλο στην αρχική ενδεκάδα (ενώ όλες οι ενδείξεις συνηγορούσαν στο συμπέρασμα ότι βασικός θα έπαιζε ο Τοτσέ) και ο «Πετρογκόλ» όχι μόνο να κάνει κούρσα 30 μέτρων στην αντεπίθεση, αλλά να τελειώνει με το κακό δεξί του πόδι ιδανικά τη φάση στο 24′, που έφερε και το 1-0…
Οπως επίσης δεν είναι από τα πλέον συνηθισμένα σε ένα ματς του Παναθηναϊκού να φωνάζει ο Ρότσα από τον πάγκο να γίνει η κομπίνα στο φάουλ του 28ου λεπτού με κοντινή πάσα του Χριστοδουλόπουλου προς τον Βύντρα (ναι, τον Βύντρα…), να παροτρύνει μάλιστα τον Ελληνα αμυντικό ότι θέλει η μπάλα «να πάει στην εστία» και αυτή να καρφώνεται στη δεξιά γωνιά του Γιαννακόπουλου… 2-0.
Ξέχωρα από την πλάκα, όμως, ο Παναθηναϊκός δείχνει «άλλη ομάδα» με τον Ρότσα στον πάγκο του, δικαιώνοντας όλους όσοι επέμεναν ότι ο Φερέιρα έπρεπε να είχε «χαιρετίσει» νωρίτερα, αλλά και αυτούς που πίστευαν ότι ο Αργεντινός ήταν η ιδανική επιλογή αντικαταστάτη με τις υπάρχουσες συνθήκες και στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός έκανε ένα απ' τα καλύτερα και σίγουρα πιο ώριμα 45λεπτα στη φετινή σεζόν.
Είχε επιθετικότητα στο παιχνίδι του, πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας, ωραίες συνεργασίες και φάσεις απ' τα άκρα (κυρίως) και απ' τον άξονα και φρόντισε να κάνει το… αυτονόητο. Να «καθαρίσει» το ματς από την αρχή, παίρνοντας κεφάλι στο σκορ και μάλιστα με διαφορά δύο τερμάτων.
Στο δεύτερο ημίχρονο εντούτοις, όταν ήταν εμφανές ότι αρκέστηκε στο να διαχειριστεί το υπέρ του 2-0, έπαιξε -κατά την προσφιλή του συνήθεια φέτος- με τη «φωτιά». Αλλά, είπαμε, δεν γίνεται σβηστούν μονοκοντυλιά όλα τα «κακώς κείμενα».
Το σημαντικότερο όλων είναι ότι οι «πράσινοι» πείθουν. Είναι, πλέον, ομάδα, έχουν αρχές και πλάνο στο παιχνίδι τους και ταυτόχρονα από παιχνίδι σε παιχνίδι προσθέτουν πράγματα και βελτιώνουν κομμάτια του παιχνιδιού και χτυπητές αδυναμίες.
Κι όλα αυτά εν όψει των (άμεσων) προκλήσεων που ακολουθούν: τη διεκδίκηση της υπέρβασης στο Λονδίνο απέναντι στην Τότεναμ και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ…
