Του Γιώργου Τσιάρα
Σε πλήρες αδιέξοδο οδηγείται η πολιτική κρίση στην Αίγυπτο, μετά την απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αιγύπτου να αναβάλει επ' αόριστον την κρίσιμη συνεδρίαση για να αποφασίσει τη νομιμότητα ή όχι της επιτροπής που συνέταξε το αμφιλεγόμενο σχέδιο του νέου συντάγματος της χώρας.
Οι δικαστές προχώρησαν σε αυτή την κίνηση σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαδήλωση που πραγματοποίησαν έξω από το δικαστήριο χιλιάδες ισλαμιστές οπαδοί του προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι, κάνοντας λόγο για «απόπειρα… «ψυχολογικής δολοφονίας» τους!
Είχε προηγηθεί η κατεπείγουσα κατάθεση του προσχεδίου του Συντάγματος, την Παρασκευή, από την «κουτσουρεμένη» μετά την αποχώρηση της αντιπολίτευσης συντακτική επιτροπή, και η εξίσου βεβιασμένη ανακοίνωση του Μόρσι για διεξαγωγή σχετικού δημοψηφίσματος στις 15 Δεκεμβρίου.
Ο Μόρσι, που αυτές τις μέρες απέφυγε να προχωρήσει σε μετωπική σύγκρουση με τους δεκάδες χιλιάδες αντιπολιτευόμενους διαδηλωτές της πλατείας Ταχρίρ, «κατευθύνοντας» τους υποστηρικτές του σε άλλα σημεία συγκέντρωσης, ώστε να μην έρθουν οι δύο παρατάξεις σε άμεση επαφή, απηύθυνε έκκληση για την έναρξη ενός «σοβαρού εθνικού διαλόγου» για το Σύνταγμα.
Εκανε μάλιστα λόγο για ένα Σύνταγμα που θα εκπληρώσει τους στόχους της επανάστασης της 25ης Ιανουαρίου 2011, ζητώντας την ετυμηγορία του αιγυπτιακού λαού.
Τι ακριβώς συμβαίνει; Αυτό που παρακολουθούμε στην ουσία δεν είναι παρά ένα σερί από εκατέρωθεν «μίνι-πραξικοπήματα», που θυμίζουν έντονα την αντίστοιχη πολιτική κρίση στην Τουρκία μεταξύ «κεμαλιστών» και ισλαμιστών του Ταγίπ Ερντογάν πριν από μερικά χρόνια.
Εχοντας νικήσει εύκολα στις εκλογές, τόσο εκείνη για το Κοινοβούλιο όσο και εκείνες για τη συντακτική επιτροπή, οι «μετριοπαθείς» ισλαμιστές των Αδελφών Μουσουλμάνων επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα μεταδικτατορικό Σύνταγμα που να διασφαλίζει την πραγματική εξουσία τους έναντι του -κατ' όνομα μόνον «κοσμικού» και στην πραγματικότητα βαθιά διεφθαρμένου- δικαστικού και στρατο-αστυνομικού «βαθέος κράτους», που στο μεγαλύτερο μέρος του εξακολουθεί να απαρτίζεται από τους… παραμένοντες του καθεστώτος Μουμπάρακ.
Ομως, μετά τους στρατηγούς της χούντας, με τους οποίους σε πρώτη φάση δείχνουν να τα έχουν «βρει» σ' ένα είδος συγκυριαρχίας–ισορροπίας τρόμου, βασισμένης στην ατιμωρησία για τα εγκλήματα του παρελθόντος, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι βρήκαν μπροστά τους τους διορισμένους από τον Μουμπάρακ ανώτατους δικαστές, που, χρησιμοποιώντας τις υπερεξουσίες τους, ακύρωσαν με εντελώς αντιδημοκρατικό τρόπο αρχικά τις βουλευτικές εκλογές και στη συνέχεια τις πρώτες εκλογές για συντακτική συνέλευση.
Τους ίδιους δικαστές που, χτες, στο όνομα πάντα της δημοκρατίας, ετοιμάζονταν να ακυρώσουν και τη… δεύτερη συντακτική επιτροπή – και δεν το έκαναν, μόνο και μόνο γιατί εμποδίστηκαν από το αγριεμένο πλήθος!
Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που ο Μόρσι έσπευσε να «προλάβει» το νέο δικαστικό πραξικόπημα μ' ένα δικό του θεσμικό «coup d’etat», δίνοντας στον εαυτό του, με το γνωστό διάταγμα, «προσωρινές» υπερεξουσίες:
Μόνο που, με την κίνησή του αυτή, και τη συμπαράταξή του στους δρόμους με τους κάθε άλλο παρά μετριοπαθείς Σαλαφιστές, κατάφερε να ενώσει εναντίον του όχι μόνο τα αμέτρητα «σταγονίδια» της χούντας, αλλά και την αριστερή και φιλελεύθερη αντιπολίτευση, που ξεχύθηκαν ξανά στις πλατείες.
Εννοείται πως οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, όπως άλλωστε και το τουρκικό ΑΚP, δεν προχωρούν σε αυτές τις κινήσεις επειδή αγαπούν την δημοκρατία, ούτε γιατί σκοπεύουν πραγματικά να προχωρήσουν σε ριζικές οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που θα εκπλήρωναν τα όνειρα του εξεγερμένου και αγρίως εκμεταλλευομένου από τις ντόπιες και ξένες ελίτ αιγυπτιακού λαού: το κάνουν μόνο και μόνο ώστε να παγιώσουν την ισχύ τους σε βάρος των άλλων αναδυόμενων πολιτικών δυνάμεων, και ιδιαίτερα σε βάρος των φιλελεύθερων κεντρώων και της μαχητικής, φιλεργατικής αριστεράς, που πρωταγωνίστησε στη ματωμένη Αραβική Ανοιξη και τώρα βλέπει με τρόμο την «ολική επαναφορά» της σαρία και των μεσαιωνικών αντιλήψεων για το Ισλάμ!
