Χρονογράφημα
Του Πέτρου Μανταίου
Συζητήθηκαν, ξανασυζητήθηκαν οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς και στενοί συνεργάτες, Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης∙ στο παρελθόν είχαν υποβάλει αίτηση εθελουσίας εξόδου λόγω πιέσεων (ο κ. Πεπόνης). Εν τέλει, με τη συμπλήρωση δύο χρόνων θητείας στην κρίσιμη θέση, το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου τους αντικατέστησε, τη Δευτέρα, με τους «έμπειρους εισαγγελικούς λειτουργούς», όπως διαβάζω («Εφ.Συν.» 21/5), Παναγιώτη Αθανασίου και Γαληνό Μπρη, οι οποίοι θα αναλάβουν καθήκοντα από τον Ιούνιο, ενώ «κατά τη διάρκεια της καριέρας τους έχουν χειριστεί μεγάλες δικογραφίες». Μεταξύ αυτών η υπόθεση Ζίμενς (για πολλούς η σημαντικότερη της μεταπολίτευσης και από τις σημαντικότερες μεταπολεμικές), τα ρωσικά αντιαεροπορικά TOP-M1, τα γερμανικά άρματα μάχης Λέοπαρντ και άλλες.
Δεν έχει και τόση σημασία ποιες δικογραφίες χειρίστηκαν οι νέοι οικονομικοί εισαγγελείς και ποιες οι προκάτοχοι (π.χ. δομημένα ομόλογα, ναυάγιο «Σάμινα», λαθρεμπόριο καυσίμων, επιδοτήσεις συνεταιριστικών οργανώσεων… πάνω από 160 προκαταρκτικές). Σημασία έχει, κυρίως, ποια τύχη είχαν οι έως τώρα δικογραφίες αρμοδιότητας οικονομικών εισαγγελέων και ποια θα έχουν οι από εδώ και πέρα. Ομως δεν είναι ούτε αυτός ο λόγος που με παρακίνησε στο σημερινό χρονογράφημα. Ο λόγος είναι ότι τους δύο νέους οικονομικούς εισαγγελείς, όπως διαβάζω, «περιμένει… βουνό από σοβαρές δικογραφίες» -ανάμεσά τους και η διαβόητη υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ»-, οι οποίες δικογραφίες υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 500 (πεντακόσιες)!
Το πρώτο που σκέφτεται κανείς βλέποντας αυτόν τον –απίθανο!– αριθμό, είναι ότι με τέτοια… παραβατικότητα μες στα σπλάχνα του δημόσιου τομέα (αφού των υποθέσεων επιλαμβάνονται οι οικονομικοί εισαγγελείς!), πώς ήταν δυνατόν –ό,τι και να λέμε για τρόικες και για μνημόνια…–, πώς γινόταν να μην πέσει έξω το μαγαζί! Αφού από ένα σημείο και μετά (το υπολογίζω, από εντάξεως στην ΕΟΚ των κοινοτικών επιδοτήσεων και εντεύθεν…) ήταν ακριβώς έτσι στημένο, που αν δεν φαλίριζε, θα ήταν το πρώτο, μετά Χριστόν, θαύμα…
